Η έννοια της αλληλεγγύης έχει «στοιχειώσει» την Ευρώπη
«Δυστυχώς, η έννοια και το περιεχόμενο της λέξης “αλληλεγγύη” τείνει να “στοιχειώσει” τη σημερινή Ευρώπη. Το βλέπουμε από τον τρόπο που δυσκολεύεται να απαντήσει σε πραγματικά ζητήματα που αφορούν την ίδια την ύπαρξή της. Και των λαών της κάθε χώρας ξεχωριστά, αλλά και της Ευρώπης, ως ενιαίο σύνολο.[…]
Προσπαθούν, με κάθε τρόπο, δυστυχώς με μια κοντόθωρη ματιά να προσπεράσουν το περιεχόμενο της έννοιας της αλληλεγγύης. […] Γνωρίζετε ότι η Ευρώπη έχει έρθει και άλλες φορές αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις.
Το 2008 ήταν πάλι μια δύσκολη περίοδος για τη συνοχή της Ευρώπης και τότε επιλέχθηκαν πολιτικές οι οποίες δεν βοήθησαν αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκή συνοχή, επιλέχθηκαν τα προγράμματα λιτότητας τα οποία αποδείχθηκαν κερδοφόρα για τις ισχυρές οικονομίες, αλλά πολύ επώδυνα για τις περιφερειακές οικονομίες. Εάν, τελικά, επικρατήσει αυτή η λογική και τώρα, τότε είναι αβέβαιο το μέλλον της».
Η θέση για τη μη έκδοση ευρωομολόγου υποστηρίζεται από τις δυνάμεις της πολιτικής και οικονομικής ηγεμονίας
«Ουσιαστικά το υποστηρίζουν αυτοί οι οποίοι αποτελούν τις κυρίαρχες, σήμερα, δυνάμεις. Αυτοί οι οποίοι κατέχουν ηγεμονική θέση στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής υπερασπίζονται μια νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία η οποία ήταν κυρίαρχη τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την Ευρώπη είναι παράλογο.
Διότι ενώ έχει κοινό νόμισμα, αυτή η ένωση είναι ατελής διότι δεν έχει κοινές, ολοκληρωμένες νομισματικές πολιτικές και, πολύ περισσότερο, κοινές δημοσιονομικές πολιτικές. Έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα αλλά, ταυτόχρονα, με διαφορετικά επιτόκια, η μία χώρα από την άλλη, δανείζεται, πράγμα το οποίο είναι παράλογο για ένα σύνολο κρατών το οποίο έχει κοινό νόμισμα που εκδίδεται από μία τράπεζα.
Αυτή την ατελή της συγκρότηση, εάν η ΕΕ δεν μπορέσει να την υπερβεί με έναν θετικό τρόπο, νομίζω ότι θα βρεθεί σε κάθε περίπτωση σε μια δύσκολη τροχιά, που είναι πολύ πιθανό, όπως λέγαμε και πριν, να αγγίξει την ίδια της την ύπαρξη».
Να κρατήσουμε στη ζωή θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις με μέτρα τώρα
«Τα προβλήματα που αφορούν την οικονομία και την εργασία τα έχουμε μπροστά μας. Μόλις τώρα ξεκινούν. Ακόμη και αν επικρατήσουν τα πιο αισιόδοξα σενάρια στον τομέα της καταπολέμησης του κορονοϊού, το βέβαιο είναι ότι αυτά τα οποία θα αφήσει πίσω του στα ζητήματα της οικονομίας, θα μας συντροφεύουν για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα.
Εκείνο το οποίο μπορούμε να κάνουμε για να περιορίσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της υπόθεσης, είναι τώρα, όσο ακόμα υπάρχει ο παραγωγικός ιστός, να μπορέσουμε να κρατήσουμε στη ζωή όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις και όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις εργασίας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται έμπρακτη στήριξη από οριζόντια μέτρα.
Αυτή είναι και η μεγάλη διαφωνία μας με την κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μία λάθος πολιτική, που λέει να κρατήσουμε “καύσιμα” για όταν μας χρειαστούν για τη φάση της ανάταξης της οικονομίας. Αυτό μπορεί να αποβεί ολέθριο για την οικονομία».
Να εγκαταλείψουμε το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, να ακολουθήσουμε επεκτατική πολιτική στις δαπάνες
«Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι μια επεκτατική πολιτική στον τομέα των δαπανών και στον τομέα της νομισματικής πολιτικής, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, εκείνες τις πολιτικές οι οποίες θεωρούν ότι μέσα από την κρίση θα απαλλαγούμε από τους πιο αδύναμους κρίκους στην κοινωνία και θα μείνουν οι πιο ισχυροί παίκτες.[…]
Αυτό βρίσκεται και στον πυρήνα της πρότασης για την έκδοση του ευρωομολόγου, για να μπορέσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες να ενώσουν δυνάμεις για να εγγυηθούν το σύνολο του ευρωπαϊκού χρέους και να μη κινείται η κάθε μια ξεχωριστά, πέρα από επιμέρους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό της. Άρα θέλει μια λογική που θα ξεπερνά τα όρια των μέχρι τώρα ακολουθούμενων πολιτικών».
Τα θεμελιώδη ζητήματα δεν μπορεί να απαντηθούν από τις δυνάμεις της αγοράς
«Πρέπει πια, μετά από αρκετές δεκαετίες ηγεμονίας των νεοφιλελεύθερων απόψεων που ήθελαν μια συρρικνωμένη παρουσία του δημοσίου, να ξαναδούμε το θέμα της οργάνωσης των κοινωνιών μας και των προτεραιοτήτων μας.
Αυτό μπορεί να το δει κανείς όχι μόνο στα θέματα της υγείας, που τώρα το διαπιστώνουμε με δραματικό τρόπο, μπορεί να το διαπιστώσει και στα θέματα της παιδείας και στα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Ζούμε σε συνθήκες κλιματικής κρίσης. Όλα αυτά, ως πελώρια ζητήματα και ερωτήματα, δεν μπορεί να αφεθούν να απαντηθούν από τις δυνάμεις της αγοράς».
Να μη ξαναγυρίσουμε στις προτάσεις συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία
«Μόνο ένα δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να αποτελέσει την απάντηση απέναντι σε τόσο μεγάλες κρίσεις σαν αυτή που αντιμετωπίζουμε και ελπίζω να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα και να μη ξαναγυρίσουμε σε προτάσεις όπως αυτές που εφαρμόστηκαν, ως ένα βαθμό, και ετοιμάζονταν να εφαρμοστούν και από τη σημερινή κυβέρνηση, αυτά τα περί συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ιδιωτικοποίησης κάποιων δημόσιων νοσοκομείων ή του να παραδοθούν για εκμετάλλευση στους ιδιώτες.
Ο ιδιωτικός τομέας επενδύει εκεί που έχει να κερδίσει. Δεν τον ενδιαφέρει και ούτε μπορεί να θέσει ως προτεραιότητα, από την ίδια του την φύση το θέμα της εξυπηρέτησης αυτού που ονομάζουμε δημόσιο αγαθό της υγείας.
Μιας άλλης ώρας συζήτηση οι εκλογές, προέχουν οι ανθρώπινες ζωές
«Πρέπει να είναι κανείς πολύ αρρωστημένος για να σκέφτεται αυτή την ώρα, αντί το πώς θα βγούμε από αυτή την κρίση, αντί του πως θα περιορίσουμε τις επιπτώσεις της πανδημίας, να αρχίσει να σκέφτεται τα θέματα των εκλογών. […]
Εκτός κι αν κάτι άλλο έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση, αν μας κρύβει κάτι, αν βλέπει κάτι που δεν το βλέπουμε εμείς. […] Αυτό που προέχει σήμερα είναι να κερδίσουμε το παιχνίδι της ζωής,να κερδίσουμε το θέμα της δημόσιας υγείας και να δούμε πως θα αντεπεξέλθουμε με αυτό το ζοφερό σκηνικό που σχηματίζεται».
Πηγή: Η Αυγή
