Στην πρώτη τηλεοπτική συνέντευξή του ο Ν. Ανδρουλάκης επέλεξε να κρατήσει ισορροπίες και να τονίσει ως στόχο την αυτόνομη πορεία του κόμματός του και την ισχυροποίησή του. Αυτά μέσες άκρες που θα έλεγε ένας νέος αρχηγός ενός μικρού κόμματος προκειμένου να οριοθετήσει τον χώρο του και να διεκδικήσει εφαλτήριο.
Πάντως αυτά τα λίγα που είπε φαίνεται πως ενόχλησαν τον πρωθυπουργό, που από το αρχικό ανοιχτό φλερτ προς τον Ανδρουλάκη, αμέσως μετά την εκλογή του, εμφανίστηκε αρκετά επικριτικός, δύο μέρες μετά, στη δική του συνέντευξη. Του φάνηκαν πολύ «κεντροαριστερά» αυτά που άκουσε από τον πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Αυτό που ενοχλεί τον Μητσοτάκη είναι η καταγραφόμενη απήχηση του Ανδρουλάκη στον «εκσυγχρονιστικό» χώρο και στους ακροκεντρώους που στήριξαν αποφασιστικά και συμμετέχουν στον κύκλο του σημερινού πρωθυπουργού.
Από τα λίγα που έχει πει ο κ. Ανδρουλάκης και δεν είναι κοινοτοπίες, αυτό που προκύπτει είναι μια «παραμετρική» αντιπολίτευση με προτάσεις διορθωτικές, «ρεαλιστικές», μέσα όμως στο ίδιο πλαίσιο πολιτικής με αυτή της Ν.Δ.
Αυτή μάλιστα η επιδεικτική προσήλωση στον «ρεαλισμό» πρόφτασε ήδη μια φορά να εκθέσει το ΚΙΝ.ΑΛΛ., όταν έσπευσε να προτείνει τη «ρεαλιστική» τιμή των 40 ευρώ για τα τεστ PCR κάνοντας ρελάνς στην τιμή των 47 ευρώ που καθόρισε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η συνέχεια με τις τιμές στην Κύπρο, στις Συκιές και στο Χαλάνδρι ήταν μια ουρανομήκης σφαλιάρα στον Άδωνι, η οποία όμως ακούστηκε και στη Χαριλάου Τρικούπη. Στο θέμα των PCR, όλα τα άλλα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης τάχθηκαν υπέρ της συνταγογράφησης όπως παντού σχεδόν στην Ευρώπη.
Στο θέμα του κατώτατου μισθού και πάλι οι προτάσεις του κ. Ανδρουλάκη κινδυνεύουν να υπερκεραστούν από την αύξηση που μελετά ο ανήσυχος για τα ποσοστά του πρωθυπουργός. Και αυτό διότι ο κ. Ανδρουλάκης έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι η αύξηση πρέπει να γίνει «με ρήτρες που αφορούν μόνον τον κατώτατο μισθό και όχι να δημιουργήσει περαιτέρω κλιμάκωση» στα υπόλοιπα μισθολογικά κλιμάκια. Ο πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δηλαδή βλέπει την αύξηση στον κατώτατο μισθό μόνο ως δίχτυ προστασίας για τους πιο αδύναμους και όχι ως αναπτυξιακή στρατηγική και αποδέχεται τη σκληρή νεοφιλελεύθερη δοξασία ότι η αύξηση των μισθών αυξάνει την ανεργία.
Ο κ. Ανδρουλάκης μίλησε για μια «σοσιαλδημοκρατική» κυβέρνηση. Ο ίδιος αναφέρεται στη «σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία» χωρίς να της προσδίδει περιεχόμενο. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, φερ’ ειπείν, εφαρμόζει όπου κυβερνά και προτείνει όπου δεν κυβερνά γενναίες αυξήσεις μισθών, τις οποίες μάλιστα θεωρεί βασικό εργαλείο ανάπτυξης και απορρίπτει τις θέσεις της Δεξιάς και εν προκειμένω και του κ. Ανδρουλάκη περί αύξησης της ανεργίας. Αυτό κάνουν το SPD, ο Σάντσες, ο Μπάιντεν. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία επίσης αναζητά συμμαχίες στα αριστερά της μετά από τον κυβερνητικό και ιδεολογικό εναγκαλισμό με τη Δεξιά που την έστειλε σε μονοψήφια ποσοστά. Αυτά που λέει ο κ. Ανδρουλάκης θυμίζουν πιο πολύ τη νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία του χθες, αυτό που στην Ελλάδα λέμε σημιτισμό.
Αν ισχύουν αυτά, τότε ο Μητσοτάκης βρήκε ανταγωνιστή και στρατηγικό εταίρο και αυτό του δημιουργεί νευρικότητα.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
