Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες πολλαπλές εκλογές άνοιξε τη συζήτηση για τον χαρακτήρα και το μέλλον του ισχυρότερου αριστερού κόμματος στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Είναι μια συζήτηση που αφορά όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά αλλά και τις ευρύτερες αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις, καθώς στη χώρα μας, σε συνθήκες ακραίας κρίσης και δημοσιονομικής στενότητας, η Αριστερά δοκίμασε τις δυνάμεις της από τη θέση της κυβέρνησης, προσπαθώντας να αναζητήσει ρωγμές και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα με μεροληψία υπέρ των αδύναμων, ενώ ταυτόχρονα πέτυχε να βγάλει τη χώρα από τα δημοσιονομικά προγράμματα, με την κοινωνία όρθια.
Η συγκεκριμένη εμπειρία, με όλα τα λάθη και τις ελλείψεις, πρέπει να γίνει αντικείμενο μιας ευρύτερης απολογιστικής συζήτησης, ώστε να προκύψουν τα απαραίτητα πολιτικά και θεωρητικά συμπεράσματα. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει, όπως συνηθίζουμε να λέμε «εν κινήσει», δηλαδή μαχητική αντιπολίτευση ταυτόχρονα με τη διαδικασία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε όσο αυτός θα βρίσκει τα βήματά του να οργανώσει την αντίσταση στην ακραία νεοφιλελεύθερη, κατασταλτική και ξενοφοβική πολιτική της Ν.Δ.
Είναι αλήθεια ότι ο τρόπος που άνοιξε η συζήτηση, με αποκλειστικά οργανωτικά χαρακτηριστικά και με μοναδικό μέλημα τη θεαματική αύξηση των μελών, διαμόρφωσε ένα κλίμα εσωστρέφειας. Σε αυτό συνέβαλε κυρίως η διαμεσολάβηση της συζήτησης από ανεπαρκείς δημοσιολόγους, οι οποίοι προσπάθησαν να ντύσουν τις ανθρωποφαγικές επιθέσεις τους, όπως για παράδειγμα η επίθεση στον Πάνο Σκουρλέτη, με σειρά απολιτικών και ανιστόρητων επιχειρημάτων.
Για παράδειγμα το επιχείρημα περί 4% και 27% του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε μια απολιτική αριθμητική, η οποία υποτιμά το γεγονός ότι τα εκλογικά αποτελέσματα ενός κόμματος διαμορφώνονται μέσω μια σύνθετης διαδικασίας διαμόρφωσης κοινωνικών εκπροσωπήσεων και όχι με προσθαφαιρέσεις προηγούμενων εκλογικών αποτελεσμάτων.
Η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ
Η διαδικασία για το 3ο συνέδριο «τομής και συνέχειας» του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει νόημα εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση επί της ουσίας θα πρέπει να αφορά την ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα. Πρώτη και απαραίτητη παράμετρος της νέας εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προγραμματική ανασυγκρότησή του, η εκπόνηση ενός προγράμματος της μεταμνημονιακής εποχής που κατά τη γνώμη μου πρέπει να στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Την υπέρβαση των κοινωνικών ανισοτήτων και την προστασία της εργασίας.
2. Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την ανάγκη ενός ριζικού επαναπροσανατολισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μας. Εάν δεν θέλουμε η οικολογική σημαία να είναι σημαία ευκαιρίας, εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τη νέα γενιά που διαδηλώνει για να αλλάξει το σύστημα και όχι το κλίμα, οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά και να διορθώσουμε αποφασιστικά την πολιτική μας σχετικά με τις εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες αλλά και σε άλλα μέτωπα (Αγραφα, Σκουριές, καύση απορριμμάτων).
3. Την εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, την προστασία της διαφορετικότητας, τη δημοκρατική και ανθρωπιστική διαχείριση του προσφυγικού.
Στη δική μου οπτική οι τρεις παραπάνω άξονες συγκροτούν τον πυρήνα του προγράμματος του δημοκρατικού δρόμου για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Πρόγραμμα που θα αποκαταστήσει και θα διευρύνει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις της εργασίας, κυρίως με τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, όπου ηττηθήκαμε εμφατικά στις πρόσφατες εκλογές, και τη νεολαία.
Η προγραμματική ανασυγκρότηση οφείλει να συνδυαστεί οργανικά με:
- Την πολιτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, την άσκηση μιας δυναμικής, τεκμηριωμένης και μαχητικής αντιπολίτευσης που προϋποθέτει την επανασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με τα κοινωνικά κινήματα.
- Την άσκηση μιας πολιτικής συμμαχιών ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων στην κατεύθυνση υλοποίησης μιας ελληνικής εκδοχής του κόκκινου-κόκκινου – πράσινου συνασπισμού.
Οι δυνάμεις της προοδευτικής συμμαχίας, με τις οποίες βρεθήκαμε μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, που μας έβγαλαν από την «υγειονομική ζώνη», είναι χρήσιμες για την επανεκκίνηση αλλά δεν είναι αρκετές ώστε να διαμορφωθούν οι ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες. Συμμαχίες διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων που θα αποτρέψουν στην πράξη τα σχέδια της Ν.Δ. για τη συντηρητική παλινόρθωση.
Η προγραμματική και η πολιτική-αντιπολιτευτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, η διασύνδεσή του με τα ευρωπαϊκά κινήματα, η ανάληψη μεγάλων πρωτοβουλιών σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο θα διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις της οργανωτικής ενδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ, τη μετατροπή του σε ένα ευρωπαϊκό, μεγάλο, συλλογικό, δημοκρατικό διεθνιστικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς του 21ου αιώνα.
Ο Μιχάλης Υδραίος είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
