Αυτή τη στιγμή για μένα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αριστερό κόμμα. Ούτε ο πρόεδρός του. Και οι δικές μου βάσεις είναι αυτές της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το να μοιράζομαι με έναν άνθρωπο μια κοινή ταυτότητα –για παράδειγμα είμαστε και οι δύο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και πιθανώς σε αυτή τη βάση έχουμε κάποιες κοινές διεκδικήσεις–, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να βρισκόμαστε και στο ίδιο σημείο πολιτικά.
Η Ελενα-Ολγα Χρηστίδη συγκαταλέγεται στο «νέο αίμα» της Νέας Αριστεράς. Πολιτικοποιημένη από νεαρή ηλικία, βρέθηκε μπροστά σε ουκ ολίγους κοινωνικούς αγώνες, δίνοντας μάχη για την ορατότητα και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφ.Συν.» μιλά για τους λόγους που την οδήγησαν να κατέβει υποψήφια, για τα δικαιώματα, τις προτεραιότητες και την ανάγκη ανασύνθεσης της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου.
● Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την πολιτική και γιατί επιλέξατε να είστε υποψήφια με τη Νέα Αριστερά;
Δεν έχω ασχοληθεί ξανά με την κεντρική πολιτική, βρίσκομαι όμως στα κινήματα από τα 18 μου, από όταν πρωτομπήκα στο Πανεπιστήμιο. Εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, για περισσότερα από δώδεκα χρόνια είμαι ενεργή στο ΛΟΑΤΚΙ+ και φεμινιστικό κίνημα. Κατά συνέπεια, δεν είχα κομματική δράση, αλλά είχα πάντα πολιτική δράση. Κι αυτό έκανε ακόμη πιο δύσκολη την επιλογή μου τώρα. Πήρα την απόφαση όμως, γιατί μου είναι πάρα πολύ σαφές ότι στον χώρο της Αριστεράς, αλλά και στον γενικότερο προοδευτικό χώρο, βιώνουμε μια ματαίωση. Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο λόγω της ηγεμονίας της Ν.Δ., αλλά επειδή δεν βλέπουμε και μια σαφή απάντηση. Επιλέγω λοιπόν να συμμετέχω σε κάτι που μπορεί να αποτελέσει μια δημιουργική και μαχητική απάντηση.
● Μια και αναφερθήκατε στον αριστερό, προοδευτικό κόσμο και από τη στιγμή που δεν είχατε κομματικοποιηθεί κάπου συγκεκριμένα στο παρελθόν, γιατί δεν προτιμήσατε τον ΣΥΡΙΖΑ που τρέχει μια νέα διαδικασία επιλογής υποψηφίων και που έχει έναν πρόεδρο ο οποίος με γενναιότητα για τα ελληνικά δεδομένα δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι είναι ομοφυλόφιλος;
Επειδή αυτή τη στιγμή για μένα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αριστερό κόμμα. Ούτε ο πρόεδρός του. Και οι δικές μου βάσεις είναι αυτές της Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το να μοιράζομαι με έναν άνθρωπο μια κοινή ταυτότητα –για παράδειγμα, είμαστε και οι δύο μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και πιθανώς σε αυτή τη βάση έχουμε κάποιες κοινές διεκδικήσεις– δεν σημαίνει ότι μπορούμε να βρισκόμαστε και στο ίδιο σημείο πολιτικά. Πιστεύω ότι ο δρόμος που έχει πάρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι επικίνδυνος και καταστροφικός για όλη την Αριστερά.
● Θεωρείτε ότι υπάρχει ένας κίνδυνος συμβιβασμού για ένα άτομο που έως τώρα ήταν στα κινήματα και τώρα καλείται να τα δει από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας;
Εμένα με αφορούσε να βρίσκομαι σε μια αριστερή δύναμη, χωρίς συμβιβασμούς, που ταυτόχρονα την απασχολεί να δώσει λύσεις σήμερα. Με αριστερές αρχές και ταυτόχρονα ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα με απτά υλικά αποτελέσματα. Αυτός είναι και ο λόγος που ίσως να μην μπορούσα να βρεθώ σε άλλες δυνάμεις, π.χ. της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Με αφορά, για παράδειγμα, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Αριστεράς, παρά το γεγονός ότι έχω πρόβλημα με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη στάση της στη γενοκτονία της Παλαιστίνης, τις ξενοφοβικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κ.ά. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να βρισκόμαστε στο Ευρωκοινοβούλιο και να δώσουμε εκεί τη μάχη για όλα αυτά. Αρα, υπό αυτή την έννοια, λέω όχι στους μεγάλους ιδεολογικούς συμβιβασμούς, δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να υπηρετήσω– αλλά λέω ναι σε συγκεκριμένες και στοχευμένες πολιτικές συνεργασίες σε μια καθαρή προγραμματική βάση, όπως έγινε για παράδειγμα στην Ισπανία.
