Μεγάλωσα και διαπαιδαγωγήθηκα από μια Αριστερά που ήταν αδιαπραγμάτευτα κατά της τυφλής (ή και “ανοιχτομάτας “) βίας. κατά των πάσης φύσεως τραμπουκισμών και ψευτονταηλικιών. Ίσως για αυτό μας είχαν κολλήσει τη ρετσινιά του “θολοκουλτουριάρη ” (όπου σε αυτή τη ρετσινιά εμπεριέχονταν και ο εθνοπροδότης, ο φιλομετανάστης, ο όχι “μάγκας “, πατριώτης, αριστερός κλπ). Προσέχτε: και τη ρετσινιά του “φιλοεβραίου “, φιλοσημίτη, όταν αυτοί που υπερασπίζονται τώρα τον Νετανιάχου μας έβλεπαν σαν μιάσματα επειδή διεκδικούσαμε την παρουσία στη χώρα μας και μιλούσαμε για τα δεινά και τα πάθη των Εβραίων συμπολιτών μας.
Δεν έχω λοιπόν στη δική μου Αριστερά να απολογηθώ για τη βία και τον τραμπουκισμό, για εθνικισμό και αντισημιτισμό.
Σε αυτή ωστόσο την Αριστερά έμαθα και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό και αδιαπραγμάτευτο. Να παίρνω θέση, ειδικά όταν παίζονται τα πράγματα, όταν φτιάχνονται μέτωπα. Έμαθα λοιπόν να μην μένω στη μέση με τα πόδια στεγνά, αλλά να τα βρέχω. Έμαθα, ακόμα κι αν δεν μπορώ να αρθρώσω το δίκαιο, να αντιστέκομαι στο άδικο. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό μάθημα ζωής.
Γιατί τα λέω αυτά; Διαβάζω αναρτήσεις φίλων που θεωρούν ότι ήταν λάθος η ακύρωση της εκδήλωσης του βιβλίου του Ισραηλινού λογοτέχνη που διοργάνωσε η πρεσβεία του Ισραήλ στην 21η Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Και ότι είναι λάθος που η Αριστερά δεν προστατεύει τέτοιες εκδηλώσεις και επιτρέπει τραμπούκικες συμπεριφορές.
Θα το πω στεγνά και κοφτά. Στη Γάζα γίνεται γενοκτονία, εθνοκάθαρση και αφανισμός παιδιών δια της μεθόδου της λιμοκτονίας. Σε αυτό το ΑΔΙΚΟ παίρνεις θέση. Καθαρή, ξεκάθαρη. Στη Θεσσαλονίκη δεν “τραμπουκίστηκε ” ο συγγραφέας. Εκφράστηκε συλλογική αντίσταση στην πρεσβεία του Ισραήλ, δηλαδή στην κυβέρνηση. Σε αυτούς δηλαδή που οργάνωσαν την εκδήλωση, σε αυτούς που οργανώνουν και εκδηλώσεις στα ελληνικά σχολεία. Στους ίδιους δηλαδή που αφανίζουν έναν λαό. Αν δεν πάρουμε τώρα θέση, πότε θα πάρουμε άραγε;
Οι παραπλανητικές συγκρίσεις με την Ουκρανία είναι εκ του πονηρού, κυρίως για τη δική μου Αριστερά. Καταγγείλαμε ευθύς εξαρχής την εισβολή Πούτιν, χωρίς ναι μεν αλλά. Διοργανώσαμε αμέσως δημόσια εκδήλωση για την Ειρήνη και λοιδωρηθήκαμε άγρια από “τη σωστή πλευρά της Ιστορίας “. Είπαμε και ξαναείπαμε “μην χρησιμοποιείτε έναν λαό ” για ξεκαθάρισμα λογαριασμών “Δύσης ” -Ρωσίας “. Αλλά και ταχθήκαμε σθεναρά κατά της δίωξης Ρώσων καλλιτεχνών, επιστημόνων, κατά της δίωξης του ρωσικού πολιτισμού.
Σήμερα μπροστά στο ΑΔΙΚΟ της Γάζας η “σωστή πλευρά της Ιστορίας ” είναι με τα μάτια ερμητικά κλειστά. Και μας καλεί να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις της πρεσβείας του Ισραήλ, στο όνομα του πολιτισμού .
Για μας απέναντι στο ΑΔΙΚΟ παίρνεις σθεναρά θέση, φτιάχνεις μέτωπο. Διεκδικείς Ειρήνη, δηλαδή τη ζωή των Παλαιστινίων στα εδάφη τους, στο δικό τους κράτος.
