Στις 15 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση κατέθεσε το σχέδιο νόμου για το επίδομα γέννησης των 2.000 ευρώ, που είχε εξαγγείλει η ΝΔ προεκλογικά, αλλά και μόλις ανέλαβε. Στον ίδιο νόμο συμπεριέλαβε και μια σειρά άλλων ρυθμίσεων, οι κυριότερες των οποίων αφορούν παρεμβάσεις στα κριτήρια χορήγησης βασικών προνοιακών επιδομάτων (Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, στέγασης και παιδιού).
Το επίδομα γέννησης
Υποτίθεται ότι το μέτρο των 2.000 ευρώ ανά νέα γέννηση αποτελεί σοβαρό «…μέτρο ενίσχυσης της σύγχρονης δημογραφικής πολιτικής… επιτυγχάνοντας… την προώθηση της γονεϊκότητας και ενισχύοντας την οικογενειακή και κοινωνική συνοχή…» (από την αιτιολογική έκθεση του νόμου). Προσπερνούμε το γεγονός ότι οι «επιδοματομάχοι» το μόνο που έχουν να προσθέσουν για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, είναι ένα εφάπαξ επίδομα, αυτολεξεί αντιγραφή μόνο μιας εκ των προτάσεων μελέτης από τη ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ (του νυν υπουργού Πιερρακάκη) τον Ιανουάριο 2019. Μένουμε ότι φτάνουν να αρνούνται ακόμη και τη συνυπογραφή τους στο Πόρισμα της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για το δημογραφικό του 2018, όπου κατά κόρον επαναλαμβάνονται τα αυτονόητα, για παράδειγμα: «Οι επιδοματικές πολιτικές θα πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικές για την εναρμόνιση οικογενειακής/προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, από εξασφαλίσεις σε περίπτωση απώλειας εργασίας απέναντι στον κίνδυνο της φτώχειας των νοικοκυριών, με ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, με στοχευμένες πολιτικές για το μεταναστευτικό και προσφυγικό πληθυσμό που θα επιδιώκουν την πρόληψη και την εξάλειψη του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και με πολιτικές για την εξάλειψη των έμφυλων ανισοτήτων και διακρίσεων στη αγορά εργασίας και τον ιδιωτικό/οικογενειακό βίο…»1.
Καθώς επιτίθενται λυσσαλέα στα εργασιακά δικαιώματα, υλοποιώντας κάθε πρόταση του ΣΕΒ, από τη στιγμή που οι γυναίκες σπρώχνονται πίσω στην οικιακή δουλεία και οι μετανάστες και πρόσφυγες στοχοποιούνται, πώς θα μπορούσε η Δεξιά ακόμη και να επιλέξει ένα μέτρο ενίσχυσης του νοικοκυριού από αυτά που συνυπέγραψαν στο Πόρισμα; Για παράδειγμα, η «νταντά της γειτονιάς» δίπλα στο δίκτυο βρεφονηπιακών σταθμών ή επιπλέον στεγαστική συνδρομή (είτε με μείωση φόρων ή ΕΝΦΙΑ, είτε με επίδομα) για 2 χρόνια μετά την απόκτηση νέου παιδιού, δίπλα στο σημερινό επίδομα στέγης. Αφήστε που με την προσθήκη των χρημάτων του επιδόματος γέννησης, τα σχολικά γεύματα θα έφταναν για τους 600.000 μαθητές δημοτικού. Οποιοδήποτε απ’ αυτά τα μέτρα θα έδινε μεγαλύτερη ώθηση στην απόφαση για γέννηση παιδιών.
Ψιλά γράμματα για ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για το δημογραφικό με στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αφήστε που σαν μίζεροι εμποράκοι, επειδή δεν εξασφάλισαν τα αναγκαία κονδύλια, θα δώσουν το επίδομα σε δυό εξαμηνιαίες δόσεις των 1.000, ώστε όσες γεννήσουν μετά τον Ιούλιο 2020 να πάρουν τη δεύτερη δόση το 2021…
Μισαλλόδοξη άρνηση δικαιωμάτων
Τα χειρότερα του νομοσχεδίου βρίσκονται στις αλλαγές που προτείνει στα κριτήρια χορήγησης των επιδομάτων για το παιδί και τη στέγαση: αφενός, υποχρεωτική 12ετή μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα για τους πολίτες τρίτων, μη…ευγενών ευρωπαϊκών, χωρών που αφορά και το επίδομα γέννησης. Αφετέρου, διακοπή επιδόματος εάν το παιδί δεν προβιβασθεί στην επόμενη τάξη (!).
