Θα ήθελα, ξεκινώντας, να μας κάνετε μια συνολική αποτίμηση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών.
Ο κεντρώος υποψήφιος Εμμανουέλ Μακρόν ωφελήθηκε από τη διαφθορά που προκάλεσε την ήττα του δεξιού υποψηφίου Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος ήταν το φαβορί. Η Λεπέν με το ποσοστό που πήρε έδειξε ότι το κόμμα της έχει πλέον καθιερωθεί σε όλη τη χώρα. Και ακόμη περισσότερο, στις περιοχές που έχουν έντονα προβλήματα από την αποβιομηχάνιση και την ανεργία, όπως στην βορειοανατολική Γαλλία. Ωστόσο, το πραγματικό γεγονός των εκλογών είναι το διπλό τέλος της Δεξιάς και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Κάτι ανάλογο δεν είχε συμβεί ποτέ από τότε που η εκλογή προέδρου πραγματοποιείται με καθολική ψηφοφορία, δηλαδή από το 1965. Και φυσικά, το άλλο σημαντικό γεγονός προφανώς ήταν η άνοδος που είχε τις τελευταίες ημέρες ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, που παρά λίγο να βρεθεί στον δεύτερο γύρο.
Να μιλήσουμε περισσότερο για τον Μελανσόν. Πως ερμηνεύετε το ποσοστό του και τι ελπίδες θεωρείτε ότι γεννάει ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου;
Το ποσοστό που πήρε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν αποτελεί αναμφισβήτητα το σημείο από το οποίο μπορεί να ξεκινήσει η ανασύνθεση της γαλλικής Αριστεράς. Ειδικά μετά το απογοητευτικό αποτέλεσμα του Αμόν, που πήρε το χαμηλότερο ποσοστό που είχε υποψήφιος των Σοσιαλιστών από το 1969. Αλλά για τον Μελανσόν, όπως και για άλλους, θα πρέπει να περιμένουμε τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Τώρα, όλοι συμφωνούν ότι το μεγάλο ποσοστό του οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στο προσωπικό του ταλέντο στη ρητορική. Η νομοθεσία θα τον αναγκάσει να κάνει συμφωνίες με το Κομμουνιστικό Κόμμα, και αυτό θα μπορούσε να φέρει την Αριστερά σε ένα πολύ καλό επίπεδο εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο. Όμως η στρατηγική του Μελανσόν δεν είναι πάντα πολύ ευανάγνωστη. Φαίνεται ότι προς το παρόν θα κρατήσει τους υποψηφίους σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες όπου οι κομμουνιστές έχουν δικούς τους εκλεγμένους, ή έχουν υποψήφιους σε καλή εκλόγιμη σειρά. Όλες οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν τις επόμενες ημέρες, και από αυτές θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό οι πραγματικές δυνατότητες της επιρροής του Μελανσόν.
Τι σημαίνει για την πολιτική ζωή στη Γαλλία το γεγονός ότι οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων δεν θα βρεθούν στον δεύτερο γύρο; Θεωρείτε ότι διαμορφώνεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό; Ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος καινούριος;
Είναι βέβαιο ότι ένας νέος κύκλος ανοίγει. Αλλά υπάρχει ένα παράδοξο. Το γεγονός ότι ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών υπέστη μια τρομερή ήττα οφείλεται στην ένταξη πολλών δεξιών στελεχών του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην εκστρατεία του Μακρόν. Επομένως, γεννιέται μια νέα κεντροαριστερά, ίσως γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό, Μανουέλ Βαλς. Όμως, αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα πεθάνει, η σοσιαλδημοκρατία τελείωσε. Θα μπορούσε να επανασυσταθεί μέσα από δεξιότερες επιλογές, όπως το γερμανικό SPD, ωστόσο το ερώτημα είναι τι θα κάνει η αριστερή πτέρυγά του. Αυτή η πτέρυγα υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί γρήγορα σε αδειανό κέλυφος. Γύρω από αυτό, πολλά θα παιχτούν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Όλα δείχνουν ότι μετά τις εκλογές της 7ης Μάιου νέος πρόεδρος θα είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν. Πως βλέπετε την επόμενη μέρα; Υπάρχει κάποια πιθανότητα να επιβάλει η Γαλλία μια πολιτική κατά της λιτότητας στην ημερήσια διάταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι ένας ορθόδοξος νεοφιλελεύθερος. Θα ενταχθεί στην πολιτική παράδοση της Μέρκελ. Στόχος του είναι να συντρίψει ότι έχει απομένει από το κοινωνικό κράτος στην Γαλλία. Το άλλοθι του είναι η καταπολέμηση της ανεργίας, όμως στην πραγματικότητα θέλει να καταστρέψει τα εργασιακά δικαιώματα με την αύξηση της επισφαλούς εργασίας. Είναι απίθανο να αποτελέσει ένα σημείο καμπής της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής. Στην πραγματικότητα είναι ο πολιτικός κληρονόμος του Φρανσουά Ολάντ, αλλά θέλει να πάει πιο πέρα από αυτόν στην ευελιξία της εργασίας και στις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Είναι προφανές, ότι θα συνταχτεί πλήρως με τη δημοσιονομική ορθοδοξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε, ότι ήταν ο ανεπίσημος συντάκτης του περυσινού αντεργατικού νόμου που είχε προκαλέσει μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι μια σκληρή αναμέτρησή με τα κοινωνικά κινήματα.
Τη συνέντευξη πήρε ο Δημήτρης Γκιβίσης
Πηγή: Η Εποχή
