Το χρονικό του τρόμου από τις αιματηρές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής είναι μακρύ και με διαφορετικές αποτυπώσεις. Από τον εκφοβισμό και την εξύβριση μεταναστών μέσα στα λεωφορεία ή στους τόπους δουλειάς μέχρι τα μαχαιρώματα και τις άγριες δολοφονίες αθώων θυμάτων, μικρές και μεγάλες ψηφίδες συνθέτουν το παζλ της ακροδεξιάς βίας στην Ελλάδα την τελευταία εικοσαετία. Το εντυπωσιακό είναι ότι ανάμεσα στα θύματα τον τελευταίο καιρό δεν είναι πλέον οι «συνήθεις» αλλοδαποί ή οι αναρχικοί. Μαθητές, γυναίκες, ακόμα και δικηγόροι, καταγράφονται ως θύματα σε μια διαφοροποιημένη εικόνα για τους «παραδοσιακούς» στόχους της Χρυσής Αυγής. Η “Αυγή” της Κυριακής ακολουθεί τα ματωμένα βήματα της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα και αποτυπώνει τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Τα “διαπιστευτήρια”
Το μεσημέρι της 16ης Ιουνίου 1998 έξω από τα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων σημειώνονται συμπλοκές ανάμεσα σε χρυσαυγίτες και αδιόριστους εκπαιδευτικούς που βρίσκονταν εκεί για διαφορετικές υποθέσεις. Επενέβησαν τα ΜΑΤ, και στη συνέχεια οι χρυσαυγίτες απομακρύνθηκαν όπως και οι εκπαιδευτικοί και φοιτητές. Τρεις από τους διαδηλωτές, ο φοιτητής Φιλοσοφικής Δημήτρης Κουσουρής, ο φοιτητής του Πολυτεχνείου Ηλίας Φωτιάδης και ο αδιόριστος φιλόλογος Γιάννης Καραμπατσόλης, παρέμειναν για καφέ στην πλατεία των δικαστηρίων. Ο Κουσουρής, που πρωτοστατούσε στα συνθήματα εναντίον των χρυσαυγιτών, έγινε αυτομάτως στόχος για το τάγμα εφόδου που είχε παραμείνει. Μια ομάδα μπρατσωμένων χρυσαυγιτών επιτέθηκε στην παρέα των νεαρών.
«Μόλις τον εντόπισαν να κάθεται με τους άλλους δύο μηνυτές στο παραπάνω καφενείο, πήγαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλα ξύλινα ‘ρόπαλα’, τα οποία αποκόμισαν σπάζοντας τα ξύλινα κιγκλιδώματα από το παρακείμενο πάρκο. Κρατώντας δε ο καθένας τους ένα ‘ρόπαλο’ ανέβηκαν την οδό Παξών και στη συνέχεια κατέβηκαν με ταχύτατο βήμα την οδό Φιλοτίου που οδηγεί στην πλατεία Δεληγιάννη, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον (φάλαγγα), και επιτέθηκαν με τα ‘ρόπαλα’ αιφνιδιαστικά κατά των μηνυτών, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι», ανέφερε το βούλευμα του Συμβουλίου των Πλημμελειοδικών. Ο Φωτιάδης και ο Καραμπατσόλης κατάφεραν να ξεφύγουν και όλο το μένος των επιτιθέμενων ξέσπασε πάνω στον άτυχο Κουσουρή, ο οποίος οδηγήθηκε μισοπεθαμένος στο νοσοκομείο. Επρόκειτο για μια απροκάλυπτα δολοφονική επίθεση, αφού, όπως διαπίστωνε και το βούλευμα, «ο θάνατος δεν επήλθε από λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, καθ’ όσον τον μεν Δημήτριο Κουσουρή εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο έδαφος πεπεισμένοι ότι είχε πεθάνει, οι δε άλλοι δύο κατόρθωσαν και ξέφυγαν»…
Για την επίθεση η αστυνομία είχε επιδείξει πρωτοφανή ολιγωρία που στηλιτεύτηκε από τον Τύπο της εποχής, ενώ ένας από τους δράστες, ο διαβόητος «Περίανδρος» (κατά κόσμον Αντώνης Ανδρουτσόπουλος), αφού φυγοδίκησε για επτά χρόνια (!), τελικά εμφανίστηκε αυτοβούλως, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη.
