Ο κ. Σκυλακάκης έκανε μία ομιλία όπου στην αρχή και το τέλος μίλησε για συναίνεση και για το πόσο σημαντικό είναι να μην «πετροβολούμε» ο ένας τον άλλον.
Στη μέση της ομιλίας του βέβαια τα ξέχασε όλα αυτά. Και μας μίλησε λες και η ιστορία της Ελλάδας ξεκινάει το 2015. Μας είπε ότι από 2015 δεν υπήρχε αξιοπιστία και μετά ήρθε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη Ι φύγατε χωρίς να κλείσετε την αξιολόγηση, που αφήσατε άδεια ταμεία, και που το ΔΝΤ δήλωνε ότι η πορεία του προγράμματος έχει εκτροχιαστεί χωρίς επιστροφή;
Το 2009 και 2010 ποιοι εκτροχιάσανε τη χώρα; Ποιες πολιτικές δυνάμεις τη χρεοκόπησαν τη χώρα;
Να πάμε και πιο πριν; Από το 2001 και το 2002 φαινόταν ότι πράγμα δεν πάει καλά. Είχαμε προβλήματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Το ποσοστό των φορολογικών εσόδων στο ΑΕΠ ήταν χαμηλά σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Παρόλα αυτά θα συνεχίσω τη συζήτηση και θα υποθέσω ότι ήταν καλοπροαίρετη η προσπάθεια να κάνουμε σοβαρή συζήτηση χωρίς πετροπόλεμο.
Υπάρχουν δύο μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης:
Το πρώτο είναι ένα μοντέλο που βασίζεται ουσιαστικά στη φθηνή εργασία. Αυτό δηλαδή που ακολουθείτε εσείς, χωρίς αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με ελεύθερες απολύσεις, με κατάργηση του 8ώρου.
Το μοντέλο σας αυτό το ενισχύετε και από παρεμβάσεις σε άλλους τομείς. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για παράδειγμα, βοηθάει τα κολλέγια αλλά εξυπηρετεί ταυτόχρονα και αυτό το μοντέλο των χαμηλών μισθών.
Είναι βιώσιμο αυτό το μοντέλο; Δεν φαίνεται να καταλαβαίνετε ότι μπήκαμε στην κρίση με φοβερές ανισότητες.
Ας δούμε το εμπορικό ισοζύγιο. Υπάρχει μια μικρή βελτίωση. Αλλά δεν υπάρχουν σημάδια βελτίωσης του παραγωγικού μοντέλου. Η βελτίωση αυτή στο ισοζύγιο δεν μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.
Από που προκύπτει ότι η δική σας στρατηγική θα μειώσει τις ανισότητες; Από πουθενά δεν προκύπτει αυτό. Η πολιτική σας δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε βιώσιμη. Και δεν είναι βιώσιμη ακριβώς επειδή δεν είναι δίκαιη.
Το μεγάλο πρόβλημα του δυτικού κόσμου είναι οι ανισότητες, η φτώχεια, οι δουλειές χωρίς προοπτική, οι νέοι που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε να νοικιάσουν σπίτι.
Ποιες είναι οι προβλέψεις της ΝΔ για τις ανισότητες και τη φτώχεια τα επόμενα χρόνια;
Αυτό το μοντέλο όμως δεν πείθει πια. Τα προηγούμενα χρόνια το Νόμπελ το έπαιρναν από τη σχολή του Σικάγο. Ο Φάμα υποστήριζε ότι οι χρηματαγορές είναι πάντα αποτελεσματικές. Ο Λούκας βραβεύτηκε για την θεωρία για την ανεργία λέγοντας ότι οι εργαζόμενοι έχουν άποψη για το μέσο μισθό και επιλέγουν να μη δουλεύουν και να κάνουν διακοπές όταν ο μισθός πέσει κάτω από αυτή την τιμή και επιλέγουν να εργαστούν ότι βρίσκεται πάνω από αυτή την τιμή.
Φέτος το Νόμπελ οικονομίας πήγε στον Καρντ. Η συμβολή του ήταν διπλή: πρώτον η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν αυξάνει την ανεργία. Και δεύτερον οι μετανάστες έχουν ελάχιστη ή καμία επίδραση στο μισθό των ανθρώπων που ήδη εργάζονται.
Αν δείτε τι κάνετε εσείς για τον κατώτατο μισθό και ο κ. Μηταράκης για τους μετανάστες θα καταλάβετε ότι μπορεί η επιτροπή του νόμπελ μπορεί να έχει καταλάβει ότι υπάρχει ένα άλλο μοντέλο αλλά εσείς δεν το έχετε καταλάβει.
Αντί για ένα μοντέλο που βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, θα πρέπει να προαχθεί ένα μοντέλο που θα στηρίζεται απευθείας στην αύξηση των μισθών και τις καλύτερες θέσεις εργασίας. Αντί αυτού ισχυρίζεται ότι το παν είναι η αξιοπιστία στις αγορές. Είναι όντως;
Αν για παράδειγμα υιοθετήσουμε ένα flat tax rate, όπως υποστηρίζουν οι ρεπουμπλικάνοι, σίγουρα θα είμαστε πιο αξιόπιστοι. Γιατί οι πλούσιοι θα γίνουν πιο πλούσιοι και αν εκτροχιαστεί το χρέος θα κόψουμε επιδόματα. Αλλά αυτό θα ήταν τεράστιο λάθος να το κάνουμε.
Δεν πρέπει να κάνουμε ότι λένε οι χρηματαγορές. Πρέπει ως χώρα να έχουμε το δικό μας σχέδιο. Ναι χρειάζεται αξιοπιστία αλλά μπορείς να την κερδίσεις με διαφορετικούς τρόπους. Και τώρα που αλλάζει διεθνώς το παράδειγμα είναι ευκαιρία.
Σημεία Ομιλίας του Ευκλείδη Τσακαλώτου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και συντονιστή Οικονομικού Κύκλου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, στην Επιτροπή για το προσχέδιο του Προϋπολογισμού.
Πηγή: left
