Η συζήτηση για την… ώρα, αυτή την κατάλληλη και την πρέπουσα, κρατάει χρόνια. “Δεν είναι η ώρα”, απαντούν με στόμφο και πείσμα διάφοροι, ευτυχώς όχι πολλοί. “Συμφωνώ, αλλά δεν είναι η ώρα – εδώ ο κόσμος χάνεται και εσείς….” Και άλλα τέτοια.
Περίεργο, για τους ίδιους η ώρα δεν φτάνει ποτέ. Και κόβω το κεφάλι μου πως η ώρα δεν θα έρθει, όχι γιατί φταίει το ρολόι, αλλά γιατί πίσω από τη φράση “δεν είναι κατάλληλη η ώρα”, κρύβεται σαφής άποψη. Δεν συμφωνούν επί της ουσίας. Δικαίωμα ασφαλώς….
Αφορμή για το νέο κύκλο της… ώρας, που “δεν είναι κατάλληλη”, ήταν η αναφορά στο σχέδιο προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το δικαίωμα του πολιτικού γάμου για όλους, δηλαδή και των ομόφυλων ζευγαριών.
“Αυτά είναι του 3%”, αποφάνθηκαν κάποιοι. Και κάποιοι άλλοι “η προοδευτικότητα (!!!!) πρέπει να γίνει με τρόπο (!!!), υπάρχουν συντηρητικοί πολίτες”. Σωστά, μην τους τρομάξουμε… Μην νομίζουν ότι είμαστε τίποτα αριστεροί του παρελθόντος, που θέλουν ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία, δικαιώματα.
Αλλά και το άλλο, το αμίμητο και σίγουρα εξωφρενικό. “πρώτα να πάρουμε την κυβέρνηση και μετά”. Τι μας προτείνουν δηλαδή; Να διεκδικήσουμε την πλειοψηφία, με ένα πρόγραμμα διαφορετικό και να ασκήσουμε άλλη πολιτική μετά. Να πούμε δηλαδή ψέματα, να κάνουμε κόλπο, να κοροϊδέψουμε τον κόσμο.
Αυτό δεν είναι δικαίωμα…
Ωστόσο, στην πραγματικότητα αυτό που θέλουν είναι να ασκήσουμε μια πολιτική συμβατή με το σύστημα, να εισχωρήσουμε στην κανονικότητά του, να υποστείλουμε τις σημαίες της αμφισβήτησης και του κοινωνικού μετασχηματισμού, να πάψουμε να μιλάμε για τις πολλαπλές ανισότητες, για το διαχωρισμό κράτους εκκλησίας (οι θρησκευόμενοι είναι πολλοί, δεν συμφέρει…). Να πάψουμε να μιλάμε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (άντε να πούμε μια κουβέντα για τα παιδιά και μέχρι εκεί), για τους φυλακισμένους (και προς θεού μην πούμε τίποτα για τον απεργό πείνας, που η ζωή του κρέμεται πλέον από μια κλωστή), τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τους ρομά, τους ανάπηρους και το κοινωνικό μοντέλο.
Αυτά είναι του 3%, δηλαδή της… τρισκατάρατης ριζοσπαστικής αριστεράς….
Λοιπόν, κάθε φορά που στη δημόσια συζήτηση θα μπαίνει θέμα (ακατάλληλης) ώρας, θα σημειώνω ότι η ώρα είναι τώρα: Η πλέον κατάλληλη, η πλέον επείγουσα. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για δικαιώματα και ελευθερίες. Τώρα που η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη (όχι φιλελεύθερη) και αυταρχική δεξιά, δαιμονοποιεί κάθε μορφή αντίστασης, κάθε σπίθα ανυπακοής, κάθε διαφορετική φωνή, που επιμένει να υπερασπίζεται τον αόρατο κόσμο, τους αποκλεισμένους, τους φτωχούς, το κράτος δικαίου, την ίδια τη δημοκρατία.
Η μάχη κατά της δεξιάς στην Ελλάδα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με τους όρους της δεξιάς. Δεν θα μας επιβάλλει τη δική της ατζέντα, το δικό της πλαίσιο, δεν θα μας τρομοκρατήσει. Η αριστερά -γιατί γι’ αυτήν μιλάμε- έχει το δικό της αξιακό φορτίο, το δικό της πρόγραμμα, που δεν μπορεί παρά να είναι ολιστικό και σίγουρα ανταγωνιστικό. Από τις διεθνείς σχέσεις, την πολιτική για τον κόσμο της εργασίας, την εκπαίδευση και την υγεία, έως τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Υγ: Εμείς, στην ΛΟΑΤΚΙ ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και στον τομέα Δικαιωμάτων, έχουμε ταχθεί υπέρ του πολιτικού γάμου και της παιδοθεσίας ασφαλώς, από την πρώτη στιγμή. Και ήταν και τότε και είναι και τώρα η ώρα.
Υγ2: Μια από τις πιο όμορφες και σημαντικές στιγμές στη ζωή μου ήταν η παρουσία μου ως μάρτυρας στους δύο “παράνομους” γάμους των ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο το 2008.
Πάνος Λάμπρου
Ανάρτησή του στο Facebook
