Macro

Βασίλης Ρόγγας: Χρειάζονται εμβριθείς, επί της ουσίας αντιπαραθέσεις

Συναντιέται με Βάνα Μπάρμπα και Αντώνη Ρέμο. Επειδή μπορεί να αυτοσαρκαστεί, σχολιάζει ανάρτηση του luben. Πάει στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού και λέει για τα παιδιά του, τη γυναίκα του, το ringtone στο κινητό του. Είναι αυθόρμητος, γήινος, κανονικός άνθρωπος.

Κάνει μεγάλη ανάρτηση στο facebook του με τα θετικά που έκανε- κάνει – θα κάνει η κυβέρνησή του. Μιλάει επιθετικά για «ακριβά κουβαδάκια» και «αριστερά του χαβιαριού» σε σχέση με το καλάθι του νοικοκυριού, ανασύροντας πλαισιώσεις από τα βάθη των γαλλικών 80’s.
Ανακοινώνει τον καρκίνο που βρήκε την αδελφή του και της συμπαρίσταται δημόσια. Στην Αχαΐα είπε πως οι εκλογές θα γίνουν «στο τέλος της τετραετίας». Στην Καλλιθέα είπε πως «μυρίζει εκλογές». Συναντιέται με τον Κάρολο κι ανεβαίνει το επίπεδο της γκλαμουριάς αλλά κάνει και υπουργικό συμβούλιο γιατί είναι θεσμικός.
Μέσα σε μια βδομάδα ο Μητσοτάκης έχει κάνει τέτοιες πιρουέτες στην επικοινωνιακή στρατηγική του που στην κατηγορία «αισθητικοποίηση της πολιτικής» παίρνει περίπου άριστα. Αυτή η διαφορετική διαχείριση των παραστάσεων μπορεί να ερμηνευτεί.

Εκλογικά

Η στόχευση σε συγκεκριμένα εκλογικά κοινά που δεν ψηφίζουν, δεν ασχολούνται ή ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ πλειοψηφικά. Παλιμπαιδισμοί και αστειάκια ως η ελληνική εκδοχή του chit- chat, ανώδυνες οικογενειακές εξομολογήσεις, επώδυνες οικογενειακές εξομολογήσεις, τιποτολογία με περιτύλιγμα νεανικής αργκό, ολίγη ρητορική τραμπισμού και καμπόση προσπάθεια για λάμψη από σελέμπριτις. Η ραγδαία άνοδος της συναισθηματικότητας έχει συναντηθεί εδώ και χρόνια με τη ρηχότητα. Για πολλούς είναι ο κύριος τρόπος που μπορούν να σκεφτούν τον κόσμο και οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη τον σπρώχνουν να καβαλάει πολύ συχνά αυτό το άλογο. Δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Η στόχευση είναι η κυρίαρχη αυτή δομή του συναισθήματος να ταιριάζει με την εικόνα του πρωθυπουργού, να γίνει οργανικά, επιτυχώς εκλογικά ο μερισμός του αισθητού.

Εμπράγματα

Η υλική συνθήκη πως τα χρήματα από τους μισθούς τελειώνουν στο δεκαπενθήμερο είναι βόμβα που κάθε μήνα ενεργοποιείται στα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων και ορίζει τις πολιτικές τους διαθέσεις. Έτσι, η λύση είναι να πεταχτεί η μπάλα στην κερκίδα, γιατί αλλιώς το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι πως οικονομικά οι περισσότεροι άνθρωποι τα βγάζουν πέρα δύσκολα, τόσο δύσκολα όσο ποτέ την τελευταία 12ετία. Ο επικοινωνιακός θόρυβος που επινοούν από το Μαξίμου καλύπτει όλο το δημόσιο χώρο για να μην ακούγονται οι παναγίες από τα διαμερίσματα που σιγά σιγά παγώνουν και τα «μητσοτάκη γαμιέσαι» από τα αμάξια που έχουν ένα δεκάρικο βενζίνη. Δεν χρειάζεται να απαντά 4 σερί βδομάδες στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τις υποκλοπές. Απλώς δε συμφέρει.

Δομικά
Η ΝΔ έχει από καιρό καταστεί ένα δεξιό «λαϊκιστικό νεοφιλελεύθερο κόμμα». Οι Della Porta κ.α.(2017), ορίζοντας αυτόν τον κομματικό τύπο, αναφέρουν πως είναι οργανωτικά ισχνό, ιδιαίτερα προσωποκεντρικό, διασπασμένο σε μη ιδεολογικές φράξιες. Χαρακτηρίζεται από την τεράστια παραποιητική χρήση των ΜΜΕ και από μια εξουσία που πηγάζει από την κατοχή θεσμικών θέσεων που συχνά χρησιμοποιούνται για πελατειακούς λόγους ή συναλλαγές διαφθοράς. Μάλιστα οι ερευνητές αυτοί θεωρούν πως αυτός ο νέος κομματικός τύπος έχει γίνει κυρίαρχος με την εξέλιξη και τη σχετική ύφεση των πολιτικών ιδεολογιών του 21ου αιώνα. Η λήψη αποφάσεων στο κέντρο του κόμματος και η εξατομίκευση της ηγεσίας – τυπικό των νεοφιλελεύθερων λαϊκίστικών κομμάτων – τους οδηγεί να μιλούν για αμερικανοποίηση των ευρωπαϊκών κομμάτων, που ολοένα και περισσότερο στρέφονται προς την εξατομικευμένη διαχείριση των ωφελημάτων και ολοένα και λιγότερο στη δημιουργία συλλογικών ταυτοτήτων.

Της Νέας Δημοκρατίας μπορεί και να της βγει, μπορεί και όχι, θα φανεί στο χειροκρότημα της κάλπης, όποτε κι αν αυτές στηθούν. Το σίγουρο είναι πως χρειάζονται εμβριθείς, επί της ουσίας αντιπαραθέσεις με όλα τα παραπάνω που, αν περιοριστούν σε επικοινωνιακούς αντικατοπτρισμούς ή by the book πλοήγηση, δε θα αποδώσουν.

Βασίλης Ρόγγας

Ανάρτησή του στο Facebook