Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που γίνεται στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Τα ΜΜΕ τής αφιερώνουν ελάχιστο χρόνο κι αυτόν για πολύ συγκεκριμένα θέματα, όπως π.χ. την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και όμως η παρακολούθηση της συζήτησης έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Όχι μόνο για τον αυτονόητο λόγο ότι οι ρυθμίσεις που τελικά θα περιληφθούν στον καταστατικό χάρτη της χώρας αφορούν όλους τους πολίτες. Αλλά και επειδή, κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή, αποκαλύπτονται οι ιδεολογικές και προγραμματικές διαφορές των κομμάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θεματική ενότητα για τα ανθρώπινα και ιδιαίτερα για τα κοινωνικά δικαιώματα, που η συζήτησή της ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη θωράκιση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων, πρότεινε να κατοχυρωθούν ρητά στο Σύνταγμα, ώστε να ισχύουν ανεξάρτητα από το ποια πολιτική δύναμη θα κυβερνά τη χώρα:
α) Η αρχή της ίσης αμοιβής για ίση εργασία, ανεξάρτητα από την ηλικία του εργαζομένου, για να μην υπάρχει δυνατότητα να οδηγηθούν ξανά οι νέοι εργαζόμενοι σε υποαμειβόμενη εργασία, όπως συνέβη, όταν με το δεύτερο μνημόνιο το 2012 θεσπίστηκε ο ντροπιαστικός υποκατώτατος μισθός για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών.
β) Η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, που προβλέπει πως, αν μια σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες συλλογικές συμβάσεις (εθνική, κλαδική, επιχειρησιακή), εφαρμόζεται εκείνη που περιέχει ευνοϊκότερους όρους αμοιβής και εργασίας για τον εργαζόμενο.
γ) Το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι, σε περίπτωση που αποτυχαίνουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία για τη ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας τους, όταν η εργοδοτική πλευρά αρνείται να υπογράψει συλλογική σύμβαση εργασίας.
δ) Το δικαίωμα των πολιτών στην κοινωνική ασφάλιση και η υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει την αποτελεσματική προστασία τους έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω ενός ενιαίου συστήματος καθολικής κάλυψης, στο πλαίσιο δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος, που λειτουργεί με βάση τις αρχές της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας.
ε) Η υποχρέωση του κράτους να παρέχει σε όλους τους πολίτες καθολική πρόσβαση σε αποτελεσματικές παροχές υγείας μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
στ) Το δικαίωμα όλων των πολιτών σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης μέσα από την καθολική πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες (π.χ. υγείας) αλλά και μέσω εισοδηματικών ενισχύσεων (π.χ. κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης), για να μη βρεθούν ποτέ ξανά άνθρωποι στη χώρα μας να ψάχνουν για φαγητό στους κάδους των σκουπιδιών.
ζ) Η υπαγωγή βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, και των δικτύων διανομής τους σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και σε δημόσιο έλεγχο, ώστε να μην μπορούν να μεταβιβαστούν αυτά σε ιδιώτες.
Η Νέα Δημοκρατία απέρριψε όλες τις παραπάνω προτάσεις.
Δεν είπε βέβαια, για να δικαιολογήσει τη στάση της, ούτε ότι οι απόψεις της ταυτίζονται με τις θέσεις του Σ.Ε.Β. και του Δ.Ν.Τ. ούτε ότι επιδιώκει να εφαρμόσει μνημόνια σε μη μνημονιακή περίοδο ούτε ότι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της είναι αυτή που επιτάσσει την απόρριψη των συνταγματικών αλλαγών.
Ισχυρίστηκε ότι το ισχύον Σύνταγμα καλύπτει πλήρως τα κοινωνικά δικαιώματα και ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πρακτικό αντίκρισμα.
Οι ισχυρισμοί της όμως αυτοί είναι εντελώς αβάσιμοι.
Η εμπειρία των μνημονίων έδειξε ότι οι ισχύουσες συνταγματικές διατάξεις δεν εμπόδισαν ούτε τη θέσπιση από τον κοινό νομοθέτη του υποκατώτατου μισθού για τους νέους ούτε την αναστολή της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η συνταγματική κατοχύρωση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της μονομερούς προσφυγής στη Διαιτησία δεν θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να επιδιώξει την κατάργηση ή τον δραστικό περιορισμό τους, όπως επιχειρεί να κάνει με το λεγόμενο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο.
Η προστασία από το Σύνταγμα του συστήματος της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, του εθνικού συστήματος υγείας και των βασικών κοινωνικών αγαθών θα κάνει να μην έχουν καμιά τύχη το κυβερνητικό σχέδιο για ιδιωτικοποίηση της επικουρικής (αρχικά) κοινωνικής ασφάλισης, η πρόταση της «γαλάζιας» ηγεσίας του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου για την αποδόμηση της δημόσιας νοσοκομειακής περίθαλψης με τη μετατροπή των νοσοκομείων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και οι «σκέψεις» για την ιδιωτικοποίηση του νερού και της Δ.Ε.Η..
Όσο για το ότι οι αποφάσεις για όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν «ασκήσεις επί χάρτου», αλλά αφορούν άμεσα την καθημερινότητα, τους μισθούς, τους όρους εργασίας, την ασφάλιση, τις συντάξεις, την υγεία, την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, τη ζωή, σε τελική ανάλυση, εκατομμυρίων πολιτών δεν χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει ιδιαίτερα.
Και η μεν Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται αυτά που ισχυρίζεται, προσπαθώντας να κρύψει την ταξική της μεροληψία υπέρ των εργοδοτών, των πλουσίων, των επιχειρηματικών ελίτ.
Εσύ, όμως, εργαζόμενε, άνεργε, συνταξιούχε, νέε, απλέ πολίτη, τι δεν καταλαβαίνεις;
