Συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο
* Πώς είδατε στις Εργατικές Επιτροπές την υπογραφή της συμφωνίας της κυβέρνησης με το Unidos Podemos για τον προϋπολογισμό;
Η συμφωνία είναι καλή και δείχνει τη θέληση των ισπανικών προοδευτικών κομμάτων να αλλάξουμε πολιτική.
Χαιρετίσαμε την πρώτη αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 736 στα 900 ευρώ και θα πιέσουμε για νέες αυξήσεις. Η αύξηση του κατώτατου μισθού θα στηρίξει τη γενικότερη άνοδο των εισοδημάτων των εργαζομένων, ενώ παράλληλα θα αποτελέσει κίνητρο για την αύξηση της κατανάλωσης και της οικονομίας.
Ας μην γελιόμαστε, γιατί όσοι στοιχηματίζουν στην καταστροφολογία δεν παραδέχονται ότι ακόμη και με 900 ευρώ τον μήνα δεν μπορεί κανείς να αποταμιεύσει τίποτα, γιατί θα πρέπει να δαπανήσει τα χρήματα αυτά για την επιβίωσή του στηρίζοντας την κατανάλωση.
Είναι υποκριτικό να λένε ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία όταν οι οργανώσεις των εργοδοτών είχαν υπογράψει πριν από λίγο καιρό με τα συνδικάτα των Εργατικών Επιτροπών CC.OO. και την UGT συλλογικές συμβάσεις για 14.000 ευρώ το έτος. Εάν οι επιχειρήσεις είχαν αποδεχθεί να καταβάλλουν 14.000 ευρώ το έτος, πώς μπορούν τα 900 ευρώ τον μήνα να βουλιάξουν την οικονομία, όπως ισχυρίζεται η Δεξιά και όχι μόνο; Η πραγματική αλήθεια είναι ότι οι χαμηλοί μισθοί, οι χαμηλές συντάξεις και η εργασιακή ανασφάλεια βούλιαξαν την κοινωνία και την οικονομία μας.
Είδαμε θετικά μια σειρά κοινωνικών μέτρων, για τα επιδόματα στα άτομα άνω των 52 ετών, τη στήριξη των φτωχοποιημένων στρωμάτων, μεταξύ των οποίων την καταπολέμηση της «ενεργειακής φτώχειας», την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, τη στήριξη της κοινωνικής κατοικίας και τον έλεγχο των ενοικίων.
Η σχετική ανάκαμψη της οικονομίας οδήγησε στην αύξηση της απασχόλησης με μια εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν δει ακόμη αυτή την οικονομική ανάκαμψη, δεν έχουμε μια μείωση των ανισοτήτων, στους εργαζόμενους φτάνει ένα δυσανάλογα μικρό κομμάτι αυτής της ανάπτυξης. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν ανέκτησαν ακόμη τα εισοδήματα που έχασαν την περίοδο της κρίσης, ενώ οι θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται είναι χειρότερες ποιοτικά. Είναι εξευτελιστικό ότι πολλές οικογένειες ζουν με το εισόδημα ενός μέλους τους που εργάζεται λίγες ώρες την εβδομάδα.
* Ο προϋπολογισμός και η συμφωνία αφήνουν όμως ανοικτά κάποια θέματα;
Τα συνδικάτα δεν μπορούμε να σταματήσουμε να διεκδικούμε περισσότερα, κρίνοντας τον προϋπολογισμό ανεπαρκή σε πολλά σημεία, γιατί χάσαμε πάρα πολλά με την κρίση και πριν από την κρίση.
Οι Εργατικές Επιτροπές ζητάμε την κατάργηση των αντιμεταρρυθμίσεων στα εργασιακά που ξεκίνησαν από τις κυβερνήσεις του Αθνάρ και συνεχίστηκαν έως και την κυβέρνηση του Ραχόι, γιατί εξασθένισαν το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και προχώρησαν στη σχεδόν πλήρη ελαστικοποίηση της εργασίας.
Οι Εργατικές Επιτροπές θέλουμε μια πραγματική, δίκαιη και αναλογική φορολογική μεταρρύθμιση, όπου ο καθένας θα πληρώνει σύμφωνα με αυτά που έχει, θα πληρώνει δηλαδή ο πλούτος, τόσο τα φυσικά πρόσωπα όσο και οι επιχειρήσεις.
