Οταν το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ διέδιδε επί μήνες ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να κάνει ταυτόχρονα τις βουλευτικές εκλογές με τις εκλογές για την ευρωβουλή, άφηνε να εννοηθεί ότι επρόκειτο για μια πονηρή σκέψη τού Μαξίμου, που σκοπό είχε να προκαλέσει δυσκολίες στη ΝΔ. Στην πραγματικότητα, ήταν μια δική της επιθυμία, γιατί είχε ήδη αναδειχθεί ότι η επιμήκυνση του βίου της κυβέρνησης ήταν η αχίλλειος πτέρνα τού στρατηγικού σχεδιασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βασική ιδέα της ήταν η επίσπευση των εκλογών και βασικό επιχείρημα γι’ αυτήν ο ισχυρισμός πως η κυβερνητική πολιτική οδηγεί στην καταστροφή. Δεν είναι κακή ιδέα για αντιπολιτευτική γραμμή σε μια κατάσταση όπου η καταστροφή φαίνεται πιθανή. Όταν, όμως, η σκοτεινή πρόβλεψη δεν επαληθεύεται, τότε ο στρατηγικός σχεδιασμός βρίσκεται στον αέρα και το κόμμα που τον επέλεξε περιέρχεται σε αδιέξοδο.
Νέα κατάσταση, ίδια συνθήματα
Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η ΝΔ. Γι’ αυτό και θα προτιμούσε να τελειώνει με όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις τον Μάιο. Όχι για να σώσει από τον καταστροφικό ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα. Αλλωστε, αφού δεν μπόρεσε να το πετύχει τριάμισι χρόνια τώρα, το «κακό» έχει γίνει. Τι να σώσει… Θα μπορούσε, βέβαια, να αλλάξει τακτική – νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα – όμως φαίνεται ότι για κάποιους λόγους δεν είναι δυνατόν. Κι έτσι συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό, να μιλάει για μια κυβέρνηση που κρατάει δέσμια τη χώρα στην ακινησία, τη στιγμή που ένα σωρό θετικά -οικονομικά, δημοσιονομικά, χρηματοδοτικά, κοινωνικά – στοιχεία δείχνουν με σαφήνεια το αντίθετο, ότι κινείται προς θετική κατεύθυνση, πράγμα που γίνεται αισθητό και στους τελικούς αποδέκτες, όπως διαπιστώνουν και πρόσφατες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης.
Μερικοί αναλυτές τείνουν να αποδώσουν τη δυσκολία αυτή στο γεγονός ότι η ΝΔ παρουσίασε από πολύ νωρίς στις δημοσκοπήσεις ψηλή συσπείρωση, της τάξης του 85 με 90 τοις εκατό, ενώ δυσκολεύεται να έχει σημαντική διείσδυση σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Πρόκειται, όμως, για μια διάγνωση του συμπτώματος και όχι της πιθανής αιτίας. Γιατί δεν είναι η συσπείρωση της ΝΔ που έχει πιάσει ταβάνι, είναι η στρατηγική της που το έχει πάθει. Κι αυτό που κάνει την ηγεσία της να δείχνει τελευταία σημάδια εκνευρισμού και να υποπίπτει σε σημαντικές επικοινωνιακές «πατάτες», είναι ο κίνδυνος που διαβλέπει, μέσα στο επόμενο γεμάτο κυβερνητική δράση πεντάμηνο, να επιταχυνθεί η ήδη καταγραφόμενη τάση ανόδου των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που το δικό της πολιτικό ταβάνι έχει φτάσει στο ζενίθ και δεν μπορεί να αποδώσει άλλο η τακτική «όλα είναι μαύρα». Σε μια τέτοια περίσταση δεν θα έχει διαψευστεί μόνο για μια ακόμη φορά η πρόβλεψη της καταστροφής, αλλά θα προστίθενται και θετικά νέα στοιχεία με ορατή θετική επίπτωση στη ζωή του κόσμου, που θα κάνουν ακόμα λιγότερο πιστευτό τον αντιπολιτευτικό λόγο.
