Όλες αυτές, λοιπόν, οι ανθυπολεπτομέρειες της κοινωνικής ζωής, που καθορίζονται από τα “ψιλά” στα ΦΕΚ και τις υπουργικές αποφάσεις, όλα αυτά τα μικρά “συμβάντα” της πολιτικής, εκείνα που που βελτιώνουν ή καταστρέφουν τη ζωή του ανθρώπου, αποτελούν την πεμπτουσία της ιδεολογικής κατεύθυνσης του καθενός και τηςκοινωνίας που θέλει να διαμορφώσει.
Έτσι, από την πρώτη κιόλας μέρα -ή μάλλον νύχτα-φάνηκε στην πράξη η επιχείρηση αυταρχικό αντι-ανθρωπιστικό κράτος στο οποίο όμνυε και από τα πριν η παλινορθωμένη δεξιά κυβερνώσα παράταξη.
To ότι, ας πούμε, ήρθε να καταργήσει το υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής, εν μία κυριολεκτικά νυκτί, υποβαθμίζοντάς το σε υφυπουργείο και να το θέσει υπό του υπ. Προστασίας του Πολίτη, μεταφέροντας επίσης και τις παρεχόμενες υπηρεσίες εκεί, hot spot, κέντρα φιλοξενίας, είναι ενδεικτικό μιας ιδεοληψίας που τείνει να θεωρεί τους μετανάστες εξ ορισμού παραβατικούς.
Κι επειδή ο νέος πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι γνωστός για τις περί του φεμινισμού απόψεις του, φρόντισε, πάλι εν τω μέσω της νυκτός, και για τις πολιτικές της ισότητας: με μια συμβολική πράξη -ΦΕΚ- “…Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών που συστάθηκε με το άρθρο 27 του ν. 1558/1985 (Α’ 137), μεταφέρεται, ως σύνολο αρμοδιοτήτων, θέσεων, προσωπικού και εποπτευόμενων φορέων, στο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης το οποίο μετονομάζεται σε Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Στην εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μεταφέρεται επίσης, ως σύνολο αρμοδιοτήτων, θέσεων και προσωπικού, το Κέντρο Ερευνών για
Θέματα Ισότητας, το οποίο συστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1835/1989 (Α’ 76)..”
Από κει, λοιπόν, που στο υπ. Εσωτερικών υπήρχε αρμόδια υφυπουργός για θέματα Ισότητας, από κει που ο φεμινιστικός αγώνας έμπαινε στο επίκεντρο των πολιτικών, από την παιδεία και τον πολιτισμό μέχρι την εργασία και τα δικαιώματα όλων των φύλων, τώρα γίνεται μια υπόθεση τεχνική – γραφειοκρατική: η υπαγωγή της γ.γ. Ισότητας των Φύλων και του ΚΕΘΙ στο υπ. Εργασίας, πέρα από τα διαχειριστικά προβλήματα που δημιουργεί, αποτελεί μια τραγική έκπτωση: στο πατριαρχικό μοντέλο της δεξιάς, αφού, κατά δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού σε λάιφ στάιλ εκπομπή, έχει “πλήρη αίσθηση ότι οι βασικές δουλειές στο σπίτι γίνονται από τη νοικοκυρά”, ναι, μπορούμε να φροντίσουμε να “δουλεύουν από το σπίτι”, μπορούμε να μιλούμε για κάνα επιδοματάκι στις μανούλες, αλλά οι καιροί ου μενετοί για φληναφήματα, έρευνες και τα τοιαύτα. Με τούτα και με κείνα, καθυστερεί και η ανάπτυξη. Οι γυναίκες εξάλλου χρειάζονται “κοινωνική αλληλεγγύη” ως ασθενές φύλο, όχι ευκαιρίες να μεγαλουργήσουν, αφού, τότε, ποιος θα προσέχει τα παιδιά και θα φτιάχνει ντολμαδάκια; “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”, εξάλλου, το τρίπτυχο της νέας, από την άβυσσο της συντήρησης, ηθικής.
Προτού χαράξει, προτού να πουν οι κυβερνώντες την πρώτη καλημέρα, η νέα αντίληψη για το κράτος, την κοινωνία και τη ζωή του καθενός είναι εδώ.
Ο δρόμος του αγώνα παραμένει ανοιχτός.
Κατέ Καζάντη
Πηγή: Left
