Η πολιτική του κ. Μητσοτάκη είναι ορατή και γνωστή σε όποιον δεν εθελοτυφλεί. Το ερώτημα που γεννήθηκε αυτές τις μέρες με το κλείσιμο του Attica TV είναι το αν η δημοκρατική αντιπολίτευση είναι σε θέση να αντιδράσει σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς που θυμίζουν πολιτική Τραμπ, Όρμπαν και Φάρατζ.
Η αιφνιδιαστική απόφαση της εταιρείας Wide Media (ιδιοκτησίας Δημήτρη Μπάκου, Γιάννη Καϋμενάκη και Αλέξανδρου Εξάρχου) να κλείσει το κανάλι «Attica TV» προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Πρώτα απ’ όλα επειδή βρέθηκαν –έτσι ανεξήγητα και απροειδοποίητα- χωρίς δουλειά 70 περίπου εργαζόμενοι, αλλά και επειδή το κλείσιμο του καναλιού αποφασίστηκε τη στιγμή που όλα έδειχναν σημαντική άνοδο στην τηλεοπτική και διαδικτυακή μετάδοση των ενημερωτικών εκπομπών του.
Η επίσημη αιτιολογία που προβάλλει η εταιρεία, ότι δηλαδή ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις με τον ιδιοκτήτη της συχνότητας Δήμο Ασπροπύργου, δεν είναι καθόλου πειστική. Η διάρκεια της σύμβασης μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη θα επέτρεπε στους τέσσερεις μήνες που μεσολαβούν να επιχειρηθεί μια αμοιβαία επωφελής λύση. Το σοβαρότερο είναι ότι ο Δημήτρης Κανελλόπουλος της «Εφημερίδας των Συντακτών» επικοινώνησε με τον δήμαρχο Ασπροπύργου, Γιάννη Ηλία, ο οποίος του είπε ότι η πρόταση που του έγινε ήταν προφορική και ότι το μηνιαίο τίμημα που του έδιναν ήταν το 1/4 από το προηγούμενο, δηλαδή από 20.000 πρότειναν 5.000 («Μπήκε λουκέτο στο Attica TV»).
Κακά τα ψέματα. Το κανάλι κλείνει επειδή πέτυχε κάτι απρόσμενο. Προκάλεσε στις ενημερωτικές εκπομπές του, στις συνεντεύξεις, στις έρευνες και στα σχόλιά του έναν ουσιαστικό «διάλογο» όσων αντιπολιτεύονται το καθεστώς Μητσοτάκη. Κι αυτό προφανώς βρισκόταν έξω από τις αρχικές προθέσεις της ιδιοκτησίας, η οποία διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με την πολιτική εξουσία. Για τη δραστηριότητα των τριών επιχειρηματιών και τις 132 εταιρείες τους παραπέμπω στην έρευνα της ομάδας Solomon «Who owns the media («Σε ποιον ανήκουν τα ΜΜΕ») και στο σχόλιο της Άντας Ψαρρά («Πώς αναποδογύρισε το Attica TV;»).
Σ’ αυτές τις 132 εταιρείες περιλαμβάνονταν δυο τηλεοπτικοί σταθμοί, το Attica TV και το Action 24. Το δεύτερο είναι βέβαια ακλόνητο και ενισχύεται με κάθε τρόπο από τους ιδιοκτήτες. Όχι μόνο επειδή πρόκειται για ιδιόκτητη συχνότητα, αλλά κυρίως επειδή ανήκει στη συντριπτική πλειοψηφία των καναλιών που θεωρούν υποχρέωσή τους να συμπαραστέκονται στο «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη και να ξεπερνούν με ευκολία όσα αποκαλύπτονται για «δευτερεύοντα» ζητήματα, όπως τα θύματα της πανδημίας, οι υποκλοπές, το ναυάγιο της Πύλου ή το έγκλημα των Τεμπών.
Άρα το Action 24 καλά κρατεί. Το πρόβλημα για τους ιδιοκτήτες ήταν το Attica TV, ο φτωχός συγγενής της δυάδας, ο οποίος –άθελά τους- άρχισε να συναγωνίζεται σε το Action 24 και φυσικά να ενοχλεί το Μαξίμου. Ήδη από τον Ιανουάριο του 2025 εμφανιζόταν το Action 24 με 1.800.000 τηλεθεατές και το Attica TV με 1.310.000 (cnn.gr). Η ανοδική πορεία του Attica TV συνεχιζόταν μέχρι τις τελευταίες μέρες.
