Με αυταρχική αλαζονεία ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης, σε ομιλία του στη Βουλή στις 27.8.2021, είπε βαρύγδουπα μεταξύ άλλων ότι «η Ελλάδα δεν είναι και δεν θα ξαναγίνει πύλη εισόδου παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη, όπως έγινε την περίοδο 2015-2019» προσθέτοντας «ότι δεν θα δεχθεί, όπως την περίοδο 2015-2019, να είναι η πύλη εισόδου στην Ευρώπη για παράνομες μεταναστευτικές ροές”. Πρόκειται για την επιτομή της ανοιχτής παράβασης του άρθρου 31 της Σύμβασης της Γενεύης.
Τί λέει όμως το άρθρο 31 της ιστορικής σύμβασης, η οποία από το 2014 δέχεται συστηματικά πλήγματα από την Ε.Ε. και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που συναγωνίζονται πώς να τη μετατρέψουν σε νεκρό γράμμα;
Το άρθρο 31 της Σύμβασης της Γενεύης προβλέπει ότι δεν θα επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες λόγω παράνομης εισόδου και διαμονής εάν αυτοί προέρχονται από χώρα όπου η ζωή τους και η ελευθερία τους απειλείται.
Ο κ. Μηταράκης ανακηρύσσει τη σκοπιμότητα ως μέθοδο αντιμετώπισης σοβαρών κοινωνικών ζητημάτων όπως οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.
Υπερασπίζεται την Ευρώπη «φρούριο» και επεκτείνει μάλιστα τη χρονική περίοδο μαζικής εισόδου προς την Ευρώπη μέχρι το 2019, ενώ από τις 21 Μαρτίου 2016, οπότε συνομολογήθηκε η Κοινή Δήλωση Ε.Ε. – Τουρκίας, τα σύνορα της Ευρώπης έγιναν σχεδόν αδιαπέραστα.
Το θράσος του υπερβαίνει τις συνήθεις πλαστογραφίες, ειδικά επειδή δυο άρθρα μετά, στο άρθρο 33 και με τον τίτλο «Απαγόρευση απέλασης και επαναπροώθησης», η σύμβαση προβλέπει ότι καμία χώρα δεν απελαύνει και δεν επαναπροωθεί με οποιονδήποτε τρόπο πρόσφυγες που η ζωή και η ελευθερία τους κινδυνεύουν.
Αντί να σιωπήσει, εκφωνεί τον λόγο της σκοπιμότητας, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις εικόνες, τις πληροφορίες και την πραγματικότητα που υπάρχει στο Αφγανιστάν.
Τους αποκαλεί μετανάστες, ενώ αυταπόδεικτα είναι πρόσφυγες που αγωνιούν για τη ζωή τους. Θέλει να προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία για το πογκρόμ που θα εξαπολύσει εναντίον τους αν φθάσουν στην Ελλάδα για να ζητήσουν άσυλο.
Ο «πρόθυμος» χωροφύλακας της Ευρώπης δεν τολμάει, ενώ είναι υποχρεωμένος από τη Συνθήκη της Γενεύης, να μιλήσει ούτε για ασφαλείς διόδους ούτε για αναλογική κατανομή των προσφύγων από το Αφγανιστάν στις χώρες της Ε.Ε. και σε άλλες χώρες.
Η «επίδειξη ανθρωπισμού» από τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, περιορίστηκε στη βοήθεια διαφυγής σε όσους Αφγανούς είχαν συνεργαστεί μαζί τους. Οι υπόλοιποι είναι παράνομοι, είναι «ορδές» και «εισβολείς»!
Είναι γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία υπό την πίεση της ανασφάλειας έχει συντηρητικοποιηθεί και ότι στο προσφυγικό – μεταναστευτικό η ακροδεξιά ιδεολογία έχει κερδίσει έδαφος. Τα πολιτικά τους ακροατήρια είναι η «σιωπηλή πλειοψηφία» του νόμου και της τάξης. Εξ ου και συναγωνίζονται υπουργοί και στελέχη στην απέχθειά τους για τη διεθνή νομιμότητα, για την ειρήνη και τον ανθρωπισμό. Η Ιστορία βέβαια μας έχει μάθει ότι βάσιμα δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε, διότι -δεν μπορεί- οι καιροί έχουν πάντα γυρίσματα.
Διότι μέχρι πότε η ελληνική κοινωνία, που επέδειξε αλληλεγγύη, γενναιότητα και ανθρωπισμό το 2015, θα αντέχει και θα αποδέχεται να ακούει αυτόν τον ρατσιστικό λόγο, αλλά και να ανέχεται τις παράνομες πρακτικές που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενάντια σε όποιον «τολμάει» να εισέλθει στη χώρα ως ικέτης;
Μέχρι πότε θα αποδέχεται και μερικοί θα καμαρώνουν κιόλας για το τείχος στον Έβρο και για τις επιχειρήσεις επαναπροώθησης των προσφύγων κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας;
Μπορεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνητική «φράξια» του ΛΑΟΣ να πιστεύουν πως ο ακροδεξιός λόγος εξασφαλίζει την ενότητα της «παράταξης» για να δώσει την εκλογική μάχη, εκπαιδεύοντας και άλλους συντηρητικούς που προέρχονται από το Κέντρο, στη σκοπιμότητα και τον κυνισμό για να μην αντιδράσουν.
Έτσι κι αλλιώς προτιμούν ο φόβος και η ανασφάλεια να κυριαρχούν απέναντι στις ανθρώπινες αξίες. Ιδιαίτερα όταν οι απανωτές κυβερνητικές αποτυχίες σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα δεν επιτρέπουν «παρεκκλίσεις» και στον τομέα αυτό.
Όμως, ο εθνικόφρων κοσμοπολιτισμός της Ν.Δ. και ο χυδαίος «ρεαλισμός» που επιδεικνύει σε όλα τα μέτωπα τείνει να γίνει φαινόμενο για όλη την Ευρώπη.
Ποιος θα σταματήσει αυτή τη ρατσιστική κατρακύλα, αυτή την περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διεθνών συνθηκών;
Όταν άνθρωποι σαν κι εμάς, άντρες – γυναίκες – παιδιά από το Αφγανιστάν, φθάσουν και πάλι στην Ευρώπη, όταν η θέα των κυνηγημένων ανθρώπων που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο αρχίσει πάλι να συγκινεί και να εγκαλεί την αλληλεγγύη μας, όταν οι κοινωνίες της Ευρώπης έλθουν και πάλι αντιμέτωπες με τη βαρβαρότητα των κυβερνήσεών τους και της Ε.Ε., που στο όνομά μας και για την ασφάλειά μας ακολουθούν αυτή τη ρατσιστική πολιτική, ίσως (και πρέπει) να ζήσουμε και πάλι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη την «έκπληξη» της ανατροπής του συντηρητισμού και του φόβου που κυριαρχεί σήμερα.
Το καλύτερο βέβαια θα ήταν οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να μείνουν και να ζήσουν ειρηνικά στον τόπο τους και να προοδεύσουν. Η περίφημη όμως «διεθνής κοινότητα» δεν έχει δείξει διάθεση να κάνει κάτι γι’ αυτό. Το αντίθετο μάλιστα. Γι’ αυτό, δυστυχώς, μία μεγάλη αλήθεια ξαναγίνεται παγκόσμια επίκαιρη: Οι Αφγανοί είναι πρόσφυγες, δεν είναι εισβολείς.
Η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και βουλευτής
Πηγή:Η Αυγή
