Διάβασα στις εφημερίδες για τον ω-ρι-αί-ο φιλιππικό που εξαπέλυσε ο πρόεδρος της FIFA κατά των επικριτών του Μουντιάλ στο Κατάρ. «Σήμερα νιώθω άραβας, γκέι και μετανάστης εργάτης» είπε ο ιταλο-σουηδός Ινφαντίνο, γιος μεταναστών ο ίδιος, και πρόσθεσε: «για όσα έκαναν οι Ευρωπαίοι επί τρεις χιλιάδες χρόνια, θα πρέπει να ζητούν συγγνώμη άλλα τόσα, πριν κάνουν σε άλλους μαθήματα ηθικής».
Χαρακτηρίζοντας υποκριτές όσους επικρίνουν τις συνθήκες στο Κατάρ, αναρωτιέμαι: κατανοεί ότι ξεπερνά ο ίδιος το άκρον άωτον της υποκρισίας;
Ο Ινφαντίνο μπορεί να λέει ότι αισθάνεται ομοφυλόφιλος, ως επίσημος προσκεκλημένος της κυβέρνησης του Κατάρ, στη σουίτα που θα διαμένει. Κανείς δεν θα τον πειράξει. Δεν θα παρηγορηθούν από αυτό οι πραγματικοί ομοφυλόφιλοι στο Κατάρ, που εκτίουν ποινή φυλάκισης από ένα ως τρία χρόνια. Ούτε οι συγγενείς των εργατών που έχασαν τη ζωή τους από εργατικό ατύχημα, ενώ έχτιζαν τα στάδια του #Μουντιάλ.
Να το διευκρινίσω: δεν είναι κακό που έκανε αυτές τις δηλώσεις ο πρόεδρος της FIFA. Κάθε μήνυμα μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο. Για αυτό θα ήταν καλοδεχούμενο αν είχε θυμηθεί να πει κάτι ανάλογο, όταν άραβες μετανάστες πνίγονται κάθε βδομάδα στη Μεσόγειο. Ή αν, σήμερα στο Κατάρ, αξιοποιώντας τη θέση κύρους που έχει, καλούσε τις αρχές να αφήσουν ελεύθερους, ως χειρονομία καλής θέλησης, τους φυλακισμένους ομοφυλόφιλους στη χώρα. Ή να επιτρέψουν σε μια ανεξάρτητη εξωτερική επιτροπή να διερευνήσει τις καταγγελίες για τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών στο Κατάρ τα τελευταία πέντε χρόνια. Για τα εργατικά ατυχήματα, για τις αποζημιώσεις και τους μισθούς που σύμφωνα με καταγγελίες δεν έχουν δοθεί. Είναι πράγματα που θα έδειχναν ταύτιση λόγων και έργων.
Όσο για τα τελευταία «τρεις χιλιάδες χρόνια στην Ευρώπη»… Είναι πολύ περίπλοκη η ιστορία για να βάζουμε σε ένα τσουβάλι τους Ευρωπαίους. Το βέβαιο είναι ότι οι δημοκρατικές κατακτήσεις στις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα με τη Γαλλική Επανάσταση και κατόπιν, μετά το 1960, ήρθαν με αγώνες και κινήματα αμφισβήτησης, που στο Κατάρ και στις υπόλοιπες απόλυτες μοναρχίες του Κόλπου διώκονται όχι με απλή φυλάκιση, όπως η ομοφυλοφιλία, αλλά με εκτέλεση. Διάλεξε λοιπόν πολύ καλά τις λέξεις του ο Ινφαντίνο, όταν απαριθμούσε «πώς αισθάνεται». Φρόντισε να μην υπονοήσει ότι αισθάνεται και «πολιτικός διαδηλωτής, υπέρμαχος της δημοκρατίας, της ελευθερίας έκφρασης και των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων» στο Κατάρ. Κάτι τέτοιο θα ξεπερνούσε την κόκκινη γραμμή που αποδέχονται οι συνεργάτες του στην κυβέρνηση της χώρας.
Κατά τ’ άλλα, θυμάμαι: Δεν είναι η πρώτη φορά που το Μουντιάλ διεξάγεται σε χώρα μη δημοκρατική. Δεν ξεχνώ τις διαδηλώσεις μας κατά της διοργάνωσης του Βιντέλα στην Αργεντινή, το 1978. Τη χώρα κυβερνούσε τότε ένα στυγνό καθεστώς που είχε τις δολοφονίες και εξαφανίσεις στην ημερήσια διάταξη. Για το οποίο όμως είχαν βρει λόγια κατανόησης τα φιλοσοβιετικά ΚΚ, επειδή τα είχε καλά με την ΕΣΣΔ…
Θυμάμαι τον μακαρίτη Κώστα Κάππο, βουλευτή τότε του ΚΚΕ, να λέει στη Βουλή ότι ο Βιντέλα ήταν ένας… κεντρώος δικτάτορας! Λίγο μετά έκανε εισβολή στα νησιά Φόκλαντ / Μαλβίνες και κατέρρευσε. Τότε στην Αθήνα, ανάμεσα στις λίγες (κυριολεκτώ) εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ήταν και εκείνη του Ρήγα έξω από την πρεσβεία της Αργεντινής, απέναντι από το Χίλτον, όταν παίξαμε ποδόσφαιρο με νεκροκεφαλές αντί για μπάλα…
Δείτε και το εξώφυλλο του περιοδικού μας, της 8ης Ιουνίου 1978.
Νίκος Φίλης
Ανάρτησή του στο Facebook
