Είμαστε λίγες ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές και την ανάδειξη της νέας δημοτικής αρχής του Δήμου Αθηναίων. Τα προηγούμενα χρόνια της βαθιάς οικονομικής, ανθρωπιστικής αλλά και της πολιτιστικής κρίσης, το κέντρο και οι συνοικίες της πόλης βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Εδώ, στον Δήμο της Αθήνας συμπυκνώθηκαν όλα τα στοιχεία μιας αδυσώπητης κατάστασης που βίωσαν τα πληβειακά στρώματα της πόλης. Σήμερα η διοίκηση Καμίνη αφήνει πίσω της μια πόλη με χαρακτηριστικά εγκατάλειψης και κυρίως ένα μοντέλο διοίκησης στενά διαχειριστικό, χωρίς τις απαραίτητες πολιτικές πρωτοβουλίες, χωρίς σχέδιο και φαντασία.
Οι φετινές εκλογές είχαν ένα επιπλέον εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι επανειλημμένα προσκλήθηκαν από πολιτιστικούς φορείς και συλλόγους σε γειτονιές της Αθήνας ώστε να απαντήσουν αδιαμεσολάβητα σε συγκεκριμένα ερωτήματα και να προβάλουν το όραμα τους. Σε αυτά τα τοπικά «ντιμπέιτ» θα μπορούσε να διακρίνει κανείς ένα υψηλό επίπεδο πολιτικού πολιτισμού, απολύτως δυσανάλογο με την τοξικότητα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, για την οποία την κύρια ευθύνη έχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα μπορούσε όμως να διακρίνει και ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στις θέσεις και τις προτάσεις και το προγραμματικό πλαίσιο του Κώστα Μπακογιάννη και του Νάσου Ηλιόπουλου. Από την πλευρά του Κώστα Μπακογιάννη προάγεται μια ατζέντα με έντονα νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά, με διάθεση να παραχωρηθεί μέρος των αρμοδιοτήτων της δημοτικής αρχής στα ιδιωτικά συμφέροντα και τους εργολάβους. Παράλληλα, δίνεται έμφαση στην ένταση καταστολής. Ο κύριος Μπακογιάννης λειτουργεί περισσότερο ως υποψήφιος υπουργός «Δημόσιας Τάξης» παρά σαν υποψήφιος δήμαρχος.
Από την πλευρά της Ανοιχτής Πόλης και του Νάσου Ηλιόπουλου, προβάλλεται η ανάγκη να ξαναζωντανέψει η πόλη, να υλοποιηθεί ένα σχέδιο ενίσχυσης της ανακύκλωσης (μόνο το 8% των απορριμμάτων οδηγείται σήμερα στην ανακύκλωση), αξιοποίησης αδόμητων χώρων για την ενίσχυση του πρασίνου, ενίσχυση των κοινωνικών δραστηριοτήτων του Δήμου με έμφαση τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τη στέγη και την τρίτη ηλικία, διάχυσης των πολιτιστικών δραστηριοτήτων στις γειτονιές.
Τα παραπάνω εδράζονται στην ενίσχυση της συμμετοχής των κατοίκων στη λήψη των αποφάσεων, στην ενίσχυση του ρόλου των δημοτικών διαμερισμάτων.
Στόχος της Ανοιχτής Πόλης είναι να βάλουμε τον άνθρωπο, την δημοκρατία και την αλληλεγγύη στο επίκεντρο, ώστε να κάνουμε τη διαφορά και να απεγκλωβιστούμε από τη σημερινή μίζερη εικόνα του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του απεγκλωβισμού πρέπει να είναι η εκλογική συντριβή του ψηφοδελτίου που στηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
O Μιχάλης Υδραίος, Συντονιστής της Αλληλεγγύης για Όλους, είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την Ανοιχτή Πόλη
Πηγή: Η Εποχή
