Όταν τελειώνει μια δύσκολη κατάσταση καλό είναι να γίνεται ένας απολογισμός της για να εντοπίζονται τα λάθη και οι παραλείψεις, με σκοπό, ειδικά όταν αφορούν ανθρώπινες ζωές, να μην επαναλαμβάνονται.
Ο επιβεβαιωμένος θάνατος ενός πεντάχρονου κοριτσιού είναι το τραγικότερο συμβάν του μέχρι σήμερα απολογισμού του πρόσφατου περιστατικού με τους 39 πρόσφυγες στη νησίδα του Eβρου. Ευτυχώς πιο τυχερές ήταν το δεύτερο, εννιάχρονο, κορίτσι που τσίμπησε σκορπιός αλλά και η έγκυος, των οποίων η ζωή θα βρισκόταν ενδεχομένως επίσης σε κίνδυνο αν δεν υποχωρούσε στον ακραία ξενοφοβικό και παράλογο δογματισμό της η Κυβέρνηση.
Ίσως επειδή ήταν τόσα τα διαδοχικά ψέματα, οι ανακρίβειες και τα fake news που «εκτοξευτήκαν» επί έναν μήνα, αλλά κυρίως τις τελευταίες δέκα ημέρες, που εν τέλει τους εγκλώβισαν σε μια κατάσταση αδράνειας, την οποία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μόνο λόγω της κατακραυγής που είχε αρχίσει να παίρνει διαστάσεις στον διεθνή Tύπο, αλλά και των συνεχών οχλήσεων από διεθνείς οργανισμούς.
Ο κύριος Υπουργός σε δηλώσεις του είπε ότι δεσμεύεται να συνεργαστεί με τον Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, «ώστε να μπορέσει να βρεθεί το σώμα του παιδιού στην τουρκική νησίδα και να ταφεί με αξιοπρέπεια από την οικογένειά του». Βέβαια δεν έκανε καμία αναφορά στο αν και ποιες κινήσεις προέβη η ελληνική κυβέρνηση μόλις έγινε γνωστή η πληροφορία στις 9 Αυγούστου και γιατί η κινητοποίηση φαίνεται να έγινε έξι μέρες αργότερα. Δεν εξήγησε πώς ξαφνικά οι, επί ημέρες, ανύπαρκτοι και «αόρατοι», έγιναν πραγματικοί άνθρωποι που βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Βέβαια παρά την απραγία τους δεν σταμάτησαν την αγαπημένη τους συνήθεια, να μας κατηγορούν όλους όσους ασχοληθήκαμε και ρωτούσαμε για το θέμα, είτε κοινοβουλευτικά, είτε με δημόσιες παρεμβάσεις, για ακόμη μια φορά ως «πράκτορες» και «φερέφωνα» του Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση η εργαλειοποίηση του προσφυγικού της τουρκικής κυβέρνησης, που είναι δεδομένη, δεν δικαιολογεί ούτε την παραβίαση του διεθνούς δικαίου,
ούτε και τη ρητορική αυτή.
Εχουν περάσει αρκετές ημέρες από την διάσωση και δεν έχει ακουστεί ούτε μια από τις ωφελούμενες συγγνώμες από αξιωματούχο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ούτε προς τον ελληνικό λαό για την σκοπούμενη παραπληροφόρηση και τις διαρροές, ούτε όμως και προς εκείνους που έχασαν το παιδί τους ή τέθηκαν σε σοβαρό κίνδυνο, επειδή ντε και καλά πρέπει να μην υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο.
Αλλά η συγγνώμη είναι και μια κίνηση που χρειάζεται θάρρος, εφόσον είναι ειλικρινής. Ας μας πουν, τουλάχιστον, κάποια στιγμή -αν και- τι θα κάνουν για να μην ξαναφτάσουμε σε αυτό το σημείο.
Θα διερευνηθεί η καταγγελία που λέει ότι οι περισσότεροι από τους 38, που εν τέλει διασώθηκαν, βρέθηκαν σε ελληνικό έδαφος στις 14 Ιουλίου και επαναπροωθήθηκαν με βίαιο και παράνομο τρόπο;
Θα ιδρυθεί, επιτέλους, το ανεξάρτητο παρατηρητήριο που επί μήνες ολόκληρους ζητά η αρμόδια Επίτροπος της Ε.Ε. αλλά κι εμείς με κάθε δυνατό τρόπο, ή θα επιμείνουν σε αυτό το κακέκτυπο που πρόσφατα νομοθέτησαν, ώστε να μπορούν να το ελέγχουν;
Θα αναληφθούν, σοβαρές πρωτοβουλίες, σε συνεργασία με την Ευρώπη, για τακτικές και νόμιμες οδούς μετανάστευσης και υποχρεωτική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών μέσα από ένα νέο Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Ασυλο;
Το έχουμε πει πολλές φορές, δεν περιμένουμε από την κυβέρνηση αυτή να γίνει ξαφνικά ο υπερασπιστής των αδύναμων, απαιτούμε όμως -και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε- να σέβεται απαρέγκλιτα και χωρίς αστερίσκους τις βασικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Απαιτούμε να είναι η χώρα μας ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Γιατί η προστασία των δικαιωμάτων των πιο αδύναμων, μας αφορά όλους, όχι μόνο γιατί είναι στο δημοκρατικό μας καθήκον αλλά και γιατί έχει ήδη φανεί, πως το «ξήλωμα» δεν σταματά ποτέ στους πιο ευάλωτους.
Ο Γιώργος Ψυχογιός είναι Βουλευτής Κορινθίας, Τομεάρχης Μεταναστευτικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ
