Βαδίζουμε μαζί ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα. Στις 12 Ιουνίου ξεκινάμε από την Ελλάδα, με προορισμό τα σύνορα Αιγύπτου–Γάζας, συμμετέχοντας στη διεθνή πρωτοβουλία, “Global March to Gaza” μαζί με 2.000 ανθρώπους από 36 χώρες και 5 ηπείρους. Η πορεία αυτή αποτελεί απάντηση στο κάλεσμα εργατικών συνδικάτων της Γάζας. ��Στόχος μας: να σπάσει ο ισραηλινός αποκλεισμός και να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στα εκατομμύρια των Παλαιστινίων που λιμοκτονούν.�� Η διαδήλωση θα ξεκινήσει από την αιγυπτιακή πόλη Ελ-Αρίς, στη χερσόνησο του Σινά, με προορισμό το συνοριακό πέρασμα της Ράφα –μια απόσταση 50 χιλιομέτρων. Θα κατασκηνώσουμε για τρεις νύχτες στην έρημο, βαδίζοντας δίπλα στα 3.000 φορτηγά γεμάτα ανθρωπιστική βοήθεια, που παραμένουν μπλοκαρισμενα στην αιγυπτιακή πλευρά των συνόρων.
Η πορεία αυτή δεν είναι απλώς μια συμβολική κίνηση. Είναι μια πράξη πολιτικής πίεσης από τα κάτω, μια μορφή διεθνούς κινητοποίησης με στόχο να ανοίξουν τα σύνορα, να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια και να σταματήσει η γενοκτονία που συντελείται –μεταξύ άλλων– και μέσω του σκόπιμου λιμού.
Η κατάσταση στη Γάζα δεν είναι απλώς κρίσιμη. Είναι αποκαλυπτική. Από τον Μάρτιο, ο πληθυσμός έχει αποκλειστεί εντελώς από βασικά αγαθά: τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, νερό. Το 92% των σπιτιών έχει καταστραφεί από τον ισραηλινό στρατό. Πάνω από 55.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, ανάμεσά τους 17.000 παιδιά. Και όσοι επέζησαν, τώρα πεθαίνουν από πείνα. Πρόκειται για έναν σκόπιμο λιμό. Μια μεθοδευμένη μέθοδο εξόντωσης.
Απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα, καμία κυβέρνηση, κανένας οργανισμός, δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Οι εικόνες από τη Γάζα –όσες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, γιατί δεκάδες δημοσιογράφοι έχουν στοχοποιηθεί και δολοφονηθεί– μαρτυρούν το μέγεθος της καταστροφής. Ένας ολόκληρος πληθυσμός εξοντώνεται σε απευθείας μετάδοση.
Η σιωπή της διεθνούς κοινότητας είναι συνενοχή.
Η δε στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι απλώς ντροπιαστική –είναι εγκληματική. Πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ. Επιτρέπει τη διέλευση φορτίων όπλων από το λιμάνι της Σούδας και τον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο. Ενώ έχει τη δυνατότητα να ασκήσει πίεση ως προεδρεύουσα χώρα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δεν κάνει τίποτα. Δεν υπέγραψε καν την έκκληση για είσοδο της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα.
Υπογράφει συμφωνίες με ισραηλινές εταιρείες που συμμετέχουν ενεργά στην γενοκτονία, όπως αυτή που πριν λίγες μέρες υπεγράφη στη Λάρισα με εταιρεία που έκοψε το ηλεκτρικό ρεύμα στη Γάζα. Αφήνει τον καταζητούμενο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας Νετανιάχου να περνάει από τον ελληνικό εναέριο χώρο και φωτογραφίζεται περιχαρής μαζί του. Δεν πρόκειται για ουδετερότητα. Πρόκειται για επιλογή συμμαχίας με τον θύτη. Και αυτό μάς αφορά όλους.
Η γενοκτονία στη Γάζα δεν είναι ένα μακρινό έγκλημα. Είναι ένα ιστορικό οριακό σημείο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αν σήμερα αποδεχτούμε πως ένας ολόκληρος πληθυσμός μπορεί να εξοντώνεται χωρίς συνέπειες, τότε ανοίγουμε τον δρόμο για να επαναληφθεί το ίδιο –οπουδήποτε, σε οποιονδήποτε.
Η αντίληψη ότι υπάρχουν «άνθρωποι που δεν αξίζει να ζουν», «φονεύσιμες υπάρξεις» , «γυμνές ζωές» πάνω στις οποίες μπορεί να ασκηθεί κάθε μορφή βίας χωρίς κόστος, μας επιστρέφει στις πιο σκοτεινές σελίδες του 20ού αιώνα. Μας γυρίζει πίσω στις ναζιστικές λογικές που η ανθρωπότητα υποσχέθηκε να μην ξαναζήσει.
Αν νομιμοποιηθεί η γενοκτονία και η κατοχή σε ένα σημείο, τότε νομιμοποιείται η γενοκτονία και η κατοχή παντού. Και ένας τέτοιος κόσμος δεν είναι επικίνδυνος μόνο για τους Παλαιστινίους. Είναι απειλή για όλους μας.
Απέναντι σ’ αυτό, η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι το μόνο φως μέσα στο σκοτάδι. Η μαζική κινητοποίηση, η έμπρακτη συμπαράσταση, η φωνή των λαών είναι σήμερα το μόνο αντίβαρο στη βαρβαρότητα.
Δεν θα σταθούμε απαθείς. Δεν θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η σφαγή στο όνομά μας. Ο καθένας και η καθεμία μας έχει χρέος να πάρει θέση.
Γιατί το «Ποτέ ξανά» δεν είναι τώρα.
