Δεν αρκεί στη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη και στα μιντιακά του φερέφωνα η ήττα. Θέλουν τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση στην εξαΰλωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που επιδιώκουν οι αντίπαλοί του, δεν μπορεί παρά να είναι μια ευρεία και προωθητική συμφωνία στην ηγεσία του, μετά την παραίτηση Τσίπρα. Όπως συνέβη στην περίπτωση Φάμελλου, και όχι όπως έγινε στον ορισμό των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Το ίδιο ισχύει για τον οδικό χάρτη προς το Συνέδριο και την εκλογή προέδρου. Ας υπάρξει πνεύμα συνεννόησης.
Το λογικό μετά την απόφαση της Π.Γ. για εκλογή προέδρου τον Σεπτέμβριο είναι να υποχωρήσουν οι «Νοεμβριανοί», που έχουν κι αυτοί δυνατά επιχειρήματα. Αν επιμείνουν, ας το ξαναδούν οι «Σεπτεμβριανοί», που τάσσονται κι αυτοί με πολλά επιχειρήματα με «το γοργόν και χάριν έχει».
Μετά τη βαριά ήττα, πλειοψηφίες και μειοψηφίες ανασυντίθενται, χρειάζεται όμως προσοχή να μην πλήττεται και να μη διαρρηγνύεται το κοινό πλαίσιο. Ή να αναβιβάζονται οι διαδικασίες σε πρόκριμα έναντι των πολιτικών. Δεν χάθηκε ο κόσμος αν γίνουν μερικές υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Το μείζον είναι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να συζητήσει ελεύθερα και σε βάθος τόσο τα αίτια της ήττας όσο και την προοπτική. Ζητήματα για τα οποία, ναι, αξίζει να «σκοτωθεί» κανείς, προκειμένου η τελική σύνθεση να είναι προϊόν βασανιστικού και εξαντλητικού διαλόγου.
Η ιδέα να χωριστεί το κόμμα σε «ΣΥΡΙΖΑ Νοεμβρίου» και «ΣΥΡΙΖΑ Σεπτεμβρίου» στην επικείμενη ΚΕ είναι κακή και πρέπει να αποφευχθεί. Όταν μάλιστα υπάρχει η ανάγκη μιας πρώτης ανασυγκρότησης εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών.
Μεγάλα παιδιά είναι οι 300 (!) της ΚΕ (τόσους έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αντί για 100 το πολύ). Ας βρουν τον τρόπο να μην εμπλακούν σε ανούσια ψευτοδιλήμματα.
Να διαψεύσουν με τις αποφάσεις τους τόσο τα σχέδια των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τη διαβρωτική, προσβλητική και βαθιά αντιαριστερή άποψη ότι «ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα “αρχηγό”, δεν μπορεί να υπάρξει».
Τάκης Κατσαρός