Η κυβέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να μείνει άπραγη. Η αρχική της σκέψη ήταν να κάνει ότι δεν το βλέπει, να αδιαφορεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται για ένα δεύτερης κατηγορίας, περιθωριακό μέσο. Αν αναζητήσει κανείς στην επίσημη ιστοσελίδα του κυβερνητικού εκπροσώπου τις συνεντεύξεις του Παύλου Μαρινάκη σε ιδιωτικά κανάλια στο χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2024 μέχρι σήμερα, θα πέσει πάνω σε 42 συνεντεύξεις στον Σκάι και καμία στο Attica TV. Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο συναντάμε και επτά (7) συνεντεύξεις του στο Action 24, σημάδι ότι δεν τον αποθάρρυνε η κλίμακα του κοινού στο οποίο απευθύνεται κάθε κανάλι, αλλά η απόστασή από τις προδιαγραφές του Μαξίμου.
Αυτό που συνέβη δηλαδή τώρα με το κλείσιμο του Attica TV δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εφαρμογή της κεντρικής πολιτικής του Μεγάρου Μαξίμου για τον πλήρη έλεγχο των μέσων ενημέρωσης.
Τον Ιούλιο του 2000 δεν είχε περάσει ούτε χρόνος από την ανάδειξή του στη θέση του πρωθυπουργού και με αφορμή την κρίση στα μέσα ενημέρωσης από τους περιορισμούς που επέβαλε η αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, ο κ. Μητσοτάκης έθεσε σε εφαρμογή την επιλεκτική χρηματοδότησή τους με την περιβόητη «Λίστα Πέτσα». Αποδείχτηκε τότε ότι πραγματικός στόχος της χρηματοδότησης ήταν η σκανδαλώδης ενίσχυση των ημετέρων και το κλείσιμο ή η υποχρέωση σε πολιτική αναδίπλωση των «ενοχλητικών».
Η πολιτική αυτή συνεχίζεται συστηματικά σε όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη. Ήδη από τον Ιούλιο του 2022 το φαινόμενο αυτό έχει καταδικαστεί απερίφραστα ακόμα και από την «Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το κράτος δικαίου στην Ε.Ε.» με ρητή αναφορά στην «έλλειψη διαφάνειας στην κατανομή των κρατικών επιδοτήσεων στα μέσα ενημέρωσης».
Εδώ βέβαια έχουμε κάτι ακόμα σοβαρότερο. Γιατί δεν έλλειψε η κρατική ενίσχυση στο κανάλι που κλείνει. Έλλειψε η διάθεση των ιδιοκτητών να το διατηρήσουν στη ζωή, δίπλα στις άλλες 131 εταιρείες τους. Βλέπετε η επιτυχία ενός πολιτικά ήπιου και κομματικά πολυσυλλεκτικού (αλλά μη ελεγχόμενου άμεσα από το επιτελείο του Μαξίμου) μέσου ενημέρωσης θεωρείται υπονομευτική για τον κ. Μητσοτάκη. Και αυτό ήταν το τελευταίο που θα επιθυμούσαν οι τρεις συνιδιοκτήτες, που σύμφωνα με το Solomon έρχονται μόλις δεύτεροι σε αριθμό εταιρειών που κατέχουν ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης μετά τον Βαρδινογιάννη.
Αλλά η πολιτική του κ. Μητσοτάκη είναι ορατή και γνωστή σε όποιον δεν εθελοτυφλεί. Το ερώτημα που γεννήθηκε αυτές τις μέρες με το κλείσιμο του Attica TV είναι το αν η δημοκρατική αντιπολίτευση είναι σε θέση να αντιδράσει σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς που θυμίζουν πολιτική Τραμπ, Όρμπαν και Φάρατζ. Και όρος για κάτι τέτοιο είναι η σύγκλιση σε ένα ελάχιστο πολιτικό πρόγραμμα και η συμφωνία για μια δημοκρατική κοινωνία ελεύθερης ενημέρωσης.
