Χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να αποδειχτεί ότι τα περιβόητα «όπλα μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν δεν ήταν τίποτε περισσότερο από βολικό πρόσχημα για την εισβολή στο Ιράκ. Μερικά χρόνια, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και μια διαλυμένη χώρα, από τα συντρίμμια της οποίας ξεπήδησαν διάφορα παρακλάδια του τζιχαντισμού που στη συνέχεια έσπειραν ακόμα μεγαλύτερο χάος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά δεκαέξι χρόνια μετά; Ίσως ότι το πιο αποτελεσματικό όπλο μαζικής καταστροφής παραμένει και σήμερα η παραπληροφόρηση. Η διάδοση πλαστών πληροφοριών που, φιλτραρισμένες κατάλληλα και μεγεθυμένες από προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, θα ακουστούν τελικά αρκετά πιστευτές και λογικές ώστε να «δικαιολογήσουν» κάθε τερατωδία.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο ιστότοπος WikiLeaks έφερε στην επιφάνεια ακόμη μια πτυχή της υπόθεσης, αποκαλύπτοντας με αρκετή σαφήνεια γιατί ο ιδρυτής του Τζούλιαν Ασάνζ αποτελεί «κόκκινο πανί» για την Ουάσιγκτον και πολλούς συμμάχους της.
Το WikiLeaks δημοσιοποίησε μια σειρά e-mail που αποδεικνύουν ότι ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων (OPCW) παραπληροφόρησε εσκεμένα τη διεθνή κοινή γνώμη για την υποτιθέμενη επίθεση με χημικά όπλα που σημειώθηκε πέρσι στη Δούμα της Συρίας, μια επίθεση που λίγες μέρες μετά χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για πυραυλικές επιθέσεις.
Ας επιστρέψουμε για λίγο στις 7 Απριλίου 2018, όταν τον γύρο των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο έκαναν εικόνες και μαρτυρίες για τη βάρβαρη επίθεση στο προάστιο της Δαμασκού με τραγικό απολογισμό 49 νεκρούς και 650 τραυματίες.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία επέρριψαν αμέσως την ευθύνη στο καθεστώς Άσαντ εξαπολύοντας σε λίγες μέρες την επίθεσή τους. Οι αμφιβολίες -τι λόγο είχε ο συριακός στρατός να χτυπήσει μια περιοχή που ήδη έλεγχε και μάλιστα με χημικά όπλα, η χρήση των οποίων ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα απαντηθεί με παρόμοιο τρόπο;- θάφτηκαν πολύ γρήγορα κάτω από τα συντρίμμια.
Η έκθεση των επιθεωρητών της Οργάνωσης για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), παρότι δεν κατέληγε σε κατηγορηματικά συμπεράσματα, αποτέλεσε το βασικό εργαλείο για τη νομική και ηθική δικαιολόγηση της επέμβασης. Έγραφε ότι είναι «πιθανό» οι δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ να βρίσκονται πίσω από αυτή.
Οι πληροφορίες που έρχονται όμως σήμερα στο φως της δημοσιότητας από το WikiLeaks αποκαλύπτουν ότι οι αμφιβολίες που διατύπωσαν οι επιθεωρητές του οργανισμού που στάλθηκαν στον τόπο της τραγωδίας απαλείφθηκαν τελικά από την έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα ο διεθνής οργανισμός.
Πιο συγκεκριμένα, εσωτερικό υπόμνημα προς τον γενικό διευθυντή του OPCW Φερνάντο Αρίας ανέφερε ότι περίπου είκοσι επιθεωρητές εξέφραζαν σοβαρές αμφιβολίες για το τελικό συμπέρασμα. Οι επιθεωρητές πίστευαν ότι η έκθεση «δεν αντανακλά τις απόψεις της αποστολής που στάλθηκε στη Δούμα» και σημείωναν ότι μόνο ένα πρόσωπο είχε συντάξει το τελικό κείμενο.
Όταν οι επιθεωρητές λογοκρίνονται
Στο προσχέδιο της έκθεσης που έδωσε στη δημοσιότητα το WikiLeaks αναφέρεται πως οι επιθεωρητές «δεν μπόρεσαν να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις» για τη σχετικά μικρή ζημιά που είχαν υποστεί οι δύο κύλινδροι που έφεραν τη χημική ουσία, κάτι που όπως καταλαβαίνει κανείς διέψευδε τον ισχυρισμό ότι ρίχθηκαν στη Δούμα από αεροπλάνα του συριακού στρατού. Η επισήμανση αυτή δεν υπήρχε στο τελικό κείμενο.
