Σε άρθρο των Financial Times αποκαλύπτεται πως ο ρυθμός επενδύσεων στις 7 πλουσιότερες χώρες του κόσμου τα τελευταία 20 χρόνια έχει πατώσει, συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο αρθρογράφος Martin Sandbu δείχνει και τον ένοχο αυτής της δραματικής αποεπένδυσης, πέραν της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας:
«Οι κύριοι ύποπτοι είναι η έλλειψη ζήτησης και το φθηνό εργατικό δυναμικό. Οι επιχειρήσεις που δεν αναμένουν αρκετή ζήτηση ώστε να απορροφηθεί η εκτεταμένη παραγωγή δεν έχουν λόγο να επενδύσουν. Και όταν τους επιτρέπεται να αντιμετωπίζουν τους εργαζομένους ως φθηνούς και αναλώσιμους, μπορεί να επιλέξουν αυτό αντί για μη αναστρέψιμες επενδύσεις κεφαλαίου».
Χθες η Νέα Δημοκρατία αρνήθηκε τη σύσταση επιτροπής στη Βουλή έτσι ώστε να υπάρχει διαφάνεια, σοβαρή διαβούλευση και πραγματική λογοδοσία για τα δεκάδες δις που θα έρθουν στη χώρα από το Ταμείο Ανάκαμψης μαζί με το ΕΣΠΑ, το μεγαλύτερο επενδυτικό πακέτο που θα έρθει στη χώρα από την ΕΕ τα τελευταία 20 χρόνια.
Έτσι, για παράδειγμα, από τα 30 δις του πακέτου, η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει να δώσει το ιλιγγιώδες ποσό του 1,3 εκατομμυρίων για την αντιμετώπιση του ελλείμματος της στέγης. Για το ίδιο τεράστιο ζήτημα η Πορτογαλία θα δώσει το ευτελέστατο ποσό των 1,7 δις.
Η κυβέρνηση θεωρεί πως η δική της βοήθεια για την επενδυτική διάσταση της οικονομίας πρέπει να αφορά μόνο αυτούς που ονομάζονται «εθνικοί πρωταθλητές», καπιταλιστές δηλαδή με προοπτική ανόδου του κύκλου των εργασιών τους στο βαθμό που θα μπορούν να διατηρούνται εντός του διεθνούς ανταγωνισμού.
Το μπουστάρισμα αυτών με κάθε τρόπο, ακόμα και κάτω από το τραπέζι, και η ταυτόχρονη «μείωση του εργασιακού κόστους», η «απορρύθμιση των ανελαστικών εργασιακών σχέσεων», δηλαδή η δημιουργία φθηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού χωρίς δικαιώματα και συμβάσεις είναι ο τρόπος έτσι ώστε να διαμορφωθεί ένας ενάρετος επενδυτικός κύκλος, έπειτα από την τεράστια αποεπένδυση λόγω της κρίσης από το 2009.
Αυτά τα trickle-down economics αλα ελληνικά συνδυάζονται με εκτεταμένη οικονομική διαφθορά και αδιαφάνεια (π.χ. με 7, 5 δις απευθείας αναθέσεις). Αυτή είναι η πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας. Παλιά; Αναποτελεσματική; Και άκρως επικίνδυνη θα έλεγε κανείς, αλλά αν δε δημιουργηθούν αληθινές συλλογικότητες διεκδίκησης ανόδου των μισθών, ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων υπέρ των εργαζόμενων, πραγματικών κρατικών πολιτικές για την φοβερή στεγαστική κρίση ή τον πληθωρισμό τότε ο Πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να συνεχίσει να σκηνοθετεί και να προβάλλει την ίδια παράσταση στον κινηματογράφο του.
Η γιούχα, η επιδεικτική αποχώρηση από την προβολή, ο γλυκός ύπνος στο σινεμά δε θα αλλάξουν κάτι. Από τις επόμενες εκλογές θα συνεχίσει να σκηνοθετεί και να προβάλει το σίκουελ: «Μαξίμου Α.Ε. Νο2»
Βασίλης Ρόγγας
Ανάρτησή του στο Facebook
