Στρατής Μπουρνάζος: Η ΝΔ και η υποψηφιότητα Ράμμου: από τις ασχημονίες στα προσχήματα

Η αντίδραση της ΝΔ και της κυβέρνησης στην πρόταση της Νέας Αριστεράς να γίνει ο Χρήστος Ράμμος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ιδεοτυπικά προσχηματική. Με διάφορες εκδοχές, από τις πιο συγκρατημένες (Π. Μαρινάκης) μέχρι τις πιο κραυγαλέες (Θ. Πλεύρης, Δ. Μαρκόπουλος), ο πυρήνας είναι ένας: απορρίπτουμε την πρόταση λόγω της θεσμικής ιδιότητας του υποψηφίου. «Ο επικεφαλής ελεγκτικής αρχής», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν είναι κανονικό για τους θεσμούς να είναι πρόταση ενός κόμματος».

Ας μην ασχοληθούμε με τους σταθερά ασχημονούντες Πλεύρη και Μαρκόπουλο – δεν τους αξίζει, άσε που είναι συστατικό κομμάτι της πολιτικής τους ύπαρξης. Ας σταθούμε στην επίσημη γραμμή, που είναι καθαρά προσχηματική αυτήν τη στιγμή (λέω αυτήν τη στιγμή, γιατί παλιότερα ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν είχε φεισθεί ασχημονιών, μιλώντας για «προσωπική ατζέντα Ράμμου» στην ΑΔΑΕ, που είναι «σουρωτήρι», με «ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ»…). Είναι προφανές ότι για τη ΝΔ και ειδικότερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το σύστημα Μαξίμου, και μόνο το όνομα «Ράμμος» δημιουργεί ενόχληση και ταραχή λόγω της ακέραιας στάσης του στο σκάνδαλο των υποκλοπών και της συγκάλυψής τους. Αν αυτό είναι το δεδομένο, το δύσκολο είναι οι λόγοι που μπορούν να προβάλουν για την άρνησή τους.

Είναι δύσκολο να χτυπήσεις τον Ράμμο. Ως πρόσωπο είναι πολύ συμπαθής και χαίρει ευρείας αναγνώρισης, εντός και εκτός δικαστικού σώματος, ακόμα και από μη ομοϊδεάτες πολιτικά. Δεν ανήκει στον χώρο της Αριστεράς (πολλώ δε μάλλον της Νέας Αριστεράς), ενώ το πρόσωπό του μπορεί να δημιουργήσει συγκλίσεις. Κατείχε την ίδια θεσμική θέση με την νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας: πρόεδρος του ΣτΕ. Στον πολύχρονο δικαστικό βίο του έδωσε πολλά παραδείγματα του τι σημαίνει ανεξάρτητος δικαστής, με αποφάσεις που δυσαρέστησαν πολλούς (ήταν, μεταξύ άλλων, πρόεδρος της Ολομέλειας του ΣτΕ, που ομόφωνα απέρριψε τη μη χορήγηση ασύλου στους οχτώ Τούρκους φυγάδες, το 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ). Ως πρόεδρος της ΑΔΑΕ έδειξε τόλμη και ακεραιότητα, γεγονός που τον έκανε σύμβολο για την υπεράσπιση του κράτους δικαίου και σημείο αναφοράς για ένα ευρύτερο κόσμο. Η κυβέρνηση λοιπόν, που ασφαλώς δεν ήθελε να πει ότι τον αρνείται λόγω της ακέραιης στάσης του, εφηύρε αυτήν τη «θεσμική αντίφαση».

Θα αρκούσε κανείς να θυμίσει ότι η νυν πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την οποία πρότεινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατείχε επίσης θεσμική θέση – και μάλιστα θέση με πολύ υψηλότερο κύρος και σημασία: ήταν εν ενεργεία πρόεδρος του ΣτΕ. Εκτός αυτού ας σκεφτούμε ότι η κυβέρνηση αντιδρά λες και ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ μετατράπηκε, εν μια νυκτί, σε κομματικό κολαούζο και κυκλοφορεί κραδαίνοντας σημαίες της Νέας Αριστεράς, διορίστηκε ντουντουκοφόρος και αφισοκολλητής του ΣΥΡΙΖΑ ή γέμισε με σφυροδρεπανάκια τα γραφεία της ΑΔΑΕ. Καμία σχέση, προφανώς. Ο Χρήστος Ράμμος προτάθηκε για το ανώτατο θεσμικό αξίωμα, μια θέση με εξαιρετικά υψηλό συμβολικό, θεσμικά και πολιτειακά –και όχι κομματικά– περιεχόμενο. Προτάθηκε για τον ύψιστο θεσμό, και ακριβώς η στάση του –προσοχή, η στάση του, όχι η θέση του– ως προέδρου της ΑΔΑΕ (και του ΣτΕ παλιότερα) αποτελεί εχέγγυο ότι θα τον τιμήσει με τον καλύτερο τρόπο.