Από χθες ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, στο πλαίσιο του οποίου εκδίδονται «Τα Νέα» και «Το Βήμα», έπαψε να υπάρχει όπως τον ξέραμε. Ο ιδιοκτήτης του Σταύρος Ψυχάρης -όπως έγινε γνωστό- αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια δανείων του, με αποτέλεσμα ολόκληρο το ιστορικό αυτό συγκρότημα στις αρχές του 2017 να περάσει στον έλεγχο των πιστωτριών τραπεζών, οι οποίες θα εκποιήσουν τα περιουσιακά στοιχεία που θα περιέλθουν στην κατοχή τους με στόχο να πάρουν τα χρήματά τους.
Οι εργαζόμενοι του συγκροτήματος, σε συνεννόηση με τις συνδικαλιστικές δημοσιογραφικές οργανώσεις, κήρυξαν 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, διεκδικώντας κατ’ αρχάς τα δεδουλευμένα και φυσικά κάθε άλλο νόμιμο δικαίωμά τους. Πράγμα που σημαίνει ότι κανονικά κανένα μέσο ενημέρωσης του ΔΟΛ δεν θα εκδοθεί και δεν θα λειτουργήσει για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Το συγκρότημα Λαμπράκη μετρά σχεδόν έναν αιώνα ζωής. Καταγράφηκε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία ως εξωθεσμικό κέντρο εξουσίας, από τα ισχυρότερα -αν όχι το ισχυρότερο- της χώρας. Στη συνείδηση του λαού θεωρείται η δύναμη που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Δεν πρόκειται για ψευδή συνείδηση. Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για αλήθεια. Το ισχυρό αυτό κέντρο ταυτίζεται με σκοτεινά παρασκήνια και πολιτικές κρίσεις καθώς και με ακόμη περισσότερες πολιτικές λύσεις που δόθηκαν κατά καιρούς -ανεξαρτήτως πώς τις κρίνει κανείς.
Η δύναμη του ΔΟΛ βασίστηκε στο γεγονός ότι ταυτίστηκε με τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων και δεν είχε δισταγμό να υποστηρίξει τις πιο διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις αν αυτό επέβαλλαν αυτά τα συμφέροντα. Είχε πάντα στενές σχέσεις με όσους ξένους παράγοντες έπαιζαν ρόλο στις ελληνικές υποθέσεις και συγκέντρωνε στις τάξεις του δυνατά μυαλά και πένες από όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους.
Χωρίς αμφιβολία ο ΔΟΛ ήταν ένα κατεστημένο. Ισχυρό, πολυπλόκαμο και διαπλεκόμενο. Τώρα όλα δείχνουν ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο τέλος. Υπάρχουν μόνο οι εργαζόμενοί του, που το αφεντικό τούς πέταξε στον δρόμο. Είμαστε μαζί τους. Γιατί γνωρίζουμε τη θέση στην οποία βρίσκονται. Γιατί έχουν δίκιο. Γιατί τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες τους. Γιατί όταν κλείνει ένα μέσο, συρρικνώνεται η δημοκρατία, αφού δεν καταγράφονται και δεν δημοσιεύονται οι απόψεις, με τις οποίες ενδεχομένως να διαφωνούμε.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
