Γιατί, αλήθεια, το δημογραφικό νοείται ως μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη εν γένει; Γιατί κόπτονται για την υπογεννητικότητα, γιατί τα πολιτικά προγράμματα πλειοδοτούν σε -αν πλειοδοτούν και δεν διαφημίζουν μόνο- παροχές; Γιατί το «γεννάτε γιατί χανόμαστε» γίνεται μια νέα κατηγορηματική, καντιανή και ηθικοπλαστική, προσταγή, όταν ο πληθυσμός της γης αυξάνεται και πληθύνεται;
Αίμα, ράτσα, φυλή: οι βιορυθμιστικοί κανόνες της κρατικής εξουσίας για τη λαϊκή συνοχή –και για προπαγανδιστική κατανάλωση- είναι εδώ. Υπό τη μορφή της φροντίδας για τη γονεϊκότητα, οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ελέγχουν τη σεξουαλικότητα, ποδηγετούν το ορμέμφυτο και κατασκευάζουν μια νέα συνθήκη ενοποιητική μεν, βαθιά αντιδραστική και απάνθρωπη δε.
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια: παρά την αστική αποδοχή στη διαφορετικότητα του έμφυλου, η νέα εθνική ταυτότητα, ο νέος εθνικισμός περνά μέσα από παραδοσιακά στερεότυπα. Αν λιγοστεύουν οι Ευρωπαίοι, είναι επειδή λιγοστεύουν οι λευκοί/ες χριστιανοί/ές και τα λευκά παιδιά τους. Η έγγαμη, ευπρεπής, «κανονική» σεξουαλικότητα, προστατεύεται έτσι και πληρώνεται για να γεννάει λευκά παιδιά, με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, με την αγία οικογένεια εστία του σεξ και στοχοπροσήλωση την αναπαραγωγή.
Οι υποκριτικοί κλαυθμυρισμοί της Ευρώπης, και της Ελλάδας, συμβαίνουν βέβαια για τη μείωση των οικονομικά ενεργών πολιτών –ο ευπρεπής τρόπος με τον οποίον αποκαλούνται έτσι οι εργάτες/τριες κάθε είδους.
Στην άκρη του νήματος βρίσκεται ο ρατσισμός. Η δημιουργία δηλαδή εθνοκεντρικών, ρατσιστικών συνειδήσεων. Διότι αν και, στον μάταιο τούτο κόσμο, υπάρχει υπερπροσφορά εργατικών χεριών, η συμπερίληψή τους παραμένει έγκλημα καθοσιώσεως. Και, επιπλέον, χρησιμοποιούνται ως φόβητρο, κατά το διαβόητο μην τυχόν και έρθουν, οι αλλόθρησκοι, μας πάρουν τις δουλειές και αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας.
Αλλά ποιον πολιτισμό; Εκείνον που όχι μοναχά ανέχεται αλλά και επιβάλλει να πνίγονται στη Μεσόγειο οι δυστυχισμένοι; Εκείνον που διώκει γυναικόπαιδα, εκείνον που διαστρέφει τόσο τις συνειδήσεις ώστε να βλέπεις μπρος στα μάτια σου, κάθε μέρα, τον ναζιστικό διαχωρισμό των λαών που περισσεύουν και να μην αντιδράς;
Η απανθρωποποίηση όλων εκείνων που θαλασσοπνίγονται, παιδιά και νέοι άνθρωποι στην πλειονότητά τους, είναι προφανής: αν έχεις άλλο χρώμα, αν μιλάς άλλη γλώσσα, αν θρησκεύεις αλλιώς, δεν είσαι αρκετή/ος για τη γηράσκουσα δυτική κοινωνία. Eίσαι ο παρείσακτος ξένος, το υποπροϊόν του κόσμου, που δεν μας νοιάζει να πεθάνεις. Το περιβόητο dna της φυλής, αυτό είναι το πρόσταγμα. Μην τυχόν και μπασταρδέψει, μην τυχόν και δεν αναπαραχθεί σωστά.
Η δυτική κυρίαρχη τάξη, επικαλούμενη τη γήρανση του πληθυσμού, επιμηκύνει τα χρόνια εργασίας, συνεχίζοντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο μέχρι το γήρας. Εξοντώνει διπλά: τους λευκούς χριστιανούς παρίες από τη μια, τους οποίους επιπλέον εθίζει στον ρατσισμό, τους επονομαζόμενους αλλόφυλους από την άλλη, καταδικάζοντάς τους σε βασανιστικούς θανάτους.
Στην 1η του Νοέμβρη, σε ένα ακόμα ναυάγιο, στο Στενό του Καφηρέα στην Εύβοια αυτή τη φορά, από τους 68 επιβαίνοντες στο δουλεμπορικό, μετανάστες από το Αφγανιστάν, την Αίγυπτο και το Ιράν, διασώθηκαν μόνο οι 9. Ήταν όλοι τους λιγότερο άνθρωποι. Κανένα δάκρυ.
Γεννάτε, όμως, διότι το έθνος κινδυνεύει.
Κατέ Καζάντη