Πρέπει να φορολογηθεί ο πλούτος και τα κέρδη και να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή για να έχει το κράτος τα έσοδα για να στηρίξει το κοινωνικό κράτος, τις υπηρεσίες και τις δημόσιες επενδύσεις που κρίνουμε απαραίτητες. Ο προϋπολογισμός προβλέπει κάποια αύξηση της φορολόγησης του πλούτου, αλλά είμαστε ακόμη κατά 7% κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όριο. Δεν θέλουμε την αύξηση του φόρου στην κατανάλωση, αλλά στις επιχειρήσεις και σε αυτούς που κερδοσκοπούν σε μη παραγωγικές δραστηριότητες.
Η κυβέρνηση πρέπει να εξετάσει το θέμα της αύξησης του ελλείμματος και να ξεπεράσουμε τη νεοφιλελεύθερη λογική της λιτότητας και του δημοσιονομικού συμφώνου. Η οικονομία αρχίζει να κινείται και έχουμε ανάγκη από δημόσιες επενδύσεις για να βελτιώσουμε την ζωή των ανθρώπων.
Η Ισπανία βρέθηκε στα χέρια της τρόικας χωρίς άμεση παρέμβασή της, όπως στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και άλλου. Μας επέβαλαν τη μείωση του ελλείμματος και τη σκληρή λιτότητα.
* Οι Σοσιαλιστές του Σάντσεθ και το Unidos Podemos του Ιγκλέσιας δεν έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή…
Η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει στη Βουλή το πρόβλημα της πολιτικής αδυναμίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, γιατί δεν έχει την ανάγκη μόνο των ψήφων του Unidos Podemos, αλλά και άλλων κομμάτων για να περάσει τον προϋπολογισμό, όπως τα δεξιά εθνικιστικά κόμματα των Βάσκων και της Καταλωνίας και η Δημοκρατική Αριστερά της Καταλωνίας ERC.
Ο προϋπολογισμός προβλέπει αύξηση των δαπανών για την Καταλωνία, για να πειστούν τα καταλανικά κόμματα να ψηφίσουν υπέρ. Οι Εργατικές Επιτροπές της Καταλωνίας προειδοποιήσαμε τα εθνικιστικά καταλανικά κόμματα ότι θα πρέπει να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό, που βελτιώνει τη θέση των Ισπανών και Καταλανών εργαζόμενων και να μην θυσιάσουν τη βελτίωση αυτή για πολιτικούς σκοπούς, όπως η ανεξαρτησία της Καταλωνίας που υποστηρίζουν. Δεν μπορούν να αρνηθούν την βελτίωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών των Καταλανών που φέρνει ο προϋπολογισμός, στο όνομα της ανεξαρτησίας.
* Ως συνδικαλίστρια και Καταλανή, πώς αντιμετωπίζετε το θέμα της Καταλωνίας;
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα. Δεν είμαι υπέρ της ανεξαρτησίας. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έκανε κάτι που δεν τόλμησε η Δεξιά του Ραχόι, γιατί συναντήθηκε με την καταλανική κυβέρνηση αναζητώντας έναν διάλογο και απεμπλοκή από το αδιέξοδο για να αρχίσει να διαφαίνεται μια κάποια λύση.
Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και ο διάλογος που φάνηκε να επιθυμεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα συναντήσει δυσκολίες, γιατί οι θέσεις των εθνικιστών για μεγαλύτερη αυτονομία ή διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας ή όχι έρχονται σε σύγκρουση με το σύνταγμα, που δεν προβλέπει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Οι Σοσιαλιστές όταν ήταν στην αντιπολίτευση είχαν αναφερθεί στην ανάγκη μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης, ενώ τώρα που είναι στην κυβέρνηση καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ σύνθετο θέμα, γιατί ούτε μέσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα σκέφτονται όλοι το ίδιο και ούτε στη Βουλή έχουν τη δύναμη να περάσουν κάτι τέτοιο, αφού χρειάζεται ενισχυμένη πλειοψηφία.
Στην Καταλωνία έχουμε ανθρώπους στη φυλακή για προληπτικούς λόγους. Δεν με ενδιαφέρει εάν είναι πολιτικοί κρατούμενοι ή πολιτικοί που κρατούνται. Είναι απαράδεκτο να βρίσκονται στην φυλακή επί ένα χρόνο. Έχουμε ανάγκη την αποκλιμάκωση της έντασης. Πρέπει να αποφυλακιστούν και όταν έρθει η ώρα να τους δικάσουν για να δούμε τι ευσταθεί από τις κατηγορίες.
Πηγή: Η Αυγή
