Η δολοφονία του Λαμπράκη, το 1963 ήταν η καρφίτσα που έσκασε ένα μεγάλο μπαλόνι.
Ολόκληρη η κοινωνία και ο δημοκρατικός κόσμος ξεσηκώθηκε ενάντια στο ακροδεξιό παρακράτος και το Παλάτι. Ο Καραμανλής εγκατέλειψε την χώρα. Η Δεξιά κατέρρευσε πολιτικά, η Ένωση Κέντρου ερχόταν να καλύψει το κενό. Η προσπάθεια του Παλατιού να ελέγξει την μετατόπιση των πολιτικών πραγμάτων προς το Κέντρο οδήγησε στο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που είναι γνωστό ως η Αποστασία του 1965. Ο δημοκρατικός ξεσηκωμός που ακολούθησε προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερο πανικό στο Παλάτι και στα κέντρα εξουσίας και παραεξουσίας και οδήγησε τελικά στην Δικτατορία, μια εβδομάδα πριν τις κάλπες του 1967.
Ακολούθησε η επταετία με τους εκατοντάδες νεκρούς, τους χιλιάδες εξόριστους και φυλακισμένους, την μαζική σφαγή του Πολυτεχνείου, την απώλεια της μισής Κύπρου. Η κατάρρευση της δικτατορίας, ήταν η ληξιαρχική πράξη θανάτου της μετεμφυλιακής Δεξιάς: ο Καραμανλής κατάλαβε ότι μόνο σε καινούρια ιστορική βάση μπορούσε να ανασυγκροτήσει την παράταξή του και να ξαναβάλει στην πολιτική τον εαυτό του – διαφώνησαν μόνο τα χουντικά υπολείμματα στον στρατό, ο Ευάγγελος Αβέρωφ και κάτι τσιράκια του που σήμερα νοσταλγούν την ιδεολογική ηγεμονία του αντικομμουνισμού. Και στο 1974, ο λαός πέταξε τον Θρόνο στα σκουπίδια, ξεπληρώνοντάς του, με μερικά χρόνια καθυστέρηση, την δολοφονία του Λαμπράκη και την Αποστασία του 65.
Έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης: γιατί να ενδιαφέρει έναν 17χρονο η πρόσφατη ελληνική ιστορία και το πως έχει εδραιωθεί η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο;
Άγγελος Τσέκερης
Πηγή: Η Αυγή
