Αυτή είναι μια εξόχως επικίνδυνη συνέντευξη -αν συμμεριστούμε τη Νέα Δημοκρατία, που για πολλοστή φορά τον θέτει στο στόχαστρό της ως «φίλο και συνομιλητή» των τρομοκρατών της «17 Νοέμβρη» και των «Πυρήνων της Φωτιάς».
Κατά περιόδους η κίτρινη δημοσιογραφία ασχολείται μαζί του – αφού η δράση του στους αγώνες των κρατουμένων, των Ρομά, των προσφύγων, των ΛΟΑΤΚΙ ενοχλεί. Δεν υπήρξε ποτέ «ήσυχο παιδί» κι έτσι μπαίνει και στη μάχη των ευρωεκλογών. Από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και τα αρχαιότερα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας (με ευθύνη του Τομέα Δικαιωμάτων και του Τμήματος Προσφυγικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής), ο δημοσιογράφος Πάνος Λάμπρου ασκεί σκληρή κριτική και στο ίδιο του το κόμμα όταν χρειάζεται κι επιμένει ότι «είναι στο πολιτικό DNA μας οι ρήξεις, οι ανατροπές».
• «Δεν θα είμαι ήσυχο παιδί αν πάω στο Ευρωκοινοβούλιο», έχετε δηλώσει. Τι να περιμένουμε αν σας δούμε στις Βρυξέλλες, κύριε Λάμπρου;
Ελπίζω, πολλά… Δεν θα ήθελα ποτέ να καταγραφώ στο Ευρωκοινοβούλιο, εφόσον βέβαια εκλεγώ, σαν άλλη μια κουρασμένη και γραφειοκρατική παρουσία. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι όλο και περισσότερο ένα πεδίο μάχης. Και τη μάχη έχω μάθει να τη δίνω φλογερά, με την ψυχή μου, με ευθύτητα και τόλμη, χωρίς να υπολογίζω το προσωπικό ή το πολιτικό κόστος όταν γνωρίζω πως τα αιτήματα των ανθρώπων είναι δίκαια. Ιδιαίτερα όταν επιχειρείς να μιλήσεις για τους αόρατους ανθρώπους, τους «από κάτω».
Εχω διαδηλώσει σε πολλές πόλεις τις Ευρώπης, με τις ευρω-πορείες και το κοινωνικό φόρουμ, έχω στηρίξει τα αιτήματα του κόσμου της εργασίας, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, των Ρομά, των ανέργων και τόσων πολλών ανθρώπων που δεν έχουν προνόμια. Λοιπόν, πάμε στην Ευρωβουλή για να φέρουμε τα κάτω πάνω. Να συνεχίσω κι εγώ και οι άλλοι ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν με τα ψηφοδέλτια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς γιατί εκπροσωπούμε τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
• Για άλλη μια φορά βρεθήκατε στο στόχαστρο της Νέας Δημοκρατίας με τα ίδια… ξαναζεσταμένα πυρά για «φιλικές σχέσεις» με τη «17 Νοέμβρη» και τους «Πυρήνες». Δεν σας ζητώ να απαντήσετε γιατί θα ήταν αστείο, αλλά θα ήθελα να μας εξηγήσετε την πολιτική συλλογιστική πίσω από αυτό και πού πιστεύετε ότι οδηγεί.
