Είναι η πρώτη φορά έπειτα από 25 χρόνια που στο ζήτημα του “Μακεδονικού” φαίνεται να υπάρχουν προϋποθέσεις για επίλυση.
Σε όλο αυτό το διάστημα, και στις δύο χώρες, η πλειοδοσία περί τα “εθνικά” υπήρξε πολιτικά επικερδέστατη. Η ρητορική του εθνικολαϊκισμού δημιούργησε αναγνωρισιμότητες, έφτιαξε πολιτικές καριέρες, προσέλκυσε εκλογική πελατεία, κάποιες φορές δε συγκάλυψε και παραβάσεις καθήκοντος και απιστίες σε βαθμό κακουργήματος. Και από τη μία πλευρά, και από την άλλη.
Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα είναι ότι στη γειτονική χώρα υπάρχει μια κυβέρνηση με ξεκάθαρη βούληση να έρθει σε συμφωνία με την Ελλάδα. Η Ελλάδα, από την πλευρά της, έχει διακηρύξει από το 2008 ότι είναι έτοιμη να συμφωνήσει σε σύνθετη ονομασία έναντι όλων. Σήμερα η δυνατότητα για μια τέτοια συμφωνία φαίνεται καθαρά. Ίσως υπάρχει ακόμα δρόμος, όμως η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Παρ ότι όμως το ζήτημα δείχνει να μπαίνει σε ράγες, στην Ελλάδα οι υποστηρικτές μιας λύσης στη γραμμή του 2008 δείχνουν αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση. Αντιθέτως, αυτοί που φωνάζουν είναι το «μέτωπο της περικεφαλαίας», που υποκινείται από την Ακροδεξιά και τους “σαμαρικούς” και υποστηρίζεται από τα αντικυβερνητικά ΜΜΕ. Η επίσημη Νέα Δημοκρατία, αντί για μια ξεκάθαρη θέση, πετάει την μπάλα στην εξέδρα, είτε για να μη δυσαρεστήσει το ακροδεξιό της κομμάτι είτε γιατί ελπίζει να αποτελέσει το “Μακεδονικό” αιτία κυβερνητικής αποσταθεροποίησης. Στην ίδια γραμμή “του τίποτα” κινείται και η Φώφη Γεννηματά.
Είναι λοιπόν η ώρα να μιλήσουν ανοιχτά και καθαρά όλοι αυτοί που βλέπουν την ανάγκη και την ευκαιρία μιας λύσης. Και να ανακτήσει η αντίληψη αυτή την ηγεμονία και την πρωτοβουλία στον δημόσιο χώρο απέναντι στις φωνές του εθνικολαϊκισμού. Η δυναμική που μας έφερε ώς εδώ δεν πρέπει να χαθεί. Ούτε να μπερδευτεί σε φτηνιάρικους μικροπολιτικούς τακτικισμούς. Και η κυβέρνηση δεν πρέπει να χάσει τον προσανατολισμό της από την προοπτική μιας συμφωνίας στη γραμμή του 2008. Τολμήστε!
Άγγελος Τσέκερης
Πηγή: Η Αυγή
