Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα θα μπορούσε, εκ πρώτης όψεως, να χαρακτηριστεί σε κάποιο βαθμό ως «τακτοποιητικό» ή «διεκπεραιωτικό». Πράγματι, πρόκειται στην πλειοψηφία των διατάξεων του για ένα νομοθέτημα που στην ουσία ρυθμίζει κυρίως διοικητικά και οικονομοτεχνικά ζητήματα της διαχείρισης του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος, το οποίο, ας μη γελιόμαστε, δεν πρόκειται να εξομαλυνθεί από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε εξαρτάται από τη βούληση της Ελλάδας αυτό. Όσο υπάρχουν οι γενεσιουργές αιτίες των ροών, και ειδικότερα όσο υπάρχει πόλεμος στη Συρία, όσο υπάρχουν πάνω από 3 εκατομμύρια πρόσφυγες στην Τουρκία, όσο η Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν φλέγονται, οι ροές θα συνεχιστούν. Και είναι τέτοια η φύση του φαινομένου που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πότε θα υπάρξει η επόμενη έξαρση, πότε θα έχουμε μια νέα κρίση ή μια νέα κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Το λέω αυτό γιατί παρατηρούμε με περισσή ευκολία η αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση για δήθεν κατάχρηση της έκτακτης ανάγκης, όταν τα δικά της πεπραγμένα σε περιόδους που οι ροές και η ένταση του φαινομένου δεν είχαν την παραμικρή σχέση και την κλίμακα του σήμερα δεν της δίνει αυτό το δικαίωμα. Αν υπάρχει ένας πολιτικός φορέας, ένα κόμμα που έχει αποδείξει ότι δεν λειτουργεί με τη λογική της εξαίρεσης και της έκτακτης ανάγκης, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ, έχουμε ένα νομοσχέδιο που δικαιολογεί εκ των πραγμάτων τον τίτλο του κατεπείγοντος, και σε κάθε περίπτωση ένα νομοσχέδιο κατατεθειμένο στη Βουλή, αναρτημένο και διαθέσιμο σε όλους, ένα νομοσχέδιο για το οποίο έγινε και γίνεται ανοιχτός κοινοβουλευτικός διάλογος και ασκείται ελεύθερα η όποια κριτική. Αυτά για τους όψιμους υποστηρικτές της δήθεν διαφάνειας.
Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία, και μια που μιλάμε για εσωτερικά ζητήματα λειτουργίας του νεοσύστατου υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής, να υπενθυμίσω ότι ο υπουργός Δημήτρης Βίτσας έχει δηλώσει -και στην συνεδρίαση της επιτροπής την Δευτέρα- ότι επεξεργάζεται νομοθετική πρωτοβουλία για τη λειτουργική αναβάθμιση της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης του υπουργείου, με στόχο τη μεγαλύτερη ευελιξία και λειτουργικότητα μιας κομβικής υπηρεσίας που αναλαμβάνει πολύ μεγάλο βάρος στη διαχείριση του προσφυγικού.
Είπα στη αρχή της ομιλίας μου ότι το νομοσχέδιο είναι κυρίως τακτοποιητικό. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι στην κοινοβουλευτική διαδικασία δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτα απλά «διεκπεραιωτικό». Οι τεχνικές διαστάσεις του νομοθετήματος που συζητάμε έχουν καλυφθεί πλήρως από τον εισηγητή μας και από τον υπουργό. Επομένως, δεν είναι σκόπιμο ή απαραίτητο να επαναλάβουμε κάτι ως προς αυτές. Αρκεί να επισημανθεί ότι με αυτό επιχειρείται, μεταξύ άλλων, η ρύθμιση οικονομικών εκκρεμοτήτων που προέκυψαν από την ανάγκη ταχείας ανταπόκρισης του υπουργείου στις απαιτήσεις της διαχείρισης των ιδιαίτερα αυξημένων ροών του 2018, σε συνδυασμό με τον αντικειμενικό χρονικό περιορισμό της λήξης του τρέχοντος οικονομικού έτους.
Όμως, είναι χρήσιμο, σκόπιμο και αναγκαίο να μιλήσουμε για το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο προέκυψε η αναγκαιότητα για το εν λόγω νομοσχέδιο. Όλοι γνωρίζουμε ότι το 2018 παρατηρήθηκε μια αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, σημαντική σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον υπερπληθυσμό στα κέντρα υποδοχής των νησιών του Αιγαίου. Ας μην υπεισέλθουμε εδώ στις λεπτομέρειες της περίφημης Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, δεν είναι της παρούσης. Άλλωστε, το ζήτημα αυτό, όπως και η ανεπάρκεια και η απροθυμία πολλών ευρωπαϊκών κρατών να ανταποκριθούν στις διεθνείς τους υποχρεώσεις έχει στηλιτευθεί επανειλημμένα, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου με κάθε ευκαιρία η αντιπροσωπεία μας στην κοινοβουλευτική συνέλευση επισημαίνει τις τεράστιες ευρωπαϊκές ευθύνες για το φαινόμενο, με θετική, κατά κοινή ομολογία, ανταπόκριση.
Ας μείνουμε στο πραγματικό, αντικειμενικό γεγονός: είχαμε σημαντικό πρόβλημα υπερπληθυσμού και έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε. Ο ίδιος ο υπουργός έχει δηλώσει εντός και εκτός Βουλής ότι πρώτη προτεραιότητα ήταν η αποσυμφόρηση των νησιών του Αιγαίου και η μεταφορά όσο το δυνατόν περισσότερο ανθρώπων στην ενδοχώρα. Πέτυχε αυτή η επιχείρηση; Τα δεδομένα είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι ναι, πέτυχε. Υπάρχουν ακόμα προβλήματα; Οπωσδήποτε. Πολλά και μεγάλα. Μακριά από εμάς, άλλωστε, οποιαδήποτε απόπειρα ωραιοποίησης μιας πολύ δύσκολης κατάστασης. Για αυτό, εξάλλου, η προσπάθεια συνεχίζεται.
Και θα κλείσω την ομιλία μου απευθύνοντας ένα ειλικρινές ερώτημα στην αντιπολίτευση –ιδίως στους συναδέλφους που αυτοπροσδιορίζονται ως «κεντροαριστεροί» και που θεωρούν –ως μη όφειλαν- ότι έχουν ανακαλύψει ένα θέμα που προσφέρεται για μικροπολιτική εκμετάλλευση, χωρίς όμως να προσκομίζουν το παραμικρό στοιχείο, παρά μόνο με υπονοούμενα και αοριστίες που μοναδικό σκοπό έχουν τη δημιουργία εντυπώσεων, πάντα με την πρόθυμη συνδρομή συγκεκριμένων ΜΜΕ: έχετε την ψευδαίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο αντιπολίτευσης προσφέρετε κάποια καλή υπηρεσία στην υπόθεση της ορθολογικής διαχείρισης του προσφυγικού και μεταναστευτικού; Σας ενδιαφέρει να έχετε μια θετική συνεισφορά σε ένα ζήτημα που διαπερνάει τις κομματικές γραμμές, αλλά έχει ξεκάθαρες ιδεολογικές και ταξικές διαστάσεις; Αν το τελευταίο ερώτημα δεν είναι απλά ρητορικό –όπως πολύ φοβάμαι πως είναι- μήπως είναι ώρα να αναθεωρήσετε τη στάση σας;»
Αννέτα Καββαδία
Πηγή: Left
