Μπαίνοντας στο πειρασμό να σκεφτείς με όρους μακροϊστορικούς έτσι ώστε να αποκαλυφθεί μεγάλο μέρος της εικόνας της πραγματικότητας είναι θεμιτό να κάνεις ένα zoom out, χρονικό, χωρικό, μεθοδολογικό.
Σε σχέση με το ελληνικό δικαστικό σύστημα όμως τα πράγματα μάλλον είναι αρκετά διαυγή. Οι συντηρητικής/ακροδεξιάς/φανατικά θρησκευτικής σκοπιάς δικαστές ηγεμονεύουν σε ένα καίριο υποσύστημα του πλέγματος εξουσίας που μπορεί από το να ανακόψει (προοδευτικούς κυρίως) σχεδιασμούς της εκτελεστικής εξουσίας έως να φυλακίζει καταφανώς άδικα νέους ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται κάποιος ραφιναρισμένος μαρξισμός για να γίνει κατανοητό πως η κατάσταση είναι τοξική και επιβάλλεται να αλλάξει. Από μόνη της η καταγγελία και η περιγραφή της κατάστασης όσο κι αν διαδίδει το ακριβές των φαινομένων και της ουσίας δεν ανακαινίζει τα αιτήματα ή δεν κοπιάζει για διαφορετικούς σχεδιασμούς ενός τόσο περίπλοκου όσο και ουσιώδους θεσμικού πλέγματος για την αστική δημοκρατία.
Ας τα δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα.
Από την ΕφΣΥΝ μάθαμε πως το σύνολο υπόχρεων δικαστών σε δήλωση «πόθεν έσχες» είναι 4.189, ενώ από αυτούς υπέβαλαν δήλωση 352. Το σύνολο των υπόχρεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι 220, με 57 εξ αυτών να έχουν υποβάλει δήλωση. Το σύνολο των υπόχρεων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι 395 και από αυτούς δήλωση υπέβαλαν οι 37.Επίσης συνολικά υποβλήθηκαν και 54 δηλώσεις με λανθασμένα στοιχεία.
Παράλληλα, ο νόμος για τις Σκουριές, ο Νόμος Παππά για τα κανάλια , ο έλεγχος για την φοροδιαφυγή, η παράταση των συμβασιούχων στους ΟΤΑ από το ελεγκτικό συνέδριο, το ότι δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή η μη καταβολή των δεδουλευμένων με απόφαση του Άρειου Πάγου, η ακύρωση των εκλογών στην ΕΟΕ από το ΣτΕ είναι μόνο κάποιες ψηφίδες από τις αποφάσεις του τελευταίου διαστήματος.
Ακόμα, η φυλάκιση της Ηριάννας Β.Λ. και η αποφυλάκιση του Τάσου Θεοφίλου που αθωώθηκε για όλα όσα κατηγορήθηκε έπειτα από πέντε χρόνια φυλακή, σε χρόνο περισσότερο δηλαδή από την ποινή που εξέτισαν οι ένοχοι Παπαγεωργόπουλος και Τσοχατζόπουλος ήταν η μετρήσιμη σε χρόνο αδικία. Και την ίδια περίοδο, ο κ. Παπαντωνίου καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, εξαγοράσιμη.
Και δεν τελειώνουμε. Η εξεταστική επιτροπή για τη χρηματοδότηση των κομμάτων και των ΜΜΕ εξέδωσε ένα ογκωδέστατο πόρισμα το οποίο η δικαιοσύνη ακόμα δε φαίνεται να έχει αξιοποιήσει. Η εξεταστική επιτροπή που διεξάγεται εδώ και κάποιο καιρό για τα σκάνδαλα στο χώρο της υγείας, ενώ είναι πολλές φορές εμφανές ότι υπάρχει δόλος, χρηματισμός, αργομισθίες χωρίς λόγο, λόμπινγκ κλπ, είναι εξίσου πιθανό να μην αξιοποιηθεί από τη δικαιοσύνη.
Τέλος, τα πολλαπλά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία την αμέσως προηγούμενη περίοδο έχουν συναντηθεί τουλάχιστον…ελλιπώς με τη δικαιοσύνη. Το σκάνδαλο του καρτέλ των κατασκευαστικών εταιριών, των εξοπλιστικών, των τραπεζών και τεράστιας ζημίας του δημοσίου (ιδιαίτερα στην περίπτωση της Αγροτικής), του τύπου, τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα και φυσικά της δωροδοκίας των φαρμακευτικών εταιριών σε πολιτικούς και διοικητές της υγείας.
Μένουν να επιλυθούν δικαστικά κι άλλα βεβαίως, διαχρονικά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα και κάθε ώρα στον τόπο, που έχουν να κάνουν με το «εμπόριο» και στοιχίζουν πέρα από δεκάδες δις, τον ψυχικό και σωματικό μαρασμό πολλών. Ναρκωτικά, όπλα, σωματεμπορία, τοκογλυφία και προστασία καταστημάτων/περιοχών από μαφίες που συμμαχούν και έχουν αρχηγούς τους αρχηγούς της αστικής τάξης είναι διαρκή εγκλήματα που –φυσικά- δε βρίσκουν το δρόμο για τη δικαιοσύνη.
Αλλάζουν όλα αυτά;
Μάλλον όχι και πολύ εύκολα ή όχι τέλος πάντων με τη συνηθισμένη μεθοδολογία. Η διαρκής επαγρύπνηση του κυρίαρχου πλέγματος εξουσίας έτσι ώστε όχι μόνο να μη χάνει κεκτημένα αλλά να προσθέτει, να συσσωρεύει οφέλη από την σφιχτή και αμοιβαία επωφελή διαπλοκή των κόμβων του, η αφθονία των πόρων που μπορεί να χρησιμοποιήσει, οι συμμαχίες του με την ακόμα πιο ισχυρούς παίχτες, όπως για παράδειγμα η τρόικα, δεν μας επιτρέπουν να είμαστε και πολύ αισιόδοξοι. Ιδιαιτέρως δε, όταν ο οποιοσδήποτε σχεδιασμός ανατροπής αυτής της κατάστασης περιλαμβάνει…τη συνταγματική αναθεώρηση. Καλό είναι να συμβεί, αλλά είναι άδηλο αν θα είναι σε προοδευτική κατεύθυνση, ιδιαίτερα όταν…προοδευτικό θεωρείται να εκλέγεται ο ΠτΔ από το εκλογικό σώμα.
Ή, από την άλλη μεριά, όταν όλα όσα αφορούν το πλέγμα εξουσίας ισοπεδώνονται στο όνομα της δικαίωσης μιας άποψης που επαναλαμβάνει εμμονικά πως το ζήτημα είναι/ήταν να βγούμε από το ευρώ και την ΕΕ ή να κάμουμε λαϊκή συμμαχία για να έχουμε λαϊκή εξουσία.
Με αυτήν την έννοια, οι φίλοι της Ηριάννας δείχνουν έναν κινηματικό δρόμο του πως μια αδιανόητη αδικία με φαντασία και θυμικό την κάνουμε κοινωνική διαμαρτυρία και καθολικό, μεγάλο αίτημα. Ο θεσμικός ή/και πολιτικός δρόμος έχει άλλες μέριμνες από αυτές που μέχρι τώρα επωμίζονται κυβερνώσες και κινηματικές ελίτ.
Βασίλης Ρόγγας
