«Ο Τσόρτσιλ στην Αθήνα» επιγράφεται το κομμάτι του αρθρογράφου του “Βήματος”, κ. Ι. Κ. Πρετεντέρη στη χριστουγεννιάτικη έκδοση της εφημερίδας.
Ο αρθρογράφος, επειδή «υποψιάζεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πρόβλημα με την Ιστορία», πάει μερικά χρόνια πίσω και μας θυμίζει ότι τέτοιες μέρες, Δεκέμβριο του 1944, «ο αστικός κόσμος περιοριζόταν σχεδόν στο Κολωνάκι, η χώρα κινδύνευε να περάσει σε κομμουνιστική κυριαρχία». Τότε, «ανήμερα Χριστούγεννα, έφτασε στην Αθήνα ο ίδιος ο Τσόρτσιλ» γράφει και συνεχίζει περιγράφοντας ανέκδοτα της σύσκεψης που έγινε τότε στη “Μεγάλη Βρετανία” για τον τερματισμό των εχθροπραξιών.
Το ρεζουμέ είναι ότι «στο τραπέζι εκείνης της χριστουγεννιάτικης σύσκεψης, η δημοκρατική παράταξη καθόταν απέναντι από την Αριστερά». Και, κλείνοντας τον ιστορικό κύκλο, ο αρθρογράφος κάνει τον παραλληλισμό ότι, «οι δύο ιστορικές παρατάξεις του τόπου συνέπραξαν για να σώσουν τη δημοκρατία από τους πολιτικούς προγόνους του σημερινού πρωθυπουργού».
Ο παραλληλισμός της συνεργασίας των δύο ιστορικών παρατάξεων του ’44 με τη συνεργασία των πολιτικών απογόνων τους για να σώσουν τη χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα προκύπτει αβίαστα από το κείμενο. Και φυσικά προκύπτουν και τα ιστορικά συμφραζόμενα του ’44, όπως προβάλλονται 75 χρόνια αργότερα. Όπως τότε, για να σώσουν την πατρίδα από τους κομμουνιστές, «οι δύο ιστορικές παρατάξεις” ενσωμάτωσαν τους συνεργάτες των κατακτητών, τους οποίους η ίδια η τότε κυβέρνηση χαρακτήριζε ‘προδότες’, έτσι και σήμερα η πανστρατιά για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στην ενεργό συμμετοχή και στην υιοθέτηση της συνθηματολογίας των απογόνων των δωσιλόγων, των μαυραγοριτών και των ταγματασφαλιτών.
Ένα δεύτερο στοιχείο που προκύπτει από το άρθρο είναι η παραδοχή ότι “ο αστικός κόσμος” περιοριζόταν πλέον στο Κολωνάκι», πράγμα το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζει για τη σύμπλευση των πολιτικών δυνάμεων κατά της Αριστεράς. Ο Ι. Κ. Πρετεντέρης γνωρίζει, άλλωστε, ότι, όπως αλληλοκατηγορούνταν και οι ίδιοι, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού κόσμου ήταν απαξιωμένοι, χωρίς κόμματα και χωρίς οπαδούς, και στηρίζονταν αποκλειστικά και μόνο στη Μεγάλη Βρετανία.
Τρίτον, γνωρίζει, φυσικά, ο αρθρογράφος, ο οποίος αστειεύεται με την αυστηρότητα του Πλαστήρα προς τον Σιάντο, ότι ο ΕΛΑΣ είχε υπονομεύσει τη “Μεγάλη Βρετανία” με εκρηκτικά αλλά συνεκτιμώντας το γεγονός ότι ο πόλεμος κατά του Χίτλερ συνεχιζόταν, δεν έστειλε τον Τσόρτσιλ στη στρατόσφαιρα.
Για κατακλείδα αξίζει να μεταφέρουμε την άποψη ενός υπεράνω υποψίας διεισδυτικού παρατηρητή των γεγονότων εκείνων των ημερών.
Γράφει, λοιπόν, ο Γ. Θεοτοκάς στο ημερολόγιό του, τρεις ημέρες πριν από το ξέσπασμα των συγκρούσεων: «Η Δεξιά έχει λυσσάξει. Έχω την εντύπωση ότι από εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για βίαιες λύσεις. Και είναι αληθινά να απορεί κανείς με την τύφλωση των ανθρώπων αυτών που δέχονται με ελαφρά καρδιά το ενδεχόμενο του εμφυλίου πολέμου (…). Και είναι αδύνατο να συζητήσεις μαζί τους, τόσο είναι το πάθος τους».
Ευτυχώς, σήμερα δεν είμαστε πια σε περίοδο που οι πολιτικές διαφορές επιλύονται με τα όπλα.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
