Η φράση του πρωθυπουργού: «Το δάσος με το χρόνο θα ξαναγίνει» θα πρέπει να ακούστηκε σαν σφυριά μέσα στο μυαλό κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Σαν ένα τελικό σήμα κινδύνου, που δεν μπορείς πλέον να αγνοήσεις. Αποδεικνύει οριστικά ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξουσία, που αδιαφορεί πλήρως για το περιβάλλον, για τις συνέπειες των κλιματικών καταστροφών, για τις απάνθρωπες συνθήκες στις οποίες καταδικάζουμε τις επόμενες γενιές να ζήσουν. Γιατί το μόνο που δεν έχουν τα δάση μας, οι θάλασσές μας, ο πλανήτης είναι «χρόνος».
Ο κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζει αυτή η «κυβέρνηση των εκκενώσεων» κάθε φορά τα δεκάδες χιλιάδες καμμένα στρέμματα δάσους, τα απανθρακωμένα ζώα, τα διαλυμένα οικοσυστήματα, αλλά και τις συνέπειες για την υγεία και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, είναι πια αδιανόητος. Βουτηγμένη στην αυταρέσκεια και στον επικοινωνισμό προσπαθεί να τραβήξει μαζί της την κοινωνία σε αυτό τον ζοφερό βάλτο.
Μέσα σε λίγες ώρες οι καλολαδωμένοι μηχανισμοί των ΜΜΕ άρχισαν να λογοκρίνουν πολίτες που μιλούσαν για εγκληματική ολιγωρία και τραγελαφική διαχείριση της κατάστασης και βάλθηκαν να εκθειάζουν τη συμβολή των ανδρών της ΔΙΑΣ, που έτρεχαν αλαφιασμένοι με τα μηχανάκια τους μπροστά στις κάμερες, για να αποδείξουν ότι «ο κρατικός μηχανισμός είναι σε πλήρη κινητοποίηση». Αφού δεν έχουμε αρκετούς πυροσβέστες, ας επαινέσουμε αυτό που έχουμε. Μπόλικη αστυνομία. Αλλά, όπως έγραψε και ο Γιώργος Πλειός, «με τα γκλομπς δεν σβήνεις φωτιές».
Είναι προσβλητικό για έναν πολίτη να βιώνει τόση αυταρέσκεια και αναλγησία από τη μεριά της εξουσίας. Οι εικόνες των ανθρώπων με τα λάστιχα, των αλόγων που έτρεχαν πανικόβλητα στους δρόμους, των απελπισμένων που αναρωτιόντουσαν γιατί δεν έρχεται καμιά βοήθεια, το αλαλούμ με τις αλληλοσυγκρουόμενες οδηγίες του 112, υπογραμμίζουν αυτό που θα έπρεπε κανονικά να έχει γίνει από χρόνια. Δεν γίνεται να συνεχίζουμε να τρέχουμε κάθε φορά πίσω από την καταστροφή.
Η Ελλάδα ως πολιτεία αλλά και ως κοινωνία θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι πια μια χώρα, που θα ζει με τέτοια «ακραία φαινόμενα». Δεν μπορεί η κρατική εξουσία να συνεχίσει στη λογική «τι να τους κάνω τους πυροσβέστες, αφού τους χρειάζομαι δυο-τρεις μήνες το χρόνο». Οπως δεν μπορεί να ισχυρίζονται κάποιοι ότι θα είναι «άχρηστοι» οι γιατροί όταν «περάσει η πανδημία». Χρειάζονται σύγχρονα σχέδια, εκπαιδευμένοι άνθρωποι, εξοπλισμός, προγραμματισμός, προετοιμασία.
Εϊναι απαραίτητη πια μια άλλου είδους πολύ πιο επιστημονική και ολοκληρωμένη προσέγγιση για να αντιμετωπιστεί ο «αιώνας των καταστροφών», για τον οποίο προειδοποιούν ήδη από τις αρχές του οι ειδικοί. Απαιτούνται μόνιμοι μηχανισμοί αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Αλλά κυρίως επιβάλλεται μια άλλη προσέγγιση, σε ό,τι αφορά τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, με τον πλανήτη. Αυτή η κυβέρνηση είναι παντελώς ανίκανη να υιοθετήσει και να εφαρμόσει μια τέτοια λογική. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι δημόσιες σχέσεις.
Ισως κάποιοι να έχουν ξεχάσει την εξίσου θλιβερή δήλωση του πρωθυπουργού πριν από μερικούς μήνες στην Κέρκυρα για να δικαιολογήσει την «εισβολή» των «επενδυτών» στον Ερημίτη: «Ετσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα καεί». Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα αυτή η φράση και μόνο θα ήταν λόγος παραίτησης. Τώρα λοιπόν ο πρωθυπουργός, εξαφανισμένος την πρώτη μέρα της τραγωδίας, μας καθησύχασε πρωί πρωί πως «το δάσος θα ξαναγίνει». Ισως. Τραγικό όμως θα είναι να «ξαναγίνει» αυτός πρωθυπουργός.
Κώστας Αργυρός
Πηγή: Η Εποχή