● Πόσο δύσκολο είναι για ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να βγει και να πει ανοιχτά ότι κατεβαίνει στην πολιτική αρένα και να ζητήσει την ψήφο του κόσμου;
Δεν είναι εύκολο. Οπως δεν είναι εύκολο για ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο να είναι out στην καθημερινότητά του, στην οικογένειά του, στη δουλειά του. Είναι κάτι που σε προσωπικό επίπεδο το έχω πληρώσει στον βαθμό που μου αντιστοιχούσε, μια και είμαι out από τα 20 μου χρόνια. Εχω δει την επίδραση που είχε αυτό στη δουλειά και την επιβίωσή μου, στο επιστημονικό πεδίο που κινούμαι, στο περιβάλλον μου. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και απαραίτητο, γιατί χωρίς εκπροσώπηση και χωρίς θέσεις στο τραπέζι δεν μπορούν να επέλθουν αλλαγές. Δεν μπορεί άλλοι να μιλούν στο δικό μας όνομα. Οπως π.χ. εμείς, ως λευκά ή γηγενή άτομα, δεν μπορούμε να μιλάμε εξ ονόματος προσφύγων και μεταναστών/τριών, πρέπει να δημιουργούμε χώρο στο τραπέζι.
● Ποια είναι η άποψή σας για τα άτομα της πολιτικής που είναι ΛΟΑΤΚΙ+ αλλά δεν έχουν μιλήσει δημόσια για την ταυτότητά τους;
Σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα κάθε ατόμου να το κάνει ή να μην το κάνει, όποτε το ίδιο κρίνει. Ως ψυχολόγος εξειδικευμένη σε θέματα φύλου και σεξουαλικότητας, λέω πάντα ότι αν θέλετε να στηρίξετε ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο μην του λέτε «πήγαινε μίλα». Αλλά φυσικά ούτε και «μη μιλήσεις». Κάθε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο χρειάζεται στήριξη ώστε να μπορέσει το ίδιο να διερευνήσει πότε θα αποφασίσει να μιλήσει ανοιχτά.
Αυτό ισχύει και για τα πολιτικά πρόσωπα που δεν είναι out. Δεν τιμώ ωστόσο άτομα που βρίσκονται στον πολιτικό βίο και κατέχουν κοινωνική ή οικονομική ισχύ, αλλά δεν μιλάνε. Σέβομαι την επιλογή αυτή, αλλά δεν την εκτιμώ πολιτικά. Το να είσαι out είναι πολιτική θέση – κι εφόσον έχεις αποφασίσει να κατέβεις στην πολιτική, είναι κρίσιμο να το κάνεις και με αυτή την ταυτότητά σου, και να υπερασπιστείς τα πολιτικά επίδικα που απορρέουν από αυτή απέναντι στο στίγμα και τις διακρίσεις. Βέβαια, ας αναλογιστούμε γιατί κοινωνικά βρισκόμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο, της τόσο μεγάλης δυσκολίας ακόμα και για ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που απολαμβάνουν άλλου είδους προνόμια να μιλήσουν ανοιχτά.
● Σας προβληματίζει το γεγονός ότι η Νέα Αριστερά παρουσιάζει χαμηλές πτήσεις στις δημοσκοπήσεις;
Αυτή τη στιγμή κοινωνικά και πολιτικά βρισκόμαστε σε μια φάση οπισθοχώρησης της Αριστεράς. Οτιδήποτε κι αν είχε δημιουργηθεί τώρα, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να κάνει μία έκρηξη ανόδου στον αριστερό χώρο. Από την άλλη πλευρά, σε αυτούς τους πολύ λίγους μήνες ύπαρξης της Νέας Αριστεράς φαίνεται καθαρά η ανάγκη να υπάρχει. Μιλώντας για ιδέες, πολιτικές, προτάσεις, είμαστε σίγουροι και σίγουρες ότι η Νέα Αριστερά θα επιβεβαιωθεί και στις ευρωεκλογές. Αυτό αξίζει να κάνουμε, μέσα στη δυσκολία θα κινηθούμε, αλλά ήδη αποδίδει καρπούς, γιατί η κοινωνία το χρειάζεται.
● Αν εκλεγείτε στην Ευρωβουλή, ποιες θα ήταν οι προτεραιότητές σας πέρα από το κομμάτι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Βάζω και το κομμάτι του κράτους δικαίου στο ευρύτερο πεδίο των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας που αναφέρατε, και σας απαντώ για άλλα πεδία: με αφορούν κατά προτεραιότητα η κλιματική κρίση και η οικονομία, που πάνε μαζί. Αν δεν μιλάμε για αριστερές πολιτικές σε οικονομικό επίπεδο, όπως αναδιανομή προς τα κάτω ή φορολογία του πλούτου, πώς θα μιλάμε για επιπλέον πόρους στη δημόσια υγεία και την παιδεία, ή λύσεις στην κλιματική κρίση και μια δίκαιη πράσινη μετάβαση;
Η διασφάλιση της ειρήνης είναι επίσης ένα κομβικό ζήτημα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε φάση ρευστότητας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για αλλαγή πολιτικών αν δεν αντιληφθούμε ότι οι πολιτικές διασταυρώνονται μεταξύ τους. Η κλιματική κρίση έχει σχέση με την οικονομία και τις ταξικές διεκδικήσεις, που συναντιούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, που έχουν σχέση με το κράτος δικαίου κ.ο.κ. Χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη, συνεκτική πρόταση απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό.
Δημήτρης Τερζής