Με όλα τα όπλα στη μάχη
Το πρόσφατο επεισόδιο της εισόδου του κ. Μαρινάκη στον αγωνιστικό χώρο της πολιτικής απ’ ευθείας, χωρίς μεσολαβητές, προκειμένου να ρίξει το βάρος του στην κρίσιμη εκλογική μάχη υπέρ της ΝΔ και κατά του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει μάλλον να ερμηνευθεί και σαν αποτέλεσμα της εκτίμησης ότι είναι απαραίτητη η άμεση βοήθεια και συνδρομή προς τη ΝΔ. Δεν αρκεί η έμμεση. Αν ο αγών δεν ήταν υπέρ πάντων, το αφεντικό δεν θα χρειαζόταν να εκτεθεί τόσο χοντρά. Οσο προσωπικό τόνο κι αν είχαν οι ραδιοφωνικές «εξομολογήσεις» του, δεν έγιναν μόνο για την υπεράσπισή του ως δικαστικά ελεγχόμενου για δύο κακουργηματικές υποθέσεις. Η εμφάνισή του στο προσκήνιο είναι η ακραία έκφραση του αδιεξόδου της στρατηγικής τους. Αντί να σκεφτούν μια διαφορετική γραμμή, καλούνται για ενίσχυση οι, κυριολεκτικά χρυσές, εφεδρείες.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να επωφεληθεί ούτε από το πεδίο της οικονομίας, που θεωρούσε προνομιακό για το κόμμα του. Σε κάθε του προσπάθεια να το πράξει, ξεπηδούν κάθε τόσο τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Αλλά και πέρα από αυτό, η πολεμική του και σ’ αυτό το πεδίο εξακολουθεί να είναι καταστροφολογική, με την παραλλαγή απλώς του μηνύματος ότι μόνο η ΝΔ μπορεί να μας σώσει από την καταστροφή – που όμως δεν λέει να έρθει.
Το θέμα είναι τα δικά σου λάθη
Θα ήταν, βέβαια, λάθος από την πιο πάνω περιγραφή να βγάλει κάποιος το συμπέρασμα ότι η διαδρομή ως τις βουλευτικές εκλογές θα είναι εύκολη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική των συμμαχιών που έχει επιλέξει, φαίνεται να τον ευνοεί και να δημιουργεί θετικό κλίμα, όπως δείχνουν παντού οι πρώτες προεκλογικές συγκεντρώσεις. Όμως, στην Κουμουνδούρου και στο Μαξίμου πρέπει να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα πως και στις δικές τους πολιτικές υπάρχουν ταβάνια. Το μήνυμα της συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων έχει πιάσει τόπο και, όπως φαίνεται, συγκινεί και κινητοποιεί κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι εν αναμονή ψηφοφόροι, που είναι αποφασιστικά πολλοί, έχουν πειστεί για όλα. Υπάρχουν πολλοί και δύσκολοι, που ζητούν μείζονες αποδείξεις. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι θεωρούνται – αν αυτό μπορεί να ειπωθεί – ήδη δεδομένοι, δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν άστοχες ή αψυχολόγητες κινήσεις ή επιλογές προσώπων.
Τα περιθώρια ανοχής με την επίκληση του μείζονος κινδύνου της δεξιάς και της ακροδεξιάς δεν είναι δεδομένα ή απεριόριστα. Εκεί που ελπίζεις ότι με πολιτικά επιχειρήματα θα πείσεις όσους εξ αριστερών σε παρακολουθούν κριτικά, μπορεί με απερίσκεπτες επιλογές να προκαλέσεις αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές ακόμα και σε παλιούς ψηφοφόρους τού ΠΑΣΟΚ, που κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσουν βλέποντας να προβάλλονται όψιμα κάποια στελέχη, τα οποία τους θυμίζουν εποχές και συμπεριφορές που έχουν προ πολλού απορρίψει.
Στην προκείμενη εκλογική μάχη και στην άλλη που ακολουθεί το φθινόπωρο ο σκοπός είναι να ριχτούν όσο γίνεται ευρύτερες δυνάμεις με το πιο ακμαίο ηθικό και με την πιο εδραιωμένη πεποίθηση ότι εμπλέκονται σ’ έναν αγώνα με προοπτική, που δίνεται στο όνομα και για το συμφέρον των πολλών, και δεν αφήνει χαραμάδες για να περάσουν ιδέες και αντιλήψεις ασύμβατες με τις αξίες της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς.
Χαράλαμπος Γεωργούλας
Πηγή: Η Εποχή