Ήταν ίσως το πρώτο επίσημα καταγεγραμμένο περιστατικό βίας της Χρυσής Αυγής, η οποία από τότε έδωσε τα… διαπιστευτήριά της με τον γνωστό σήμερα πλέον τρόπο. Αρχικά στήριξε τον αγωνιστή «Περίανδρο», για να τον «αδειάσει» κανονικά στη δεύτερη δίκη…
Εν αρχή ήν η… πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα
Δεν υπάρχει άλλο μέρος της Αθήνας που να έχει ταυτιστεί περισσότερο με την Χρυσή Αυγή και με την ακροδεξιά και ρατσιστική βία από την περιοχή της πλατείας Αγίου Παντελεήμονα. Ήδη από το 2008, είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους «αγανακτισμένοι κάτοικοι», το τότε ΛΑΟΣ, μα κυρίως η ίδια η Χρυσή Αυγή, και να διαμαρτύρονται για την παρουσία μεταναστών και προσφύγων στην περιοχή και να στήνουν τη «φωλιά» τους ώστε να εκκολαφθεί το φίδι του ναζιστικού μορφώματος. Μέχρι και σήμερα παραμένει άγνωστος ο ακριβής αριθμός των τραυματιών κατά τα γιουρούσια των χρυσαυγιτών στα στενά γύρω από την πλατεία και στα μαγαζιά των μεταναστών, λίγα έφταναν στις εφημερίδες (π.χ. ο εμπρησμός του Κουαντρό) και ακόμα λιγότερα στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, το διαβόητο τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα, ο διοικητής του οποίου ήταν από τους πρώτους που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα όταν ξεκίνησε η έρευνα του Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛΑΣ για θύλακες της Χ.Α. στην αστυνομία. Ένα όμως από αυτά τα γιουρούσια τον Σεπτέμβριο του 2011 για ελάχιστα χιλιοστά δεν κόστισε τη ζωή του νεαρού Αφγανού πρόσφυγα Ραχίμι Αλί, ο οποίος μαχαιρώθηκε ελάχιστα χιλιοστά μακριά από την καρδιά και στην κοιλιακή περιοχή. Στον Αλί και τους δύο φίλους του, επιτέθηκε τάγμα 15 χρυσαυγιτών, ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζε και η γνωστή Θέμιδα Σκορδέλη, στην είσοδο της πολυκατοικίας που έμεναν. Η δίκη έγινε τελικά μετά από 11 αναβολές το 2017, με τη Σκορδέλη με άλλους τρεις να καταδικάζονται. Η γνωστή αγανακτισμένη κάτοικος και υποψήφια της Χ.Α. είχε καταδικαστεί λίγο νωρίτερα για την επίθεση στο κλιμάκιο του συνδυασμού “Ελεύθερη Αττική” του Αλέκου Αλαβάνου τον Οκτώβριο του 2010.
Κασιδιάρης επικεφαλής πογκρόμ
Τα ξημερώματα της 9ης Μαρτίου 2011, ο Μανώλης Καντάρης πέφτει νεκρός από μαχαίρι έξω από το σπίτι του στην πλατεία Βικτωρίας. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, δράστες ήταν δύο Αφγανοί που ήθελαν να του κλέψουν την κάμερα που κρατούσε προκειμένου να βιντεοσκοπήσει τη γέννηση του παιδιού του. Για τις επόμενες τρεις μέρες το κέντρο της Αθήνας μετατρέπεται σε πραγματική κόλαση για όσους έχουν την ατυχία να είναι σκουρόχρωμοι ή να δείχνουν υπήκοοι ξένης (τρίτης) χώρας. Άγριο κυνηγητό, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα. Στις 12 Μαρτίου, πραγματοποιείται εκδήλωση με ομιλητή τον Κασιδιάρη και στη συνέχεια πορεία. Ο απολογισμός της ημέρας: το ΕΚΑΒ καταγράφει 17 τραυματίες, εκ των οποίων οι 12 είναι άγρια μαχαιρωμένοι. Συνολικά πάνω από 100 τραυματίστηκαν, εκ των οποίων οι 20 σοβαρά. Την προηγούμενη είχε καταγραφεί η δολοφονία του μπαγκλαντεσιανού Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, 21 ετών…
Σκότωσε τη φίλη του στο ξύλο
