Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα: Μια επαναστατική ιδέα – ή μήπως όχι;
Πώς να ελπίζουμε στην εδραίωση της νομιμοποίησης του δικαιώματος στο οικουμενικό εισόδημα σε μια κοινωνία που στραγγαλίζεται από τη λιτότητα και σφυροκοπείται από μια ρητορική η οποία στάζει χολή εναντίον «της τεμπελιάς των φτωχών που περιμένουν να τους πληρώνει το κράτος»;
Μπορεί στον προεκλογικό πολιτικό διάλογο της Γαλλίας, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα να εισήλθε μόλις πριν από λίγους μήνες, ωστόσο δεν πρόκειται για καινούργια ιδέα. Από το Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ώς τη Σίλικον Βάλεϊ το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα βρίσκεται στα χείλη όλων. Η Φινλανδία δηλώνει ότι επιθυμεί την καθιέρωσή του, ενώ οι Ελβετοί τον Ιούνιο του 2016 διοργάνωσαν σχετικό δημοψήφισμα. Ωστόσο, μια πραγματική άβυσσος χωρίζει την ουτοπία που προωθούν ορισμένοι, ελπίζοντας ότι θα οδηγήσει στη χειραφέτηση του ανθρώπου, από την περιορισμένης εμβέλειας μεταρρύθμιση που επιθυμούν κάποιοι άλλοι.