«Αυτοί φτύνουν, εμείς χτυπάμε». Ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνει τη χρήση βίας εναντίον διαδηλωτών που έφτυσαν μέλη της αστυνομίας και της Εθνοφρουράς.
«Στην αντισημίτρια Γκρέτα Τούνμπεργκ και στους φίλους της, λέω ξεκάθαρα: “Γυρίστε πίσω”». Ο Ισραελ Κατς, Ισραηλινός υπουργός Αμυνας, προαναγγέλλει την κατάληψη του Madleen.
Δύο φράσεις χτεσινές ανακοινώνουν τη γενίκευση του πολέμου εναντίον του Λόγου. Αφιονισμένος ο νέος ολοκληρωτισμός επιδιώκει να εκτοπίσει τον έναρθρο έλλογο άνθρωπο. Με λύσσα ορίζει ξανά ποια υποκείμενα θεωρούνται βιώσιμα – όσα δε δρουν και δε μιλάνε- και ποια δρώντα και ομιλούντα εξορίζονται.
Ο σύγχρονος Homo Erectus, ο όρθιος άνθρωπος της κριτικής και της αντίστασης, εξωθείται βίαια σε έναν τόπο εκτός. Εκτός δημόσιας σφαίρας, εκτός νόμου, εκτός ειδήσεων. Οι αρμάδες και τα ντρόουνς στη Μεσόγειο, τα θωρακισμένα της εθνοφρουράς στην Αμερική προχωράνε εν μέσω μιας ψηφιακής αλγοριθμικής μιντιακής καταιγίδας.
Εκτός της πλανητικής συνείδησης οι καταραμένοι του εργαλειακού αντι-αντισημιτισμού, εκτός των ελάχιστων σπιθαμών του habeas corpus οι νεοαπόβλητοι της τραμπικής αντιμετανάστευσης.
Κάπου πέρα ο άνεμος σείει στο δέντρο το νέο Strange fruit, κορμί παλαιστινιακό ή μεξικάνικο.
Το διάσημο ερώτημα «Γιατί μας μισούν τόσο;» που έμπασε βίαια τον δυτικό κόσμο στον 21ο αιώνα γίνεται «Μας αρέσει να μας μισούν, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μας μισούν, το μίσος τους η ισχύς μας».
Το ηθικό δίχτυ ασφαλείας, η μεγάλη ψευδαίσθηση του 20ου αιώνα, δεν υπάρχει. Η «διεθνής κοινότητα» και οι «κανόνες δικαίου» ανήκουν στα παραμύθια. Η πτώση είναι ελεύθερη.
Στον πίνακα του Γκόγια κυριαρχεί η φιγούρα του Διαβόλου. Με το στόμα ανοιχτό και τα χέρια απλωμένα κηρύττει, με άμφια όμοια με των καθολικών ιερωμένων. Θεωρείται πως η εικόνα και η στάση του ανάγονται σε παραστάσεις από την Χαναάν και τα είδωλα του Μολώχ: της θεότητας που συνδέεται με την θυσία παιδιών, κυρίως μέσω φωτιάς και πολέμου.