Απουσίαζε επίσης η εκτίμηση ότι οι κύλινδοι με τα χημικά μάλλον τοποθετήθηκαν και δεν ρίχτηκαν από ύψος στο προάστιο της Δαμασκού. Ούτε αναφερόταν πουθενά ότι οι επιθεωρητές εντόπισαν εξαιρετικά χαμηλές ποσότητες χλωρίου στον τόπο της επίθεσης και ότι τα στοιχεία που τελικά συνέλεξαν δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τα συμπτώματα που παρουσίαζαν τα θύματα της επίθεσης στα βίντεο που κυκλοφόρησαν: αμάχους να βγάζουν αφρό από το στόμα, κάτι που παραπέμπει στη χρήση αερίου σαρίν και όχι χλωρίου, όπως είχε καταγγελθεί.
Λίγες μέρες μετά την επίθεση, ο γνωστός πολεμικός ανταποκριτής Ρόμπερτ Φισκ έγινε ένας από τους λίγους ξένους δημοσιογράφους που κατόρθωσε να φτάσει στον τόπο της τραγωδίας. Τα όσα είδε και έγραψε μάλλον επιβεβαίωναν τις επιφυλάξεις των επιθεωρητών. Ο Φισκ έγραψε ότι οι κάτοικοι φαίνονταν αδιάφοροι και «μπερδεμένοι όταν δέχονταν ερωτήσεις για τις χημικές επιθέσεις», ενώ πρόσθετε και τη μαρτυρία ενός ντόπιου γιατρού που υποστήριζε ότι τα θύματα πέθαναν από ασφυξία και όχι από εισπνοή κάποιου αερίου.
«Οι άνθρωποι που έφταναν υπέφεραν από υποξία, απώλεια οξυγόνου. Τότε στην πόρτα εμφανίστηκε κάποιος από τα ‘Λευκά κράνη’ και φώναξε ‘αέρια!’, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πανικός. Οι άνθρωποι άρχισαν να ρίχνουν νερό στα πρόσωπά τους. Ναι, το βίντεο γυρίστηκε εδώ, είναι αυθεντικό, αλλά δείχνει ανθρώπους να υποφέρουν από υποξία, όχι δηλητηρίαση από χημικά» σημείωσε ο Ασίμ Ραχαϊμπανί.
Έπειτα από μια τέτοια μαρτυρία, ήταν επόμενο ο Βρετανός δημοσιογράφος να θελήσει να έρθει σε επαφή με κάποιον από τα «Λευκά κράνη», τη μυστηριώδη οργάνωση που βρισκόταν πάντα την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση για να καταγγείλει επιθέσεις με χημικά όπλα ή κάποιο άλλο έγκλημα πολέμου. Ο Φισκ διαπίστωσε όμως ότι μετά την επίθεση τα «Λευκά κράνη» είχαν αναχωρήσει από τη Δούμα καταφεύγοντας στην Ινλίμπ, που ελεγχόταν ακόμη από τις δυνάμεις του ISIS.
Ο τυχαίος θάνατος ενός “κράνους”
Τον επίλογο σε όλα αυτά έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας “Sabah”, που, επικαλούμενο πληροφορίες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, υποστήριζε ότι ο θάνατος του ιδρυτή των «Λευκών κρανών» στις 11 Νοεμβρίου στην Τουρκία πιθανότατα να οφείλεται σε δολοφονία και όχι αυτοκτονία.
Ο Λε Μέζουρερ τιμήθηκε το 2016 από τη βασίλισσα Ελισάβετ με τον τίτλο του «Αξιωματούχου του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» για «τις υπηρεσίες του στην ομάδα διάσωσης και την προστασία του άμαχου πληθυσμού στη Συρία». Για τη συριακή κυβέρνηση και τους συμμάχους της σε Μόσχα και Ιράν ο Λε Μέζουρερ δεν ήταν, βέβαια, τίποτε περισσότερο από πράκτορας της βρετανικής υπηρεσίας αντικατασκοπίας MI6.
«Έχει εντοπιστεί στο παρελθόν σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Στη διάρκεια της αποστολής του στο Κόσοβο αναφέρθηκαν επαφές του με τρομοκρατικές ομάδες» κατήγγειλε τον προηγούμενο μήνα ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών. Οπότε, μετά τον θάνατό του, πολύ δύσκολα θα μάθουμε, έστω και καθυστερημένα κάποια στιγμή, περισσότερα για τον ρόλο της οργάνωσής του και για την πιθανή εμπλοκή της στα τραγικά γεγονότα της Δούμας.
Μιχάλης Τρίκκας
Πηγή: Η Αυγή
