Τη συνέντευξη πήρε ο Σεμπαστιάν Μαντιού
Ποια η εκτίμησή σας ως προέδρου του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση σήμερα στην Ευρώπη;
Οι οικονομικές ανισότητες στου κόλπους της Ευρωζώνης είναι πάντα –και σήμερα ασφαλώς– πολύ σημαντικές. Δεν είναι ευχάριστο για μεγάλο χρονικό διάστημα η Γερμανία να εκφράζει την ικανοποίησή της για την επιτυχία των εξαγωγών της και οι άλλες χώρες να ξαναβρίσκονται υπερχρεωμένες. Ταυτόχρονα με τη λεγόμενη «κρίση του ευρώ», η πολιτική κυριαρχία της Γερμανίας στους κόλπους της ΕΕ αυξήθηκε περισσότερο. Η κρίση αξιοποιήθηκε για να καταγγελθούν οι χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ισπανία, σαν οι κλασικά αφερέγγυες χώρες. Ακόμα η ευρωπαϊκή πολιτική, έτσι όπως εφαρμόστηκε με την τρόικα (Κομισιόν, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) υποχρέωσαν τα κυρίαρχα κράτη, που είχαν εκλεγμένες δημοκρατικά κυβερνήσεις, να εφαρμόσουν τις πιο σκληρές πολιτικές λιτότητας. Το χρέος της Ελλάδας βρίσκεται σήμερα στο 175% του ΑΕΠ. Σε αυτό το στάδιο, θα πρέπει να πετύχουν μια μείωση του χρέους, γιατί όλα τα κράτη έχουν επίσης την ανάγκη να ανακάμψει η οικονομία τους και να αναπτυχθεί, για να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Όταν, όμως, η οικονομία έχει περιοριστεί από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, είναι αδύνατο να αποπληρώσει τα χρέη χωρίς να προσφύγει σε νέο δανεισμό. Η Ευρώπη δεν είναι μόνο μια οικονομική οντότητα, είναι επίσης και μια πολιτική δομή. Η δική μας πολιτική πρόταση για τη λύση της κρίσης, για την ανάκαμψη της οικονομίας των χωρών, περνάει μέσα από την αναδιάρθρωση του χρέους και από την εφαρμογή ενός, κατά κάποιο τρόπο, «σχεδίου Μάρσαλ». Εμείς αγωνιζόμαστε για μια σταθερή και βιώσιμη λύση.
Πού μπορούμε να αναζητήσουμε τις αιτίες της κρίσης: Brexit, Καταλονία, Ελλάδα…
Εξήντα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957, η ΕΕ βρίσκεται σε μια καμπή, η οποία θα έχει σημαντικές επιδράσεις στις επερχόμενες γενιές. Η Ευρώπη είναι, κυρίως, μια ιδέα που καλλιεργήθηκε αμέσως μετά τις καταστροφικές συγκρούσεις του περασμένου αιώνα, ώστε να δώσει στους λαούς, μακριά από τις εθνικιστικούς εγωισμούς, τη δυνατότητα μιας μελλοντικής κοινής ανάπτυξης. (…)
Το Brexit ήταν ένα σήμα συναγερμού που απευθύνθηκε προς την ΕΕ. Σήμερα η ΕΕ θα έπρεπε να σκεφτεί ωριμότερα, έτσι ώστε να στείλει ένα μεσολαβητή στην Καταλονία, παρά να εκφραστεί και μάλιστα μονόπλευρα. Η ισπανική κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να εκτραπεί η κατάσταση στην Καταλονία, ακόμα και με την εφαρμογή του άρθρου 155 του Συντάγματος. Τώρα με την προκήρυξη εκλογών στην Καταλονία η ΕΕ οφείλει να επαγρυπνήσει, ώστε να επικρατήσουν οι βασικές αρχές για τη διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να δρα όπως πριν, γιατί διατρέχει τον κίνδυνο να δει να αποσυντίθεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η ευρωπαϊκή πολιτική έτσι όπως καθορίζεται για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση (της Γερμανίας), θα πρέπει να αλλάξει ριζικά. Η ευρωπαϊκή ιδέα πρέπει να λειτουργήσει προς όφελος των λαών και όχι υπέρ του κέρδους των επιχειρήσεων.
