Ακούω δύο επιχειρήματα που δεν είναι εκτός λογικής, ωστόσο σίγουρα δεν επαρκούν.
Το πρώτο είναι πως σε κάθε έγκλημα, π.χ. δολοφονία, υπάρχει αναλογικότητα στην ποινή. Έχει να κάνει δηλαδή με τον τρόπο που συνέβη. Αλλιώς τιμωρείται η δολοφονία με μαχαίρι, αλλιώς με όπλο, αλλιώς σε άμυνα, αλλιώς αν ο δράστης έχει ψυχολογικά προβλήματα, αλλιώς σε πόλεμο. Το αυτό ισχύει και για το βιασμό με τον νέο ΠΚ.
Το δεύτερο είναι πώς αν οριστεί ο βιασμός με βάση τη μη συναίνεση, ρητά εντελώς δηλαδή και όχι όπως το θέτει ο νέος ΠΚ, είναι πιθανόν να δημιουργηθεί μια βιομηχανία δικών που σκοπός τους θα ήταν η δολοφονία χαρακτήρων για οποίο λόγο κι αν συμβεί αυτό.
Η απάντηση.
Δεν μετατρέπεται ο βιασμός σε πλημμέλημα αλλά δε θεωρείται ότι σε κάθε περίπτωση είναι κακούργημα. Τούτο ουσιαστικά είναι το πρόβλημα μιας και ο νομοθέτης δεν λαμβάνει υπόψιν του τα τεράστια ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα που μια γυναίκα (ή ένα παιδί ή ένας άντρας λιγότερο συχνά) δε μπορεί να ξεπεράσει καμιά φορά και πότε. Είναι δηλαδή τέτοια η σφοδρότητα, η βιαιότητα, οι συνέπειες εν πάσει περιπτώσει που προκύπτουν από την πράξη του βιασμού που θα έπρεπε να τις λάβει υπόψιν του ο νομοθέτης έτσι ώστε πάντα -ΠΑΝΤΑ- να θεωρείται κακούργημα και να τιμωρείται αναλόγως.
Η μη ρητή διατύπωση στον ορισμό του βιασμού ως μη συναίνεση για τον φόβο που περιέγραψα (βιομηχανία δικών) είναι εντελώς εκτός νομικής πραγματικότητας.
Πως, διάολε, τότε η ελληνική βουλή – και πολύ σωστά – κύρωσε τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης πριν λίγο καιρό που ορίζει το βιασμό και με βάση τη μη συναίνεση; Πως, διάολε, οκτώ χώρες της ΕΕ άλλαξαν τη δική του νομολογία ορίζοντας το βιασμό και με βάση τη μη συναίνεση;
Κι ακόμα παραπέρα. Πως, διάολε, όλες όλες -όλες- οι φεμινιστικές οργανώσεις ζητούν να οριστεί και έτσι ο βιασμός; Τρελές είναι όλες; και η διεθνής αμνηστία είναι παλαβή;
Κι άντε οι φεμινιστικές οργανώσεις είναι και κινηματικές, άρα ζητάνε και το μάξιμουμ, άρα υπερβάλλουν.
Υπερβάλλουν και οι περίπου 60 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που συνυπέγραψαν ερώτηση προς τον υπουργό δικαιοσύνης θέτοντας ακριβώς το ίδιο αίτημα πριν λίγο καιρό;
Λοιπόν, δεν δικαιολογούνται τα πάντα. Ορισμός μπορεί να βρεθεί χωρίς να συμβεί βιομηχανία απειλών και δικών και η μη συναίνεση μπορεί να διατυπωθεί με έναν νομικά έγκυρο τρόπο. Ας αντιγράφει νόμος από άλλη χώρα. Ας οριστεί πρωτογενώς και ευρηματικά. Αλλά φυσικά και γίνεται. Κι όταν δε γίνεται, δεν υπάρχει πολιτική βούληση και τα άλλα είναι οδοντόκρεμες.
ΥΓ: φαίνεται πως ο ορισμός θα αλλάξει σύμφωνα με τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Καλό νέο αν οριστεί προς τη σωστή κατεύθυνση.