Η προϋπόθεση μακρόχρονης παραμονής έχει εμφανή στόχο τον αποκλεισμό των μεταναστών από την κοινωνική προστασία. Η σημερινή πρόβλεψη για 5 χρόνια θα έπρεπε κανονικά να είναι σχεδόν μηδενική, ώστε κατ’ αρχάς να αρθούν οι διακρίσεις με βάση την εθνοτική καταγωγή που το ελληνικό σύνταγμα, ο ΟΗΕ, ο Χάρτης Θεμελιωδών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύουν. Αλλά και για να επαναφέρουμε στη συζήτηση θέματα ιθαγένειας με βάση το δίκαιο του εδάφους κι όχι του αίματος, της καταγωγής.
Απαραίτητη ιδεολογική αντεπίθεση, καθώς ακόμα και στα σχόλια της δημόσιας διαβούλευσης του σχεδίου νόμου, οι τοποθετήσεις, κυρίως από κύκλους πολυτέκνων και τριτέκνων, περιόριζαν την «χριστιανικότατη αγάπη» τους μόνο προς τον έλληνα συνάνθρωπο.
Όσον αφορά τις προτάσεις για την τιμωρία της οικογένειας που δικαιούται επίδομα παιδιού ή του νοικοκυριού που επιδοτείται το ενοίκιό του, επειδή το παιδί «μένει» από απουσίες, πρόκειται για αγριανθρωπισμό πρώτου μεγέθους. Βέβαια, στοχεύει κυρίως τους Ρομά, συμπαρασύροντας και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, ελαφρές νοητικές αναπηρίες, φτωχά ή αποκλεισμένα, καταπατώντας κάθε έννοια και πλαίσιο προστασίας του παιδιού, εθνικού ή υπερεθνικού.
Με αυτόν τον τρόπο, η υποχρεωτικότητα της βασικής εκπαίδευσης και η προσπάθεια για άρση κάθε εμποδίου, ώστε να εξαλειφθεί και η σχολική διαρροή, μετατρέπονται από διαρκής μέριμνα και ευθύνη της πολιτείας σε τιμωρητική διαδικασία με ευθύνη της.
Είναι γνωστό ότι οποιοδήποτε πρόβλημα εμφανίζεται σε ένα παιδί, εντός ή εκτός σχολείου, αντιμετωπίζεται μόνο ερευνώντας τα αίτια. Δηλαδή με χρήση κοινωνικών ερευνών από επαγγελματίες, που δεν έχουμε αρκετούς, αλλά οφείλουμε να έχουμε σε σχολεία, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων, ειδικές δομές προστασίας του παιδιού κ.ο.κ. Πάλι ψιλά γράμματα για τους νεοφιλελεύθερους!
Ακόμη και το γεγονός ότι μετονομάζουν το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης σε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα2, χωρίς να αλλάζουν τίποτα άλλο, πλην της «τιμωρίας λόγω απουσιών», δείχνει ότι αυτό το σχέδιο νόμου παγιοποιεί την έντονη ιδεολογική επίθεση σε βασικές παραδοχές για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, πέραν της σημερινής.
Κλείνει το μάτι όχι μόνο στα συντηρητικά στρώματα ψηφοφόρων της Δεξιάς και της ακροδεξιάς, αλλά και στα ραγδαία συντηρητικοποιούμενα στρώματα, που ορκίζονται σε μια κανιβαλική «κανονικότητα». Και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί, μαζί με τη σταθερή άρνηση να γίνουν αποδεκτές οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις που αφήνουν ανθρώπους χωρίς στοιχειώδη στήριξη.
1. https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/510129c4-d278-40e7-8009-
e77fc230adef/ΕΚΘΕΣΗ%20ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ%20ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ%20ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ%20ΓΙΑ%20ΤΟ%20ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ.pdf, σελ. 194)
2. Βλ. άρθρο μου στην «Εποχή», 24/11/19
Ο Δημήτρης Καρέλλας είναι τέως Γενικός Γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Πηγή: Η Εποχή