Η τακτική αυτή της Ν.Δ. δεν είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Είναι παλιά, κακόγουστη, αλλά και επικίνδυνη. Η Ν.Δ. πολιτεύεται πια σαν να είναι μια ακροδεξιά ομαδούλα. Τα ψέματα, τα κουτσομπολιά, η εξαλλοσύνη τους έχουν την εντύπωση πως θα τους εξασφαλίσουν νίκες. Μα αυτός είναι ο τρόπος του Μπολσονάρο, αυτός είναι ο τρόπος του Τραμπ, του Σαλβίνι. Η Ν.Δ. μετατρέπεται ταχύτατα σε κόμμα του ΔΝΤ και του εθνικισμού. Λοιπόν αυτή η μεταδημοκρατική συνθήκη που θέλει η ελληνική Δεξιά δεν θα επικρατήσει στη χώρα μας και αυτό θα το εξασφαλίσουν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί, οι κοινωνικά αποκλεισμένοι με την ψήφο τους στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
• Είστε ένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μασούν τα λόγια τους και δεν έχετε διστάσει να κάνετε σκληρή κριτική στο κόμμα. «Δεν μπορεί να είσαι και με τον Αμβρόσιο και με τα δικαιώματα» είπατε πρόσφατα, ωστόσο -και παρά τον σάλο που ξεσηκώθηκε- ο κ. Κουρουμπλής παρέμεινε στο ψηφοδέλτιο, μάλιστα δίπλα σε μορφές του γκέι κινήματος. Πώς το ερμηνεύετε;
Η θέση μου είναι σαφής, κρυστάλλινη θα έλεγα. Με τον άνθρωπο που κηρύσσει το μίσος αντί της αγάπης, με τον υβριστή του Αλέξη Τσίπρα, με τον υβριστή της Αριστεράς, της δημοκρατίας και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας δεν κάνουμε παρέα, δεν τον συναντάμε και φυσικά δεν τον χαιρετάμε. Να σας πω μια γνωστή φράση: «Με κανίβαλους δεν ανταλλάζουμε συνταγές μαγειρικής». Δεν περιποιεί τιμή για τον κ. Κουρουμπλή η συγκεκριμένη του ενέργεια.
• «Οι από… κάτω στο προσκήνιο. Αυτοί είμαστε, αυτούς μισούν, με αυτούς θα νικήσουμε, αδέλφια», έχετε πει, ωστόσο το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια τεράστια γκάμα προσωπικοτήτων, από εσάς μέχρι τον επιχειρηματία κ. Κόκκαλη. Τι σηματοδοτεί αυτό το ευρωψηφοδέλτιο;
Ασφαλώς και δεν είμαστε όλοι και όλες ίδιοι. Υπάρχουν διαφορές, διαφορετικές διαδρομές και πορείες. Διάβασα κάπου ότι είμαι το «αριστερό άλλοθι». Δεν είμαι «άλλοθι», είμαι αριστερός. Μήπως, άλλωστε, είναι αριστερό άλλοθι και η Λουτσιάνα Καστελίνα; Μήπως είναι αριστερό άλλοθι και η Γιώτα από τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, η Στέλλα από τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, ο Γιονούς, η Ουφούκ, ο Μιχάλης, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Μάριος, η Ελευθερία, η Κυριακή, ο Αλέξανδρος, ο Αντώνης, ο Δημήτρης, ο Νίκος, η Αννα, η Κωνσταντίνα, ο Στέλιος; Ανθρωποι των κοινωνικών κινημάτων, αγωνιστές και αγωνίστριες της Αριστεράς…
Εμείς έχουμε μάθει να ζούμε μέσα στην κοινωνία γιατί είμαστε μέρος της, σάρκα από τη σάρκα της. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο είμαι βέβαιος πως οι πολίτες θα στοιχηθούν με το μεγάλο ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ διότι στην πραγματικότητα είμαστε αντανάκλαση αυτής της κοινωνίας: της κοινωνίας της προκοπής, της δουλειάς, των εναλλακτικών κινημάτων, του αγώνα. Αν δείτε το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ., θα καταλάβετε κι εσείς και όλοι τις τεράστιες πολιτικές διαφορές μας.
• Βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρά σε ριζοσπαστικές και ιστορικές τομές, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, κι από την άλλη να υπαναχωρεί στα θέματα σχέσεων κράτους-εκκλησίας. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα σε αναζήτηση ταυτότητας;
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια τομή στην εξωτερική πολιτική της χώρας, διαφέρει εντελώς από τον τρόπο που ασκούνταν η εξωτερική πολιτική στη μεταπολίτευση. Σε αυτόν τον δρόμο θέλουμε να συνεχίσουμε με τους γείτονές μας: τον δρόμο της ειρήνευσης, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των λαών της Βαλκανικής, της Ανατολικής Μεσογείου, της Ευρώπης.
Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους είναι μια προσπάθεια που έπρεπε κατά τη γνώμη μου να επιχειρήσουμε ακόμα πιο σοβαρά χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος, κατά τον τρόπο που το κάναμε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Με αυτήν την έννοια, στη δεύτερη τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι από τις μεγαλύτερές μας προτεραιότητες. Απαντώ λοιπόν πως δεν αναζητάμε ταυτότητα διότι είναι στο πολιτικό DNA μας οι ρήξεις, οι ανατροπές, με οδηγό πάντα την ευημερία των πολλών.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