Όσο για τα πολιτικά επιχειρήματα της Ακροδεξιάς, όπως είδαμε την προεκλογική περίοδο του 2012 δεν ήταν άλλα από ξυλοδαρμό, στις 12 Ιουνίου του 2012 ομάδα χρυσαυγιτών επιτέθηκε στο προεκλογικό περίπτερο του ΚΚΕ στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής και με σιδηρογραθιά τραυμάτισε στο κεφάλι τον εκλεγμένο με το ΚΚΕ δημοτικό σύμβουλο Γιώργο Τσιμπουκάκη. Σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά, κατά την επίθεση οι δράστες φώναξαν «παλιοκομμούνια, θα πεθάνετε, να φύγετε από εδώ απόψε». Η υπόθεση αυτή συσχετίστηκε με τη δικογραφία της δίκης της Χρυσής Αυγής και το θύμα της επίθεσης κατέθεσε. Ένας από τους θύτες, ο Βαγγέλης Στεφανάκης, καταδικάστηκε ερήμην σε ποινή φυλάκισης 37 μηνών για επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία. Λίγους μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2013, ο 29χρονος σήμερα Βαγγέλης Στεφανάκης θα γίνει γνωστός στο πανελλήνιο καθώς σκότωσε στο ξύλο την 23χρονη φίλη του Φαίη Μπλάχα. Αρχικά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ωστόσο τον περασμένο Σεπτέμβριο στη δίκη του σε δεύτερο βαθμό το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ένοχο τον 29χρονο κατηγορούμενο, αλλά του αναγνώρισε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας -παρά την αντίθετη γνώμη της εισαγγελέως- καθώς έκρινε ότι προσπάθησε να άρει τις συνέπειες της αποτρόπαιας πράξης του, μεταφέροντας τη βαριά τραυματισμένη φίλη του στο νοσοκομείο.
Θάνατος στον δρόμο του μεροκάματου
Ο 27χρονος Σαχζάτ Λουκμάν, «σκούρος», Πακιστανός, τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου 2013 ξεκίνησε με το ποδήλατό του από το Περιστέρι για να πιάσει δουλειά αξημέρωτα στη λαϊκή των Πετραλώνων. Στην Τριών Ιεραρχών ένα μηχανάκι του κλείνει τον δρόμο και οι δύο επιβάτες οπλισμένοι με πτυσσόμενα μαχαίρια «πεταλούδες» τον χτυπούν ανελέητα και τον αφήνουν νεκρό. Οι δράστες, ο Χρήστος Στεργιόπουλος και ο Διονύσης Λιακόπουλος, συλλαμβάνονται στη συνέχεια σε τυχαίο έλεγχο. Στις έρευνες που ακολούθησαν στο σπίτι του Λιακόπουλου βρέθηκε το κλασικό χρυσαυγίτικο οπλοστάσιο: τρία ακόμα στιλέτα “πεταλούδα”, μια σιδηρογροθιά, ένας σουγιάς, ένα ξύλινο ρόπαλο, μια κυνηγετική σφεντόνα, φυσίγγια, 117 προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, αυτοκόλλητα και άλλα υλικά της οργάνωσης, ενώ στο σπίτι του Στεργιόπουλου βρέθηκαν ένα ξύλινο ρόπαλο, κάλυκες και μια μαύρη λεπίδα. Ήταν η εποχή που η Χρυσή Αυγή αισθανόταν παντοδύναμη, οι δράστες ωστόσο καταδικάστηκαν με την αναγνώριση του ρατσιστικού κίνητρου, ενώ η υπόθεση συσχετίστηκε με τη μεγάλη δίκη για την εγκληματική οργάνωση.
Αντί για το σχολείο στο νοσοκομείο
Με το αίμα του Σαχζάτ Λουκμάν να μην έχει ακόμα στεγνώσει στο πεζοδρόμιο των Πετραλώνων, στις 27 Ιανουαρίου 2013 ο 16χρονος τότε μαθητής Φοίβος Δεμερτζόγλου πηγαίνει ανυποψίαστος στο σχολείο του. Δύο άτομα του επιτίθενται με σπασμένο μπουκάλι και τον μαχαιρώνουν. Ένα από τα χτυπήματα είναι κοντά στην καρωτίδα και παραλίγο να αποβεί μοιραίο για το παιδί. Ήταν η περίοδος που η τηλεόραση πρόβαλλε συνεχώς τις δράσεις της Χρυσής Αυγής και τα τάγματα εφόδου να παρελαύνουν στις γειτονιές με στρατιωτική διάταξη και περιβολή. Στην δίκη που ακολούθησε με κατηγορούμενο τον Γιώργο Αποστολόπουλο, η υπεράσπιση επιχείρησε να παρουσιάσει την επίθεση ως αποτέλεσμα ερωτικής αντιζηλίας για τα μάτια της συμμαθήτριας του Φοίβου, Αρτέμιδος Καμπιώτη. Στην πορεία ωστόσο αποδείχτηκε ότι Αποστολόπουλος και Καμπιώτη ήταν μέλη του Μετώπου Νεολαίας της Χρυσής Αυγής και το θύμα συνέδεσε την επίθεση εις βάρος του με τη ναζιστική οργάνωση.
«Ο Αποστολόπουλος είχε μια ιδεολογία που του έκανε πολύ πιο εύκολο να πάρει μαχαίρι να μου επιτεθεί. Δεν πας έτσι να πάρεις μαχαίρι να επιτεθείς σε ένα παιδί. Πρέπει να έχεις κάτι να σε καλύπτει από πίσω. Ένας ήταν ο σκοπός της Χρυσής Αυγής: ο φόβος. Έτσι ένιωσα εγώ και έτσι νιώθει ακόμα η γενιά μου» είπε καταθέτοντας ως μάρτυρας στη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής για την εγκληματική οργάνωση, καθώς και αυτή η υπόθεση έχει συσχετιστεί…
Ξυλοδαρμός από τον μετακλητό της Χ.Α.
Στα τέλη του περασμένου Μαρτίου άγνωστοι επιτέθηκαν στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων, έσπασαν τζαμαρίες κι έγραψαν συνθήματα. Στις 31 Μαρτίου το μεσημέρι ανυποψίαστος φοιτητής Αλέξανδρος Λάζαρης είχε την ατυχία να περνάει έξω από τα γραφεία και οι χρυσαυγίτες τον πέρασαν για… αντιεξουσιαστή. Με την λογική των αντιποίνων τουλάχιστον τρεις τον κυνήγησαν στα στενά της περιοχής και τον ξυλοκόπησαν άγρια στο κεφάλι και το σώμα, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Το θύμα μάλιστα κατέθεσε ότι την ώρα που τον χτυπούσαν, ένας εξ αυτών… γελούσε! Ήταν ο Χρήστος Ζέρβας, τον οποίο ο Λάζαρης αναγνώρισε «πέραν πάσης αμφιβολίας». Πρωτοπαλίκαρο του Νίκου Μιχαλολιάκου, μετακλητός υπάλληλος στη Βουλή στο γραφείο του ίδιου του αρχηγού, υπεύθυνος ασφαλείας των κεντρικών γραφείων στη Μεσογείων, μέλος της Χρυσής Αυγής για 25 χρόνια, πρώην υποψήφιος βουλευτής στην Άρτα στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου 2015 και πρώην υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο της Αθήνας με το ψηφοδέλτιο Κασιδιάρη. Αν μη τι άλλο, πλούσιο βιογραφικό…
Τα σπασμένα κεφάλια της Δικαιοσύνης…
Το καταματωμένο πρόσωπο της Ευγενίας Κουνιάκη, έξω από το Εφετείο την 1η Νοεμβρίου 2017, πέρα από την αγριότητα της επίθεσης που δέχτηκε έδειξε ότι η Χρυσή Αυγή προ ουδενός ορρωδεί. Την ίδια περίοδο που τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που καθημερινά παρουσιάζονταν στη δίκη ήταν συντριπτικά για το ναζιστικό κόμμα, τα αφηνιασμένα μέλη του επετίθεντο ακόμα και σε συνηγόρους της πολιτικής αγωγής! Η δικηγόρος δέχτηκε την επίθεση ενώ κατέβαινε από το τρόλεϊ, πηγαίνοντας προς το δικαστήριο, όταν χρυσαυγίτες μπούκαραν μέσα για να δείρουν επιβάτη που τους είχε βρίσει. Τελικά η δικηγόρος και ακόμα μία γυναίκα δεν γλίτωσαν από τις γροθιές τους.
Ακόμα πιο άγριο ήταν το πρόσφατο περιστατικό της Φαβέλας, όπου η Ελευθερία Τομπατζόγλου, επίσης συνήγορος πολιτικής αγωγής, μαζί με άλλους δέχτηκαν επίθεση με λοστάρια από άτομα που ούρλιαζαν «αίμα – τιμή – Χρυσή Αυγή». Η δικηγόρος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αλλά από την υπεράσπιση των χρυσαυγιτών η δολοφονική επίθεση χαρακτηρίστηκε «ατύχημα»…
Έλλη Ζώτου, Ειρήνη Λαζαρίδου
Πηγή: Η Αυγή
