Υπό κανονικές συνθήκες η επανεκλογή του Ντόναλντ Τουσκ για άλλα δυόμισι χρόνια στο τιμόνι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα ήταν μια τυπική διαδικασία, διάρκειας ολίγων λεπτών. Ωστόσο χθες κόντεψε να τινάξει στον αέρα τη σύνοδο κορυφής των -ακόμη- “28”, καθώς συνέβη το αναμενόμενο μεν, πρωτόγνωρο δε.
Η κυβέρνηση της πατρίδας του Τουσκ, της Πολωνίας, δεν είχε καμία διάθεση να τον ψηφίσει, η πρωθυπουργός της Μπεάτα Ζίντλο μάλιστα απείλησε να μπλοκάρει κάθε απόφαση εάν δεν εισακουόταν. Και δεν εισακούστηκε, αφού ο πρόεδρος του Συμβουλίου εκλέγεται με ενισχυμένη πλειοψηφία και τα υπόλοιπα κράτη – μέλη -ακόμα και οι χώρες του Βίσεγκραντ, στις οποίες ανήκει η Πολωνία- αποφάσισαν να αγνοήσουν το τελεσίγραφο από τη Βαρσοβία.
Σε πρώτη ανάγνωση η χαμένη της υπόθεσης είναι η -απομονωμένη χθες- Πολωνία και η δεξιά εθνικιστική της κυβέρνηση, που θεωρούσε τον Τουσκ τον μεγάλο εχθρό, που έβαζε τρικλοποδιές στην πορεία της προς τον ασφυκτικό έλεγχο του Τύπου και του συνταγματικού δικαστηρίου, ενώ ταυτόχρονα ελάμβανε πάντοτε υπόψη τη θέληση της Γερμανίδας καγκελαρίου, η οποία έδωσε μάχη για την εκλογή και την επανεκλογή του.
Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, χαμένοι είναι και ο Τουσκ και η Ε.Ε. Ο Τουσκ διότι έμεινε μεν στη θέση του, αλλά δίχως τη στήριξη όχι απλά ενός μεγάλου κράτους – μέλους, αλλά της ίδιας της χώρας του. Σε μια χρονική στιγμή που η Ε.Ε. έχει ανάγκη από έναν ισχυρό πρόεδρο, ικανό να ενώνει μια βαθιά διχασμένη Ένωση, με αιχμή του δόρατος την όλο και αυξανόμενη κριτική στη γερμανική ηγεμονία, μια Ένωση αποδυναμωμένη από την έξοδο των Βρετανών και πιθανώς στα πρόθυρα του εμπορικού πολέμου με τη μεγάλη “σύμμαχό” της στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού.
Όμως τόσο μόνη όσο χθες δεν είναι πάντα η Πολωνή πρωθυπουργός -ή μάλλον ο πρόεδρος του κόμματός της, ο εναπομείνας δίδυμος Κατζίνσκι, που ουσιαστικά ελέγχει τα πάντα στην κυβέρνηση της Βαρσοβίας.
Όλο και περισσότερες χώρες είτε της Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως λόγω προσφυγικού, είτε της Νότιας Ευρώπης -ακόμη και η Γαλλία- λόγω της επιβολής της δημοσιονομικής πειθαρχίας νιώθουν τουλάχιστον… ανησυχία στη “γερμανική Ευρώπη”, όπως χαρακτήριζε από το 2012 την Ε.Ε. ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ.
Κι αυτή η ανησυχία εντάθηκε ακόμη περισσότερο με τη συζήτηση που άνοιξε πρόσφατα η Μέρκελ για την Ευρώπη των “διαφορετικών ταχυτήτων”. Υποτίθεται ότι ο ρόλος του Τουσκ, ως προέδρου του Συμβουλίου, είναι να διαλύει αυτές τις ανησυχίες, αλλά θα του είναι σχεδόν αδύνατον να τα καταφέρει. Ειδικά μετά τη χθεσινή βραδιά.
Πηγή: Η Αυγή
