Φαίνεται ότι η παρούσα κυβέρνηση θα καταφέρει το μεγαλύτερο της στόχο που είναι το τέλος των μνημονίων. Κάτι τέτοιο φαινόταν απίθανο ίσως το 2015 και πλέον είναι ορατό. Εφαρμόσαμε και εφαρμόζουμε ακόμα πολιτικές που δεν τις προτιμούμε. Διαπραγματευτήκαμε όμως το 2015 έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ήπιες σε σχέση με εκείνες των πρώτων δυο μνημονίων. Η δική μας πολιτική στην κυβέρνηση παράγει θετικά αποτελέσματα για τις λαϊκές τάξεις και τους νέους αλλά ταυτόχρονα επιβάλλει -μέσω των απαιτήσεων των θεσμών – πολιτικές που ξέρουμε ότι είναι νεοφιλελεύθερες. Τα μνημόνια – τώρα – τελειώνουν. Εμείς δε θα έχουμε από εδώ και πέρα δικαιολογίες που να καθυστερούν το παράλληλο πρόγραμμά μας. Ακόμα περισσότερο: το 2018 χρειάζεται να επιταχύνουμε μεταρρυθμίσεις υπέρ των από κάτω, χρειάζεται να δώσουμε αριστερό στίγμα στα δικαιώματα και την εργασία, πρέπει, οφείλουμε να ανατάξουμε τη λαϊκή απογοήτευση από τις πολιτικές λιτότητας με πολιτικές που θα αφήσουν την κοινωνία να ανασάνει. Η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης που αγγίζει οριζόντια όλα τα κόμματα μπορεί να αντιστραφεί αν εμείς δώσουμε προοδευτική προοπτική στις κοινωνικές τάξεις που μας ενδιαφέρουν. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος που έχουμε και που πρέπει να έχουμε κατά τη γνώμη μου έτσι ώστε αυτή η κυβέρνηση να ξαναεκλεγεί στις εκλογές του 2019 όχι απλώς με την κοινωνία όρθια, αλλά με την κοινωνία να μπορεί να ονειρεύεται ξανά αλλά αλλιώς.