Το φόρουμ για μια νέα Ευρώπη
Πώς θα γίνει η διεύρυνση του κινήματος για μια άλλη εναλλακτική πολιτική, ένα πρόγραμμα σύγκλισης ανάμεσα στο «πολιτικό» και το «κοινωνικό;»
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του Φόρουμ, θα πρέπει να οικοδομήσουμε την πιο πλατιά συμμαχία για να οικοδομήσουμε τη νέα Ευρώπη, όχι βέβαια με ένα ελιτίστικο πρόγραμμα, αλλά ένα πρόγραμμα που θα διέπεται από το πνεύμα της αλληλεγγύης, για να απαντήσουμε στις προκλήσεις αυτού του αιώνα. Τις προσεχείς ημέρες, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ θα παρουσιάσει τη Λευκή Βίβλο για το μέλλον της Ευρώπης. Σ’ αυτή περιγράφει μια ΕΕ οικονομικά και μονεταριστικά σε πλήρη ανάπτυξη και ταυτόχρονα πέρα από την απλή ζώνη των ελεύθερων ανταλλαγών, συμπεριλαμβάνει και την ύπαρξη μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων. Να θυμίσω εδώ ότι οι βασικές ασυμμετρίες της ανάπτυξης ανάμεσα σε χώρες μέλη της ΕΕ οφείλονται στις διαφορετικές ταχύτητες των χωρών (…) Με την εισαγωγή του ευρώ, αναφέρθηκα στα διαφορετικά αποτελέσματα που θα έχει και επέμενα στην ανάγκη ότι θα πρέπει να τελειώνουμε με την εναρμόνιση κοινωνική, οικονομική και προς τα κάτω. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η πρόκληση της αριστεράς είναι να δημιουργήσει μια Ευρώπη που θα βασίζεται στα δημοκρατικά κράτη-πρόνοιας, τα οποία θα διασφαλίσουν ένα υψηλό επίπεδο απασχόλησης. Για να το πετύχουμε αυτό, θεωρώ αναγκαίο να προχωρήσουμε σε μια διαρκή ανάπτυξη με οικολογική και κοινωνική ευαισθησία, όπου θα γίνουν σεβαστά τα κοινωνικά δικαιώματα, για να αποκτήσει έτσι η πολιτική προτεραιότητα έναντι της οικονομίας.
Οι προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές το 2018 μπορούν να είναι ένα στάδιο σ’ αυτή τη διαδικασία;
Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να αποσαφηνίσουμε τι θέλει η αριστερά να εκπροσωπήσει η Ευρώπη και, για παράδειγμα, θα πρέπει να ξαναφέρουμε στην επικαιρότητα θέσεις τέτοιες, όπως «η δημοκρατία είναι αδιαπραγμάτευτη». Τα κόμματα και τα κινήματα της λαϊκίστικης δεξιάς καλλιεργούν ένα κλίμα βίας που δεν πρέπει να το υποτιμάμε. (…)Έτσι φανερώνουν το αυταρχικό και εθνικιστικό τους πρόσωπο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι επιτυχίες που είχαν οι λαϊκίστικες δυνάμεις της δεξιάς σε διάφορες χώρες της ΕΕ, μας επιβάλλουν να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη και την πλήρη ανοχή με όλους τους πολίτες του κόσμου. Και, ταυτόχρονα, με όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ώστε να είμαστε σε θέση να απαντήσουμε στις προκλήσεις της δεξιάς και τις ανάγκες της κοινωνίας.
Πηγή: Η Εποχή από La Marseillaise
Μετάφραση:
