Σκέφτομαι το ρατσιστή Σαλβίνι και την παρέα του, που αφήνει αβοήθητα παιδιά στην αγριεμένη θέλασσα της Μεσογείου. Την Λεπέν στην Γαλλία, τους ακροδεξιούς στην Γερμανία και την Αυστρία, τους φασίστες στην Ουγγαρία, τους νεοναζιστές στην Ελλάδα. Τους τραπεζίτες, τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, τις επιχειρηματικές ελίτ, τον πλούσιο Βορρά και τον φτωχό Νότο. Και σκέφτομαι τον υπαρκτό κίνδυνο το φίδι να απλωθεί παντού, να ρίξει το απάνθρωπο θανατηφόρο δηλητήριό του σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Έχουμε Ευρωεκλογές. Συνήθως τις υποτιμάμε. Θεωρούμε ότι είναι δευτερεύουσας σημασίας. Σαν να αφορούν τις Βρυξέλλες και όχι την Αθήνα, τη Μαδρίτη ή τη Ρώμη. Να όμως που σιγά-σιγά καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι η Ευρώπη είναι εδώ, καθώς οι κυρίαρχες δυνάμεις εκβιάζουν, απειλούν, σφίγγουν τα ζωνάρια μας με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν.
Έχουμε Ευρωεκλογές και τα διλήμματα και οι διαχωριστικές γραμμές δημιουργούν δύο διαφορετικούς και ανταγωνιστικούς κόσμους. Από τη μία πλευρά της όχθης είναι ο κόσμος τηε εργασίας, οι άνθρωποι του μόχθου, οι νέοι, οι ακτιβιστές, τα κινήματα, η αριστερά, οι οικολόγοι και από την άλλη πλευρά είναι η “μαύρη συμμαχία” των ακροδεξιών και των νεοφιλελεύθερων, ο κόσμος του ανεξέλεγκτου και αδηφάγου πλούτου. Από τη μια πλευρά της όχθης τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, από την άλλη ο αυταρχισμός και οι πολιτικές ανισότητες. Η ανθρωπιά απέναντι στον σκοταδισμό.
Αλλά και εδώ στην Ελλάδα έχουμε να υπερασπιστούμε κατακτήσεις. Πρώτα απ’όλα την κορυφαία επιλογή να έχουν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας πάνω από 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι συμπολίτες μας. Το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, που λοιδορήθηκε, αλλά κράτησε μια κοινωνία όρθια τη σκληρή περίοδο της οικονομικής κρίσης. Την επιδότηση ενοικίου, την πολιτική για την παιδική φτώχεια, τη μη περικοπή των συντάξεων, παρότι μας πίεζαν από παντού για το αντίθετο. Την έγνοια μας για τους θαλασσοδαρμένους πρόσφυγες και τα παιδιά τους, τα παιδιά μας. Έχουμε πολλά να πούμε, για νίκες, αλλά και για λάθη. Η αριστερά πρέπει να μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας, ακόμα κι αν αυτή δεν μας βολεύει!
Προχωράμε λοιπόν. Με επίγνωση των δυσκολιών. Απέναντί μας είναι τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που δεν θα δεχτούν ποτέ ότι δεν είναι αυτοί στο τιμόνι της διακυβέρνησης, ότι έχουν χάσει τα προνόμιά τους, τις μίζες, τη χλιδή της πολύχρονης εξουσίας τους.
Και τη μάχη θα τη δώσουμε με αξιοπρέπεια, χωρίς ανόητους φανατισμούς, βρισιές, συκοφαντίες, αλλά με πάθος. Για να κερδίσουν “οι από κάτω”, αυτοί που έχουν το δίκιο με το μέρος τους.
Οι Ευρωεκλογές, όπως και η μάχη για την αυτοδιοίκηση, δεν είναι μια ουδέτερη διαδικασία. Δεν ψηφίζουμε απλώς κάποια πρόσωπα, ψηφίζουμε πολιτικές, προγράμματα, πράξεις. Και μπροστά μας έχουμε δύο ανταγωνιστικά, εντελώς διαφορετικά, πολιτικά σχέδια. Η Νέα Δημοκρατία και οι σύμμαχοί της, αυτοί δηλαδή που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας και ο ΣυΡιζΑ, που παρά τις αντίξοες συνθήκες, την περικύκλωση από τους ισχυρούς της Ευρώπης, δίνει την μάχη για μια κοινωνία της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Το κόκκινο θα νικήσει το μαύρο, και οι ζέβρες θα νικήσουν τα λιοντάρια.
Πάνος Λάμπρου
Πηγή: Καμίνι
