Το 1984 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Χάουαρντ Ζιν η «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» , μια συναρπαστική αφήγηση της ιστορίας μακριά από την επίσημη εκδοχή της, όπως την έζησαν, όχι εκείνοι που την έγραψαν, αλλά όσοι και όσες υπέστησαν τα αποτελέσματά της, δηλαδή οι αυτόχθονες Αμερικανοί, οι μαύροι, οι εργάτες, οι γυναίκες, οι φτωχοί και οι μετανάστες.
Με ένα τέτοιο ιστορικό περιστατικό ασχολήθηκε ο Ντέιβιντ Γκραν, συγγραφέας και δημοσιογράφος, στο βιβλίο του «Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού» που κυκλοφόρησε το 2017. Με μια αμερικάνικη ιστορία εγκλήματος και ρατσισμού που στρέφεται όχι μόνο στο παρελθόν ενός έθνους αλλά και στο μέλλον του.
Νομίζω πως ο πιο κατάλληλος για να μεταφέρει στην οθόνη το μπεστ σέλερ του Γκραν -καθώς και στο παρελθόν έχει ασχοληθεί με παρόμοια θέματα που εξετάζουν την αμερικανική ιστορία μέσα από μια διαφορετική σκοπιά- ήταν ο Μάρτιν Σκορσέζε. Ο αμερικανός σκηνοθέτης, λοιπόν, τόλμησε και φαίνεται πως τα κατάφερε, αφού στην πρεμιέρα της ταινίας «Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού» (Killers of the flower moon) που πραγματοποιήθηκε στις Κάνες -όπου συμμετείχε εκτός συναγωνισμού- μετά το τέλος της προβολής, το κοινό παρά την 206 λεπτών διάρκειά της, χειροκροτούσε όρθιο επί 9 λεπτά τον σκηνοθέτη, επιβραβεύοντας ουσιαστικά το επίτευγμά του.
Ας δούμε όμως τώρα τα γεγονότα επάνω στα οποία βασίζεται η ταινία. Το 1870, η αμερικανική κυβέρνηση εκτόπισε τους αυτόχθονες Όσεϊτζ από το Κάνσας όπου διέμεναν, στην Οκλαχόμα. Οι Όσεϊτζ πλήρωσαν και αγόρασαν τα εδάφη τους και ήταν η μόνη φυλή αυτοχθόνων Αμερικανών που αγόρασε τα εδάφη της. Μετά από μερικά χρόνια όμως, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1890 βρέθηκε στην περιοχή πετρέλαιο και ξαφνικά οι Όσεϊτζ απέκτησαν πλούτο ο οποίος επρόκειτο να μοιραστεί σε όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της φυλής. Δυστυχώς όμως για αυτούς, ο αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει τις περιοχές των Όσεϊτζ. Οι ηγέτες της φυλής συμφώνησαν να μοιράσουν τις επιφανειακές ιδιοκτησίες, αλλά διαπραγματεύτηκαν πολλά χρόνια με την κυβέρνηση για να διατηρήσουν τη συλλογική ιδιοκτησία των εξορυκτικών δικαιωμάτων προκειμένου να ευεργετηθούν οι Όσεϊτζ ως σύνολο. Η φυλή των Όσεϊτζ κρίθηκε «ανίκανη», οπότε με τη συσσώρευση του πλούτου που ήρθε με το πετρέλαιο, η αμερικανική κυβέρνηση θέσπισε ένα σύστημα με προστάτες που θα βοηθούσαν τους Όσεϊτζ να διαχειρίζονται τα χρήματά τους. Οι προστάτες ήταν λευκοί άντρες με την εξουσία να διαχειρίζονται τους τραπεζικούς λογαριασμούς των Όσεϊτζ. Επρόκειτο για ένα σύστημα διαφθοράς και παραπλάνησης που άφησε το περιθώριο να κλαπούν εκατομμύρια δολάρια από τη φυλή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όσοι δεν συμμορφωνόταν άρχισαν να δολοφονούνται. Οι κτηνώδεις αυτές δολοφονίες ανάγκασαν τις αρχές να παρέμβουν. Έτσι, το 1923, το Εφ Μπι Άι, που το διηύθυνε ο 29χρονος τότε Έντγκαρ Χούβερ, έστειλε ανθρώπους για να διερευνήσουν τους φόνους των αυτοχθόνων Όσεϊτζ, με επικεφαλής τον αστυνόμο Τομ Γουάιτ.
Η νέα ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε είναι ένα επικό γουέστερν που αναφέρεται σε ένα αιματοβαμμένο περιστατικό της αμερικανικής ιστορίας, στην περίοδο της Βασιλείας του Τρόμου, όπως ονομάστηκε, στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Μετά από την τραγική περίοδο της Βασιλείας του Τρόμου, οι Όσεϊτζ έπεισαν το
Κογκρέσο να ψηφίσει έναν νόμο το 1925 που απαγόρευε σε οποιονδήποτε που δεν ήταν τουλάχιστον μισός Όσεϊτζ να κληρονομεί δικαιώματα εξόρυξης από μέλος της φυλής.
Να σημειώσουμε πως τα εν λόγω γεγονότα μεταφέρονται στον κινηματογράφο για τρίτη φορά. Η πρώτη ήταν το 1926 με τη βουβή ταινία «Τραγωδία στους λόφους των Όσεϊτζ» του Τζέιμς Γιανγκ Ντιρ, που ήταν ο πρώτος ιθαγενής αμερικανός σκηνοθέτης του Χόλιγουντ, και η δεύτερη το 1959 με το «Είμαι πράκτωρ του Εφ Μπι Άι» του Μέλβιν ΛεΡόι.
Στην πολυαναμενόμενη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, ο σκηνοθέτης συνεργάζεται για έκτη φορά με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και για δέκατη φορά με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ο δε Ντι Κάπριο συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον Ντε Νίρο αλλά είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται και οι τρεις μαζί στην ίδια ταινία!
Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης
