Η κυβέρνηση δεν έχει φεισθεί χαρακτηρισμών για όσους της ασκούν κριτική. Τους έχει χαρακτηρίσει με σφοδρότητα από εγκληματικά αφελείς μέχρι υποχείρια του Ερντογάν. Υπάρχει μία εξαίρεση, όπου η αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι χλιαρή, σχεδόν αβρή. Ποια είναι αυτή; Οι αποκαλύψεις του «Documento» για τις παρακολουθήσεις.
Διαβάζω τις δηλώσεις του Γ. Οικονόμου: «διάφορα μυθιστορήματα», «ευφάνταστοι ισχυρισμοί», «δημοσίευση μιας σειράς εκτιμήσεων, εικασιών, φημών, την αναπαραγωγή ενός μυθιστορήματος, χωρίς ουσιαστικά στοιχεία και τεκμήρια».
Η ηπιότητα της γλώσσας είναι εντυπωσιακή, όχι μόνο αν σκεφτεί κανείς την οξύτητα σε άλλες περιστάσεις (θυμάστε τη στοχοποίηση της Ίγκεμποργκ Μπέιγκελ;) ή ότι ο K. Βαξεβάνης είναι bête noire για την κυβέρνηση, αλλά κυρίως τη βαρύτητα των δημοσιευμάτων του “Documento”. Μπροστά σε κλιμακούμενες και τρομερές αποκαλύψεις (παρακολούθηση υπουργών, ανάμεσά τους και του ΥΠΕΞ, βουλευτών ακόμα και της ΝΔ, εμπλοκή ξένων πρακτόρων, λαθροχειρίες στις εσωτερικές εκλογές ΝΔ για να αναδειχθεί ο Κ. Μητσοτάκης), θα ανέμενε κανείς μια σφοδρότατη πολιτική, αλλά και ποινική αντίδραση της κυβέρνησης. Και όμως όχι.
Γι’ αυτό και η νηφάλια κυβερνητική γλώσσα, που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν καλοδεχούμενη, είναι τρομακτική. Σε συνδυασμό με την απραξία και την τακτική στρουθοκαμήλου της κυβέρνησης αποτελούν σοβαρότατη ένδειξη ότι οι αποκαλύψεις του Documento έχουν βάση. Και αυτό δύσκολα μπορεί να το αρνηθεί νομίζω κανείς όποια γνώμη κι αν έχει για τον Κ. Βαξεβάνη – γιατί το θέμα πια κινείται σε άλλα πεδία, που αφορούν τα θεμέλια της δημοκρατίας.
Στρατής Μπουρνάζος
Ανάρτησή του στο Facebook
