Τα τουρκικά ΜΜΕ και η κοινή γνώμη συζήτησαν την περασμένη εβδομάδα για το θάνατο ενός 20χρονου φοιτητή και μιας 30χρονης γυναίκας σε τραγικές συνθήκες. Αυτοί οι δύο ξεχωριστοί θάνατοι έχουν θρησκευτικές και πολιτικές διαστάσεις.
Στην πρώτη περίπτωση, πρόκειται για την αυτοκτονία του Ενές Καρά, δευτεροετούς φοιτητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Firat στην πόλη Έλαζιγ (Ανατολική Ανατολία). Ο Καρά άφησε ένα γράμμα και ένα βίντεο, εξηγώντας τους λόγους για τον τερματισμό της ζωής του. Κατόπιν αιτήματος των γονέων του, έμενε σε μία φοιτητική εστία που διοικείται από μια θρησκευτική, ριζοσπαστική ισλαμιστική, αίρεση, την Κοινότητα Nour, η οποία ιδρύθηκε από τον Σαΐντ Νουρσί (1878-1960). «Βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον, όπου έχω χάσει κάθε χαρά της ζωής», είχε γράψει ο Ενές. Δήλωνε άθεος και διαμαρτυρόταν για την καταστολή των επικεφαλής της εστίας: «Δεν αισθάνομαι ελεύθερος εδώ. Έχω μόλις 3 από τις 24 ώρες της μέρας για τον εαυτό μου. Μας αναγκάζουν να διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία. Επιπλέον, πήραν το φορητό υπολογιστή μου», είχε δηλώσει.
Ο πατέρας του Ενές, ο οποίος δηλώνει με υπερηφάνεια ότι ολόκληρη η οικογένεια «ανήκει σε αυτή την Κοινότητα εδώ και 25 χρόνια», θεώρησε ότι ο γιος του «έπρεπε να γνωρίζει τα τελετουργικά της αίρεσης». Μετά από αίτημά του, το δικαστήριο αποφάσισε την απαγόρευση δημοσίευσης πληροφοριών και σχολίων ως προς το θάνατο του γιου του. «Η ιδιωτικότητά μας παραβιάζεται και πολλά ΜΜΕ χρησιμοποιούν αυτό το περιστατικό για δικούς τους ιδεολογικούς σκοπούς», δήλωσε.
Οι θρησκευτικές αιρέσεις, τα ιδιωτικά κορανικά σχολεία και κάθε άλλη οργάνωση που βασίζεται στη θρησκεία απαγορεύτηκαν με νόμο του 1925. Αλλά ειδικά μετά την έλευση του Ερντογάν στην εξουσία, αυτές οι πολιτικά, οικονομικά και άμεσα υποστηριζόμενες από την κυβέρνηση αιρέσεις και Κοινότητες επανεμφανίστηκαν. Συγκεκριμένα, δραστηριοποιούνται ιδιαιτέρως στον τομέα της εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της Πρωτοβάθμιας. Το Υπουργείο Παιδείας υπογράφει πρωτόκολλα με αυτές τις αιρέσεις, οι οποίες έχουν το επίσημο καθεστώς Ιδρύματος, έτσι ώστε να παρεμβαίνουν στα σχολεία και τα Γυμνάσια.
Ήταν και πάλι αυτές οι αιρέσεις που είχαν ζητήσει το Μάρτιο του 2021 την ακύρωση από τον Ερντογάν, της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, μιας σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη διασφάλιση και την ενίσχυση των δικαιωμάτων των γυναικών.
Σύμφωνα με τις εκθέσεις της Γενικής Διεύθυνσης Θρησκευμάτων, υπάρχουν 30 περίπου αιρέσεις στην Τουρκία με περισσότερα από 400 παραρτήματα. Αυτές οι αιρέσεις θεωρούνται ως ένα μεγάλο δυναμικό ψηφοφόρων για το κόμμα του Ερντογάν.
Ο θάνατος του Ενές προκάλεσε μεγάλη δημόσια κατακραυγή. Με εξαίρεση τον Ερντογάν, τον ακροδεξιό σύμμαχό του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και τον πρώην Πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, πρόεδρο του -αντιπολιτευόμενου, αλλά πάντα ισλαμιστικού- «Κόμματος του Μέλλοντος». Ο Αλί Μπαμπακάν, πρώην Υπουργός Οικονομίας του Ερντογάν, μετριοπαθής Ισλαμιστής και σήμερα στην αντιπολίτευση, πρόεδρος του «Κόμματος Δημοκρατίας και Προόδου» («DEVA»), επίσης λίγο ή πολύ ισλαμιστικό, δήλωσε ότι δεν πρέπει να καταδικάζουμε και να κατηγορούμε τις αιρέσεις.
Όλα τα αριστερά κόμματα, οι φιλελεύθεροι, οι δημοκράτες, οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι καταδίκασαν έντονα τις αιρέσεις και την εξουσία και απαίτησαν αυστηρό έλεγχο ή ακόμη και απαγόρευση των αιρέσεων.
Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση θανάτου, πρόκειται για την Οζγκέ Νουρ Τεκίν, μια 30χρονη παντρεμένη γυναίκα με ένα παιδί, κάτοικο Άγκυρας. Είχε ψυχολογικές διαταραχές, ο σύζυγός της και οι γονείς της είχαν ζητήσει τη συμβουλή ενός ψευτοϊμάμη από το Καϊσερί (Κεντρική Ανατολία), τον Ερντάλ Καγιά. Ο τελευταίος είχε προτείνει στο σύζυγο να δώσει 100 ξυλιές στους γλουτούς της συζύγου του, να θυσιάσει ένα πρόβατο και να προσευχηθεί για πολύ καιρό, «για να βγάλει το τζίνι που βρίσκεται στην κοιλιά της γυναίκας»! Συμβουλές που πραγματοποιήθηκαν με τη συνεργασία των μελών της οικογένειας και η Τεκίν υπέκυψε στα τραύματά της. Η αστυνομία συνέλαβε αρχικά τον ψευτοϊμάμη, το σύζυγο και ορισμένα μέλη της οικογένειας, αλλά ο εισαγγελέας τους άφησε αργότερα ελεύθερους.
Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι φεμινιστικές ομάδες καταδίκασαν αυτή τη δολοφονία, ενώ η σιωπή βασιλεύει στην πλευρά της εξουσίας. «Στον 21ο αιώνα ζούμε ακόμα κάτω από το σκοτάδι και την άγνοια του Μεσαίωνα», δήλωσε ο δημοσιογράφος Ισμαήλ Σαϊμάζ.
«Το πολιτικό Ισλάμ δεν είναι απλώς ένα διοικητικό σύστημα ή μία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, χρωματισμένη θρησκευτικά, είναι μία πολιτική που σκοτώνει τους άοπλους νέους και γυναίκες», σημειώνει ένας πρώην Κούρδος βουλευτής, εξόριστος στην Ευρώπη.
Ραγκίπ Ντουράν
Πηγή: TVXS
