Λίγες μόνο μέρες από τον ερχομό από το Κάιρο, μια πρώτη σου εικόνα;
Ήταν μια τρομερή εμπειρία, που βρεθήκαμε όλες και όλοι μαζί, μια συλλογικότητα, με αλληλεγγύη και συντροφικότητα μεταξύ μας, ξεκινώντας ήδη από το εδώ αεροδρόμιο. Επιστρέψαμε με την πεποίθηση ότι ένα μεγάλο βήμα έγινε. Και δεν τελείωσε τίποτε εδώ. Φυσικά, τα σχέδιά μας δεν ολοκληρώθηκαν, γιατί από την ώρα που πατήσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο του Καΐρου αντιμετωπίσαμε κρατήσεις, χωρίς καμιά δικαιολογία, ακτιβιστών μας. Και μένα με σταμάτησαν για έλεγχο, αλλά είχα διπλωματικό διαβατήριο ως βουλεύτρια και εκεί μάλλον μέτρησε.
Ήταν κι άλλοι κοινοβουλευτικοί στην αποστολή;
Βουλευτές είμαστε τρεις. Ο Χουσεϊν Ζεϊμπέκ κι εγώ της Νέας Αριστεράς και η Τζώρτζια Κεφαλά της Πλεύσης Ελευθερίας. Ήταν και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς. Γενικά, δεν ήταν βουλευτές στις εθνικές αντιπροσωπίες. Συμμετείχε μόνο μια βουλεύτρια του Die Linke, με την οποία, να φανταστείτε, δεν καταφέραμε να βρεθούμε αν και η επικοινωνία μας ήταν συνεχής. Ήταν πολύ σκληρά τα μέτρα που πάρθηκαν από τις αιγυπτιακές αρχές. Και στους δρόμους του Καΐρου όπου περπατούσαμε είχαμε δίπλα μας, ανθρώπους της ασφάλειας. Στα ξενοδοχεία, τα ταξί, ένας στους δύο που μιλούσες, είχες την υπόνοια ότι μπορεί να είναι άνθρωπος της ασφάλειας.
Αυτή η στενή παρακολούθηση υπήρξε γιατί πράγματι φοβούνταν κάτι ή για να σας δείξουν τα όρια όπου επιτρέπουν να κινηθείτε;
Αυτό συνέπεσε και με την έναρξη του πολέμου, δηλαδή της επίθεσης του Ισραήλ κατά του Ιράν. Εκεί το μάθαμε. Όπως καταλαβαίνετε, επηρέασε επί τα χείρω το κλίμα αντιμετώπισής μας. Το καθεστώς εξαπέλυσε μια προπαγάνδα ότι η μαζική διεθνής παρουσία, το March to Gaza, είναι εκεί για να αποσταθεροποιήσει την Αίγυπτο, να την εμπλέξει σε πόλεμο. Αυτό το κλίμα δημιουργούσαν, γι’ αυτό υπήρχε και μεγάλη αυστηρότητα. Έλεγχοι συνεχώς, να ζητούν τα στοιχεία μας κτλ. Όταν, δε, αποφασίστηκε από τη Διεθνή Οργάνωση να πάμε στην Ισμαηλία, χωρίς άδεια φυσικά, αυτά πολλαπλασιάστηκαν, η πορεία απαγορεύτηκε. Μια αντιπροσωπεία μας ήλθε σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία στο Κάιρο. Μπορώ να πω ότι ανταποκρίθηκε στα αιτήματά μας. Να σημειωθεί ότι υπήρξαν κρατούμενοι στο αεροδρόμιο για δέκα ώρες, χωρίς καμία αιτιολογία, προφασίζονταν έλεγχο. Εμείς δηλώναμε ότι πήγαμε στην Αίγυπτο για τουρισμό. Παρενέβη και η πρεσβεία και τους άφησαν.
Η Ισμαηλία έμεινε ουτοπικός στόχος;
Όταν αποφασίσαμε την πορεία προς την Ισμαηλία τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ. Πήραμε ταξί τέσσερις – τέσσερις. Δύσκολο βέβαια να πάνε 2.500 άνθρωποι μ’ αυτό τον τρόπο στην Ισμαηλία. Είχαμε και «ακυρώσεις» ταξί. Πάντως τα καταφέραμε. Καταφέραμε να περάσουμε το πρώτο check point, αν και οι ταξιτζήδες έκαναν τα δικά τους. Στα δεύτερα διόδια έγινε το μεγάλο μπλοκάρισμα. Το ταξί που βρισκόμουν εγώ έφθασε στην Ισμαηλία, αλλά δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα στην πόλη. Μας είπαν ότι υπήρχε εντολή να μην περάσει μη Αιγύπτιος. Οπότε γυρίσαμε στο δεύτερο check point που υπήρχαν πάνω από 1.000 άνθρωποι. Με διαδικασίες συνέλευσης της ελληνικής αντιπροσωπείας αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμεεκεί. Η αστυνομία μας ζήτησε να φύγουμε σε ένα τέταρτο! Υπήρξε μεγάλη ένταση. Εν τω μεταξύ στον ουρανό βλέπαμε τις λάμψεις από τις εκρήξεις πυραύλων, ο πόλεμος είχε αρχίσει. Υπήρξε και βία, ξύλο, ιδιαίτερα σε ακτιβιστές με αραβική καταγωγή. Παρ’ όλα αυτά, εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε τη διαμαρτυρία μας μαζί με τους άλλους διεθνείς κτλ. Δηλώσαμε ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τις αιγυπτιακές αρχές, αλλά θέλουμε να φανεί η αλληλεγγύη μας στη Γάζα και σε κάθε περίπτωση θέλουμε μία λογική διορία, να φύγουμε όλοι μαζί και να μην έχουμε απελάσεις. Ξαφνικά εμφανίστηκαν παρακρατικοί με λευκές κελεμπίες μέσα στο πλήθος με κλομπ και μαστίγια και έδερναν ανηλεώς πάρα πολύ κόσμο. Η ελληνική αντιπροσωπεία, να σημειώσουμε, έφυγε ουσιαστικά αναίμακτη. Είμασταν πολύ δεμένοι μεταξύ μας, έμπειροι κινηματικά προπαντός και αυτό βοήθησε πολύ. Είμασταν πάνω από εκατό.
