Να συναντηθούμε με ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται την ανάγκη επίλυσης
Οχι μια φορά, εδώ στην «Εποχή» και σ’ αυτή την στήλη, υποστηρίξαμε ότι δυο από τις σοβαρότερες εκκρεμότητες της χώρας, η άρση της μνημονιακής επιβολής, λόγω της χρεοκοπίας της χώρας, και η επίλυση της διαφωνίας μας με τη γειτονική Βόρεια Μακεδονία μπορεί να συμβούν από αυτή την κυβέρνηση που έχει κορμό την Αριστερά. Και ότι αν αυτό συνέβαινε, θα ήταν καθοριστικό, θα μπορούσε να αναδιατάξει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Θα προσέδιδε μια τεράστιας πολιτικής σημασίας νέα αξιοπιστία στην Αριστερά. Αυτό, όπως τώρα βλέπουμε, συμβαίνει.
Ολισθηρό υπόστρωμα
Συμβαίνει ή προς τα εκεί οδηγούν οι εξελίξεις, ωστόσο κανείς και καμία, και εμείς εδώ, δεν μπορέσαμε να προβλέψουμε το μεγάλο βάθος και το τεράστιο βάρος αυτών των δυο εξελίξεων, ιδίως της επίλυσης του μακεδονικού. Διότι και τα δύο αυτά θέματα, μετά τις διαψεύσεις μυωπικών προβλέψεων, όπως για «αριστερές παρενθέσεις» ή κατάρρευση της κυβέρνησης ή ακόμη και της οικονομίας, έρχονται να ανησυχήσουν σοβαρά τις συστημικές δυνάμεις, ίσως και αφυπνίζοντας τες, ώστε αποφάσισαν να δώσουν την έσχατη μάχη, να βάλουν στο τραπέζι τα ρέστα τους.
Αυτό, όμως, το δεύτερο λάθος, άλλης ποιότητας, είναι και άκρως επικίνδυνο για την ελληνική κοινωνία και ενδεχομένως, υπό ορισμένες συνθήκες καταστεί επικίνδυνο και για τη χώρα. Η στείρα και επιβλαβής άρνηση της ΝΔ, η νοσηρή ταλάντευση ή και άρνηση των δυνάμεων —κατά ένα μέρος— του Κέντρου, η μυωπική και συντηρητική εθνικιστική αναδίπλωση του ΚΚΕ διαμορφώνουν ένα υπόστρωμα ολισθηρό. Ένα περιβάλλον που μπορεί να αναπτυχθούν κάθε είδους ακροδεξιές δυνάμεις ή να ξαναζήσουμε διχασμούς.
Δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει το εύρος των δυνάμεων που συγκροτούν την κάθετη αντίδραση στο ενδεχόμενο λύσης στο Μακεδονικό. Το κομμάτι της αστικής τάξης που πολιτικά θέλει να εκπροσωπεί η ΝΔ, εφόσον δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κυβέρνηση της Αριστεράς στο οικονομικό πεδίο, σπεύδει να εκμεταλλευτεί ένα μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής και μέσω αυτού, οικοδομώντας ένα κάστρο εθνικοφροσύνης, να εμποδίσει, να κατανικήσει την πορεία της Αριστεράς. Ο πιο εύκολος δρόμος, γνωστός εξάλλου από μαύρες εποχές, είναι η κατηγορία της μειοδοσίας, της προδοσίας. Καλό, βέβαια, είναι που απομονώθηκε ο χρυσαυγίτης βουλευτής Μπαρμπαρούσης αλλά σε τι κλίμα πήρε αυτό το θάρρος; Πόσες φορές «έγκυρες» πένες δεν έχουν υπαινιχθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποφύγει ακόμη και τις εκλογές;
Νηπιώδης πολιτική ανάλυση
Χωρίς να υποτιμήσει κανείς και καμία τους κινδύνους που εμπεριέχει αυτή η τακτική της ΝΔ, ωστόσο, σήμερα υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές που δεν τους ενισχύουν, τους αποδυναμώνουν. Οι πολίτες αυτά τα οκτώ χρόνια έμαθαν πολλά και μπορεί να διακρίνουν το κάλπικο. Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, παρά την προπαγάνδα, έχει τώρα δική της άποψη για την κυβέρνηση και το έργο της, ανεξάρτητα αν θα την ψηφίσει ή όχι. Δεν μπορεί να είναι αδιάφορη μπροστά στο γεγονός της εξόδου από το πρόγραμμα ή της επίλυσης του μακεδονικού. Δεν στηρίζουν εθνικιστικές θέσεις σημαντικοί διανοούμενοι, όπως το 1992. Είναι, ακατανόητη εξάλλου και στο διεθνές πεδίο η στάση της συντηρητικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα.
