Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα μαζικό που εκφράζει συλλογικά κοινωνικά αιτήματα;
Από την ίδρυσή του το κόμμα επεδίωξε, και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε, να εκφράσει με αυθεντικό τρόπο τα κοινωνικά αιτήματα των τάξεων που επιχειρούσε να εκπροσωπήσει τα τελευταία χρόνια. Μαζικό δεν κατόρθωσε να γίνει ποτέ, αλλά η εμπλοκή του στον ζωντανό κόσμο των κινημάτων τού έδωσε το δικαίωμα να παλεύει ισότιμα με όλα τα κινήματα σε κοινούς αγώνες και με κοινές, πολλές φορές, θέσεις. Σήμερα είναι φανερό ότι αυτή η προσπάθεια έχει υποχωρήσει αρκετά και ίσως σε μερικά θέματα έχει απονεκρωθεί τελείως λόγω και του περσινού επίπονου συμβιβασμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά και συλλογικά;
Η πορεία προς την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας έδειχνε τα σημάδια μιας καταστρατήγησης της συλλογικότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας αλλά άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο συμβιβαζόμασταν με την εικόνα αυτή για να μην πλήξουμε την προσπάθεια της εκλογικής και κοινωνικής μάχης το προηγούμενο διάστημα. Όμως αυτό πλέον δεν μπορεί να αιτιολογεί τα πάντα. Ένα κόμμα που έχει απαξιωμένα συλλογικά όργανα, ένα κόμμα θεατής των πολιτικών που χαράσσει η κυβέρνηση σε λίγο διάστημα δε χάσει απλά κι αυτά τα μέλη που έχει αλλά θα μεταμορφωθεί σε κόμμα σφραγίδα. Αυτή η αρνητική πολιτική μεταμόρφωση ανοίγει την πόρτα σε δεξιές πολιτικές θέσεις που δοκιμάστηκαν από το αστικό μπλοκ με την αιτιολογία της άπλετης δημοκρατίας και τον ουσιαστικό εκμηδενισμό της έννοιας του μέλους ενός κόμματος. Κλασική ανοησία που γράφεται τελευταία, η εκλογή της ηγεσίας τους κόμματος απ’ όσους περάσουν μια Κυριακή να ψηφίσουν γι’ αυτήν. Ούτε κομματικές υποχρεώσεις, ούτε ενσώματη συνεισφορά, ούτε ιδεολογική διαπάλη. Μόνο ψήφος στην αρένα των μονομάχων.
Μπορεί το κόμμα να στηρίξει την κυβέρνηση, να την ελέγξει και να συμβάλει στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες;
Προς το παρόν το κόμμα παρατηρεί αμέτοχο, αντιδρά σπασμωδικά κι έχει ένα τεράστιο έλλειμμα ενημέρωσης ακόμα και για τα πολλά θετικά που γίνονται. Κι αυτό είναι πάλι αποτέλεσμα του περσινού συμβιβασμού που οδήγησε βαθμιαία τον πόλο εξουσίας αλλά και τον πολιτικό σχεδιασμό από το κόμμα στα κυβερνητικά γραφεία. Τα τρία Κ, κοινωνία, κόμμα, κυβέρνηση, δεν είναι πλέον ισότιμα μέλη σε μια συμμαχία που επιδιώκει να αλλάξει συσχετισμούς και να μετασχηματίσει τον κοινωνικό ιστό. Η κυβέρνηση υπερισχύει των δύο άλλων και τους αφήνει σαν φτωχούς συγγενείς να περιμένουν τη σειρά τους για ραντεβού με το άγνωστο.
Μπορεί το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μόνο σε όλη την Ευρώπη να αντιστρέψει τους συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ των υποτελών τάξεων;
Τούτο απαντήθηκε πέρσι το καλοκαίρι με τον πιο σκληρό και αντιδημοκρατικό τρόπο από τους ισχυρούς της Ευρώπης. Όμως αυτό θα έπρεπε να μας διδάξει ότι οι αυταπάτες έχουν κάποια στιγμή τέλος και πως η Αριστερά ή θα συνεννοηθεί πανευρωπαϊκά ή θα έχει καταγράψει πάλι μια ηρωική ήττα.
Είναι το παλιό, το νέο, το άφθαρτο, το αύριο και το χθες πολιτικοί όροι που συνεισφέρουν στην προσπάθεια της Αριστεράς;
Εκκωφαντικά όχι. Αυτοί οι όροι ανήκουν στις εμπορικές δραστηριότητες και η χρήση τους στην πολιτική αποδεικνύει ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων αλλά και συνειδητή προσπάθεια αλλοίωσης της πολιτικής ιδεολογίας της Αριστεράς. Να τους αφήσουμε κατά μέρος λοιπόν και να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια κάναμε.
Τηρούνται οι συμφωνίες που υπέγραψαν όλοι και όλες που μπήκαν στους εκλογικούς αγώνες για την ελληνική Βουλή και για την Ευρωβουλή;
Αυτό το ερώτημα το βάζω από το 2012 και απάντηση ακόμα δεν έχει υπάρξει. Θέλω να πιστεύω πως στο συνέδριο θα δοθούν απαντήσεις και θα υπάρξουν συνέπειες για όσους τυχόν δεν είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις τους.
Τέλος, υπάρχει ελπίδα, όραμα και στρατηγική;
Για το πρώτο απαντώ ξεκάθαρα ναι και είναι κι αυτό που με κρατά μέσα στη σκληρή μάχη που δίνεται τούτες τις στιγμές. Το όραμα υπήρχε πάντα στην Αριστερά και δεν είναι άλλο παρά η σοσιαλιστική προοπτική, που δεν θα έρθει ως από μηχανής θεός για να μας σώσει αλλά ως καθημερινή προσπάθεια και ως καθημερινό κοινωνικό υπόδειγμα. Η στρατηγική είναι κομμάτι του συνεδρίου, το σημαντικότερο ίσως, στο οποίο όμως θα πρέπει να το συνομολογήσουμε με δημοκρατικό τρόπο και με συμμετοχή όλων των μελών.
* Ο Χρήστος Καραγιαννίδης είναι βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