Ποια η σχέση σας με τη διεθνή March to Gaza, υπήρξε συνεργασία, συντονισμός;
Όχι, η επικοινωνία μας ήταν δύσκολη, υπήρχαν και τεχνικές δυσκολίες, ακόμα και κατάλληλου χώρου για συνεδριάσεις. Εμείς στο συντονιστικό είχαμε ένα μέλος μας. Για να κάνουμε όμως, πχ συνέλευση, να βρούμε χώρο, ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Μην ξεχνάμε ότι απαγορεύεται η συνάθροιση άνω των πέντε ατόμων, όπως στην Ελλάδα επί χούντας. Εμείς βρήκαμε μία ελληνική ταβέρνα στο Κάιρο για τις συνελεύσεις μας. Δύσκολα αλλά συντροφικά, αλληλέγγυα.
Υπήρξε καμία επικοινωνία με Αιγύπτιους, φιλικούς, όσο είναι δυνατό, στην προσπάθειά σας;
Υπήρξε ένα είδος, χαλαρής βέβαια, επικοινωνίας. Η συμβουλή τους από ένα σημείο και πέρα ήταν, να μην συνεχίσουμε, με βάση προφανώς και τις νέες εξελίξεις. Και πραγματικά σταματήσαμε. Όχι μόνο την επιδίωξη να πάμε στην Ισμαηλία, αλλά ματαιώσαμε κι άλλες ιδέες, όπως να ανοίξουμε ένα πανό πάνω σε μία πυραμίδα κτλ. Ήταν αδύνατο πια. Στόχος μας εξάλλου ήταν «να στραφούν όλα τα μάτια στη Γάζα». Κι αυτό το πετύχαμε. Το πετύχαμε σε μεγάλο βαθμό, μπορώ να πω. Την Κυριακή στις Βρυξέλλες, την ώρα της συνέλευσής μας, πρωτοφανές, διαδήλωναν 100.000 και στη Χάγη 150.000, μεγάλες διαδηλώσεις και στην Ελλάδα και αλλού. Και κάτι τελευταίο: όταν γυρίζαμε πια στο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχαμε και την περιπέτεια 14 συντρόφων μας που κρατήθηκαν στο αεροδρόμιο του Καΐρου, ενώ ήταν γνωστό ότι επιθυμούσαν να φύγουν. Έγινε ξανά προσπάθεια με την πρεσβεία και ευτυχώς επέστρεψαν όλοι. Όταν φτάσαμε, τύχαμε μιας εξαιρετικής υποδοχής. Ανοίξαμε μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία και με συνθήματα κάναμε διαδήλωση μέσα στο αεροδρόμιο. Η εκδήλωση συμπαράστασης από τους ταξιδιώτες και όσους μας περίμεναν ήταν συγκινητική.
Αξιολόγησες την πολύ καλή σχέση και συντροφική συνεννόηση που πετύχατε στην ελληνική αντιπροσωπεία, που σημειωτέο ήταν πολυτασική. Θα μπορούσε αυτό να είναι μία θετική παρακαταθήκη;
Ναι, το κλίμα των σχέσεων ήταν εξαιρετικό. Αυτός είναι ο δρόμος στο σκοτεινό σημείο της ιστορίας όπου βρισκόμαστε. Είναι απαραίτητο. Δοκιμαστήκαμε σε δύσκολες στιγμές και επιδείξαμε αλληλεγγύη, σύνεση και συντροφικότητα. Ήταν μια ομάδα που τη χαίρεσαι.
Μερικά κόμματα της Αριστεράς δεν έστειλαν μέλη τους. Πώς το σχολιάζεις;
Ναι, νομίζω, το είχαν υποτιμήσει ως παρέμβαση, ως γεγονός. Το ΚΚΕ, δυστυχώς, επειδή θέλει να κινείται μόνο του, χάνει κάποιες ιστορικές στιγμές. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε μειωμένα αντανακλαστικά. Ναι, δεν είναι όλοι κινηματικοί.
Παύλος Κλαυδιανός
Η ΕΠΟΧΗ