Παρά τη δυναμική, δήθεν, αντίδραση της ΝΔ, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι σε δεινή θέση και ο πρόεδρος της Κ. Μητσοτάκης απολύτως εγκλωβισμένος. Έχει παρακάμψει όλες τις ευκαιρίες να πιάσει το νήμα για μια αξιόπιστη συντηρητική αντιπολίτευση και προσφεύγει σε όλο και μεγαλύτερη όξυνση. Η πρόταση μομφής είναι τόσο φανερό σφάλμα που απορεί κανείς με τη νηπιώδη πολιτική ανάλυση που κάνουν στην ηγεσία της ΝΔ. Ακόμα και το κέρδος που έχει, καθώς υπερψηφίζει την πρότασή της το ΚΙΝΑΛ –προφανώς επιχειρώντας να αποφύγει τη διάσπαση, προς το παρόν–, είναι ελάχιστο μπροστά στο όφελος που έχει ο πρωθυπουργός –που δεχόταν κριτική γιατί δεν πάει τη συμφωνία στη Βουλή– να πάει στις Πρέσπες για την υπογραφή της συμφωνίας με μια πρόσφατη ανάκτηση της εμπιστοσύνης της Βουλής.
Χρειάζονται πειστικά επιχειρήματα
Ασφαλώς, χρειάζεται να υπάρξει και στην πλευρά της κυβέρνησης, τον ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλη προσοχή, σύνεση και σταθερότητα. Ο δρόμος είναι τραχύς και μακρύς. Η κυβέρνηση, απομακρυνόμενη από τη λειψή αντίληψη που εμφάνισε στην αρχή, όταν άνοιξε το μακεδονικό, για το τι σημαίνει ηγεμονία και πως επιτυγχάνεται —θεωρώντας εύκολο και όχι πεδίο που μπορεί ο αντίπαλος να οργανώσει επιτυχώς την επίθεσή του— οφείλει να απευθυνθεί με πειστικά επιχειρήματα σ΄ ολόκληρη την κοινωνία. Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην ΕΡΤ να είναι ο μπούσουλας και όχι οι ατάκες που συχνά εκπέμπονται από το Μαξίμου. Δεν χρειάζονται περιττές επιθέσεις και όταν ακόμα προκαλούμαστε.
Υπάρχει πολύς κόσμος, πολίτες, στη συντηρητική παράταξη και το Κέντρο που θέλουν να λυθεί το μακεδονικό, που δεν θέλουν να ανακοπεί ο δρόμος προς την έξοδο από το πρόγραμμα. Υπάρχει κόσμος που ακολουθεί το ΚΚΕ ή ακολουθούσε τη ΛΑΕ και πέφτει από τα σύννεφα με τον εθνικισμό που αποκαλύπτουν αυτά τα κόμματα. Τα οποία ανακαλύπτουν ως και αλυτρωτισμούς στη Βόρεια Μακεδονία όπως και οι δεξιοί!
Το θέμα είναι σοβαρό και το βλέπουν σημαντικές δυνάμεις πέρα από μας. Διανοούμενοι, διεθνολόγοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι-αναλυτές που μέχρι χθες επέκριναν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, συχνά με εμπάθεια, χωρίς να προσέχουν τα λόγια τους, τώρα στηρίζουν τη λύση για τη Βόρεια Μακεδονία, τη μακεδονική γλώσσα, τη μακεδονική εθνότητα κ.τ.λ. Εκτιμούν την προσπάθεια που έγινε και κατανοούν τις δυσκολίες και του γειτονικού λαού, που υποχρεώθηκε να αλλάξει όνομα χάριν της επίλυσης ενός δύσκολου προβλήματος. Μ΄ αυτούς μαζί μπορούμε να οργανώσουμε ανοιχτές συζητήσεις ενημέρωσης των πολιτών, του λαού σ΄ ολόκληρη τη χώρα. Αυτή η μάχη μπορεί να κερδηθεί αν οργανωθεί σωστά, με ευρύ πνεύμα.
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
