Για αρκετό διάστημα πριν την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, υπήρχε τόσο στην Ευρώπη -και κυρίως – στην Ελλάδα, αρκετός προβληματισμός τόσο για τους όρους της Συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας, όσο και για την ολοκληρωμένη εφαρμογή τους. Τουτέστιν, εμφάνιζε ελλείψεις σε δημοκρατικά εχέγγυα, φαινόταν να μην προϋποθέτει το σεβασμό της Συνθήκης της Γενεύης, ενώ εμφάνιζε και την Τουρκία ως ασφαλή Τρίτη χώρα, έστω και κατά περίπτωση, αναγνωρισμένη ως προς αυτό από την Ελλάδα και εν τοις πράγμασι και από τους υπόλοιπους ευρωπαίους εταίρους. Επιπλέον, είχε και το εγγενές πρόβλημα της πλημμελούς ή μερικής εφαρμογής της.