Στα ανοιχτά της Μάλτας, στα ανοιχτά της Κρήτης, στα παράλια της Τουρκίας, στη Νησίδα του Έβρου, στη θάλασσα του Αιγαίου…. Πρόσφυγες!
Τελευταία είδηση: ένα τριών μηνών κοριτσάκι, άγνωστο από ποια χώρα, άφησε την τελευταία της πνοή εξαιτίας της δίψας μέσα σε πλοιάριο, που πάσχιζε να φτάσει στον… πολιτισμό και την ασφάλεια ( ; ) της Ευρώπης.
Λίγες ημέρες πριν ένα ακόμα κορίτσι, τεσσάρων χρονών, κάπου στα νερά της Μεσογείου πάθανε από έλλειψη νερού και τροφής…
Και βέβαια η μικρή Μαρία (και ας αμφισβητείται η ύπαρξή της) στη Νησίδα του Έβρου…
Και ο τρίχρονος Αϊλάν Κουρντίν, που τα κύματα έβγαλαν το άψυχο κορμάκι του στα παράλια της Τουρκίας. Επισήμως το πρώτο. Μια εικόνα που συγκλόνισε τον κόσμο.
Και μετά σιωπή. Ένοχη σιωπή, κυνική σιωπή. Ο κόσμος δεν συγκλονίζεται πια. Ο θάνατος, ακόμα και αν αφορά παιδιά, συνηθίζεται. Προηγούνται άλλα. Προηγείται η εθνική ασφάλεια, η ευημερία της ισχυρής και χριστιανικής Ευρώπης, τα γεωπολιτικά παιχνίδια, τα συμφέροντα, οι πόλεμοι.
Γι αυτό και οι φράχτες, τα εμπόδια, οι παραβιάσεις διεθνών συνθηκών, οι περιπολίες μέσα στη θάλασσα, οι επαναπροωθήσεις, οι απαράδεκτες συμφωνίες ανάμεσα σε κράτη για να καταστείλουν τους πρόσφυγες, το φρούριο – Ευρώπη.
Ένα μωρό τριών μηνών πέθανε από δίψα. Μια “μικρή είδηση”, κάπου στα ψιλά του Τύπου, μια υποσημείωση στο κάτω μέρος της… υψηλής πολιτικής.
Να το ξαναπούμε χωρίς φόβο, με μπόλικο πάθος. Απέναντι στην ξενοφοβία, την απανθρωπιά και το ρατσισμό, η μόνη απάντηση είναι “καλώς τους”!
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
