«Ήταν μία μάχη της “Δικαιοσύνης” με τη δικαιοσύνη, επικράτησε η πρώτη εκδοχή της, που όπως φαίνεται πλειοψηφεί μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της δικαιοσύνης, αυτή η άγρια, ανάλγητη, απάνθρωπη μορφή της “Δικαιοσύνης”, για δεύτερη φορά αντιμετώπισε και νίκησε -ελπίζουμε προσωρινά- τη δικαιοσύνη», είπε ο κ. Λάμπρου.
«Αυτή είναι η πραγματικότητα, το βλέπουμε όχι μόνο στην περίπτωση της Ηριάννας και του Περικλή, αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Άνθρωποι που δεν έχουν την δυνατότητα να ακουστεί η φωνή τους, που μένουν στο περιθώριο, παραμένουν σε κελιά, ενώ η θέση τους θα ήταν στην ελευθερία, στο φως της ημέρας», συνέχισε ο ίδιος.
Όπως είπε, ο ίδιος αποφεύγει «οπωσδήποτε τη λέξη “τυφλή” για τη Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει τυφλό, υπάρχει ματιά πολύ συγκεκριμένη και ενίοτε είναι μεροληπτική. Αυτό φαίνεται είτε σε περιπτώσεις ανθρώπων με δύναμη και εξουσία που γρήγορα βγαίνουν από τη φυλακή είτε σε περιπτώσεις άσημων ανθρώπων, φτωχοδιαβόλων, που ενώ συγκρινόμενα τα αδικήματα και η απαξία των αδικημάτων, η κοινωνική τους κατάσταση, δικαιολογούν αναστολή ποινής ως το Εφετείο, αλλά παραμένουν στη φυλακή».
Ευνοϊκοί νόμοι υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται
Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι υπάρχουν πολλές μητέρες μωρών που παραμένουν στις φυλακές μόνο επειδή δεν εφαρμόζεται ο νόμος. «Η πολιτεία έχει ψηφίσει νόμους που όμως δεν εφαρμόζονται, βρίσκουν δικαιολογίες … η ερμηνεία που δίνουν πολλές φορές οι δικαστές στο “δύναται να” που χρησιμοποιείται νομικά, είναι “δεν δύναται”».
«Μιλάμε για περιπτώσεις μικρών ποινών, όπου η μάνα μπορεί να έχει το μωρό της μέσα στη φυλακή, στο κελί, έξω να την περιμένουν άλλα 5-6 παιδιά, το αδίκημα να προκύπτει από την ένδεια και τη φτώχεια, π.χ. κλοπή τροφίμων. Ενώ η Βουλή έχει νομοθετήσει ότι μία γυναίκα έχει καταδίκη ως 10 χρόνια και έχει παιδί ως οκτώ ετών δύναται να αποφυλακιστεί και να εκτίσει την ποινή της με εναλλακτικούς τρόπους, το αποτέλεσμα είναι τα δικαστήρια να λένε “δεν δύναται”. Όποιος επισκεφτεί τις φυλακές της Θήβας και συνομιλήσει με τις μωρομάνες, θα αντικρύσει αυτή την εικόνα», είπε ο κ. Λάμπρου.
Υπογράμμισε ότι «την υπόθεση λοιπόν της Ηριάννας και του Περικλή δεν πρέπει να την βλέπουμε αποκομένη από το γενικότερο πλαίσιο … μαζί τους υπάρχουν εκατοντάδες που δεν δικαιώνονται, από δικαστήρια, από προέδρους και εισαγγελείς, την ίδια ώρα που η Πολιτεία δίνει αυτή τη δυνατότητα. Έχουμε ένα πόλεμο της Δικαιοσύνης με τη δικαιοσύνη».
Περιμένουν να υπάρξει βλάβη στην υγεία για να την προστατέψουν…
Στην περίπτωση του Περικλή, συνέχισε ο κ. Λάμπρου, «είναι πολύ κρίσιμο … λέει ο εισαγγελέας ότι δεν προκύπτει επιδείνωση της υγείας του. Εγώ να το δεχτώ … αυτό σημαίνει ότι περιμένει, το δικαστικό σώμα, ο εισαγγελέας, η Πολιτεία, να επιδεινωθεί η υγεία του, για να εφαρμοστεί μία ρύθμιση που δικαίως υπάρχει. Το ζητούμενο όμως είναι να μην υπάρξει η επιδείνωση».
«Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε πάρα πολλές μέσα στις φυλακές. Βλέπουμε ανθρώπους με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, που είναι βέβαιο ότι η παραμονή τους στο χώρο της φυλακής θα επιδεινώσει την κατάστασή τους … οι δικαστές απαντούν με αυτόν τον τρόπο, περιμένουμε την επιδείνωση, να τη δούμε, ένας άνθρωπος να βγει με ασθενοφόρο, να μην μπορεί να αναπνεύσει καθόλου, να κινδυνεύει η ζωή του στα επόμενα 10 λεπτά… έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων με καρκίνο, που επίσης προβλέπει η νομοθεσία να αποφυλακιστούν… Ο νόμος του 2015 δεν προβλέπει πια “μη αναστρέψιμη κατάσταση” αλλά να διαπιστωθεί ότι πάσχει από καρκίνο. Η ερμηνεία λοιπόν διαστρεβλώνει και τις αποφάσεις της Πολιτείας και το δίκαιο, που όλοι καταλαβαίνουμε ποιο είναι».
Πηγή: Στο Κόκκινο
